Ένα ακόμη θαύμα του Χριστού μας, μας περιγράφει η σημερινή Ευαγγελική  Περικοπή. Ένα θαύμα που έγινε επάνω σε Δέκα συνανθρώπους μας οι οποίοι έπασχαν από την φοβερή και ανίατη για την εποχή εκείνη ασθένεια της λέπρας. Μία ασθένεια που τους υποχρέωνε να μένουν μακριά από την κοινωνία αφού και ο Ιουδαϊκός νόμος το υπαγόρευε, αλλά και ο κίνδυνος της μετάδοσης ήταν μεγάλος. Άκουσαν λοιπόν αυτοί οι δέκα δυστυχισμένοι, ότι στο χωριό τους βρίσκεται ο Χριστός, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ο οποίος  θεράπευε όλες τις ασθένειες ακόμη και τις ανίατες και άρχισαν όλοι μαζί να φωνάζουν δυνατά «Ιησού κάμε έλεος σε μας και θεράπευσε μας». Όταν τους είδε ο Χριστός τους είπε : «Πηγαίνετε να δείξετε στους Ιερείς τα σώματά σας για να βεβαιώσουν αυτοί εάν πράγματι θεραπευτήκατε».

      Και ενώ πήγαιναν να εξετασθούν από τους Ιερείς καθαρίστηκαν όλοι από την λέπρα. Ένας από αυτούς αφού είδε ότι θεραπεύθηκε ένιωσε την ανάγκη να επιστρέψει πίσω και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον Κύριο που τον θεράπευσε. Μόλις ο Χριστός τον είδε είπε: «Οι δέκα λεπροί δεν έγιναν καλά, οι υπόλοιποι εννέα που είναι;».

     Εάν στη θέση των Δέκα  λεπρών τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας θα δούμε ότι έχουμε μεγάλη ομοιότητα με αυτούς. Μπορεί βέβαια να μην πάσχουμε από την σωματική αρρώστια της λέπρας όμως πάσχουμε από την σοβαρή πνευματική αρρώστια που είναι η αμαρτία. Η αμαρτία η οποία μας οδηγεί σε ελαττώματα, αδυναμίες, πάθη,λάθη, εγωισμούς κ.λ. τα οποία μας κρατούν μακριά από τον Θεό. Ζητούμε το Θείο έλεος, ζητούμε την βοήθεια Του Θεού, κτυπάμε την πόρτα της Θείας ευσπλαχνίας, εκλιπαρούμε να βοηθήσει ο Θεός να δοθούν λύσεις στα πολλά και διάφορα προβλήματα μας αλλά όταν έρθει η ώρα της ευχαριστίας γινόμαστε αγνώμονες, γινόμαστε αχάριστοι όπως οι Εννέα  λεπροί του σημερινού Ευαγγελίου.

       Ο σημερινός άνθρωπος αιχμάλωτος των διαφόρων προσωπικών, οικογενειακών, συζυγικών, κοινωνικών, επαγγελματικών οικονομικών προβλημάτων κτυπά την πόρτα του Θεού και ο Θεός απαντά. Και απαντά με έναν δικό του τρόπο που καμιά φορά δεν είναι εκείνο που περιμένουμε γιατί εκείνος γνωρίζει το συμφέρον μας. Όμως η καρδιά μας γεμίζει από εκείνη την ευγνώμονα χαρά, γεμίζουν τα μάτια μας από δάκρυα ευγνωμοσύνης για τον Σωτήρα μας που είναι ο μεγάλος ευεργέτης μας;Η μήπως αφού πάρουμε από τον Θεό αυτό που επίμονα ζητούσαμε, στην συνέχεια απομακρυνόμαστε από κοντά Του και Τον πλησιάζουμε μόνο όταν κάποιο άλλο αίτημα μας πρέπει να ικανοποιηθεί; Αυτό μπορεί να συμβαίνει και στην καθημερινή μας ζωή σε σχέση με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν! Ολόκληρη η ζωή μας κυριολεκτικά κολυμπάει στις αμέτρητες ευεργεσίες του Θεού. Στην ευχή της Αγίας Αναφοράς  στην Θ. Λειτουργία λέμε «Σ΄ ευχαριστούμε Κύριε για όλες τις φανερές και αφανείς ευεργεσίες Σου για τις οποίες η είμαστε άξιοι ή δεν είμαστε για να απολαύσουμε»!

       Η κάθε Θεία Λειτουργία να γίνει για μας η κατ΄ εξοχήν έκφραση της ευχαριστίας μας προς τον Θεό, για τις άπειρες ευεργεσίες Του που έδωσε, που δίνει και που θα δίνει σε μας. Εξ᾽ άλλου η Θ. Λειτουργία ονομάζεται και  Θ. Ευχαριστία γιατί η Εκκλησία όλοι εμείς δηλ. εκφράζουμε την ταπεινή μας ευχαριστία στον Φωτοδότη Χριστό, ο Οποίος είθε να μας αξιώνει να νοιώθουμε καθημερινά αυτό το μακάριο αίσθημα της ευγνωμοσύνης όπως ακριβώς το αισθάνθηκε και ο λεπρός του σημερινού  Ευαγγελίου. Αμήν.