Ἡ κ. Ξ., παντρεμένη στὴν Ἀθήνα, εἶχε προβλήματα μὲ τὸν σύζυγό της, γιατὶ αὐτὸς τὴν ἀπατοῦσε. Κάποιοι τῆς συνέστησαν νὰ ἐπισκεφθεῖ μία «καλὴ κυρία, ποὺ μποροῦσε – τάχα– νὰ δώσει λύση στὸ οἰκογενειακό της πρόβλημα»... Ἡ γυναίκα αὐτὴ ἦταν μέντιουμ. Τῆς διάβασε κάτι μαγικὰ καὶ τῆς ἔδωσε ἐννέα ρεβίθια, νὰ τὰ ἔχει στὸ σπίτι της... γιὰ νὰ συμμαζευτεῖ ὁ σύζυγός της!... Ἀπὸ ἐκεῖνο ὅμως τὸ βράδυ εἶχε συνεχῶς στὸν ὕπνο της ἐφιάλτες. Ἔβλεπε διαρκῶς ἕναν ἀγριάνθρωπο μὲ ἀπαίσια ὄψη, ποὺ ἀπειλοῦσε νὰ τὴν σκοτώσει... Πέρασε καιρός...

Κάποτε, περνώντας μπροστὰ ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Καπνικαρέας στὴν Ἀθήνα, εἶδε κάποιον ποὺ πουλοῦσε Εἰκόνες τῆς Παναγίας τῆς Εἰκοσιφοίνισσας (ἀντίγραφα θαυματουργικῆς Εἰκόνας, ποὺ φυλάσσεται στὸ ὁμώνυμο Μοναστήρι κοντὰ στὴν Δράμα). Ἀγόρασε μία, καὶ προσευχόταν στὴν Παναγία παρακαλών- τας Την νὰ μὴν ξαναγυρίσει αὐτὸς ὁ τακτικὸς νυκτερινὸς ἐφιάλτης. Ὅμως τὸ βράδυ ὁ ἀγριάνθρωπος ξαναφάνηκε στὸν ὕπνο της. Ἐκείνη ἔβαλε τὶς φωνές: «Παναγία μου, βοήθησέ με καὶ σῶσε με!...». Τότε βλέπει νὰ παρουσιάζετε στὴν πόρτα της μία γυναίκα μὲ ἕνα παιδὶ στὴν ἀγκαλιά. Τρομοκρατημένη ἡ κ. Ξ. τῆς φω- νάζει: «Φῦγε!... Καὶ σὺ κακὸς ἄνθρωπος εἶσαι!...». Ἀλλὰ ἐν τῷ μεταξύ, μόλις ὁ ἀγριάνθρωπος εἶδε τὴν γυναῖκα μὲ τὸ μωρὸ –ποὺ δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὴν Παναγία– ἐξαφανίσθηκε ἀμέσως. Καὶ ἡ Παναγία μπῆκε στὸ δωμάτιο τῆς κ. Ξ. καὶ τῆς εἶπε: «Ἐγὼ δὲν εἶμαι κακὸς ἄνθρωπος. Εἶμαι ἡ Παναγία. Καὶ αὐτὸς ἐδῶ ἔρχεται καὶ σὲ τρομάζει, ἐπειδὴ ἔχεις τὰ ἐννέα ρεβίθια. Πέταξέ τα, καὶ δὲν θὰ ξαναέλθει. Καὶ ὅταν ξυπνήσεις, θὰ δεῖς στὸ Εἰκονοστάσι τὴν Εἰκόνα μου». Πραγματικά, ὅταν ξύπνησε, εἶδε στὸ Εἰκονοστάσι τὴν Εἰκόνα τῆς Παν- αγίας, ποὺ εἶχε ἀγοράσει τὴν προ- ηγούμενη. Πέταξε τὰ ρεβίθια καὶ ὁ ἐφιάλτης σταμάτησε.

Ἐρώτημα: Τί εἶχαν τὰ ρεβίθια; Διέφεραν ἀπὸ τὰ ἄλλα; Αὐτὰ ἔφταιγαν γιὰ τὸ πρόβλημα;...  Ἀπάντηση: Φυσικὰ δὲν ἔφταιγαν τὰ ρεβίθια, ἀλλὰ τὸ γεγονός, ὅτι τὰ εἶχε στὸ δωμάτιό της κάνοντας ὑπακοὴ καὶ δείχνοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸ μέντιουμ, ὄργανο τοῦ σατανᾶ. Ἡ συμόρφωσή της μὲ τὸ θέλημά του ἔφταιγε. Αὐτὸ ἔδινε δικαιώματα στὸν σατανᾶ. Αὐτὸ τοῦ ἔλυνε τὰ χέρια, νὰ τρομοκρατεῖ τὴν ταλαίπωρη γυναίκα.  Στὸ ἴδιο φοβερὸ ἁμάρτημα πέφτουν ὅλοι ὅσοι καταφεύ- γουν σὲ τέτοιες ὕποπτες «πόρτες» (μέντιουμ, χαρτορρίχτρες- χαρτομάντισσες, «ψυχοερευνητές», ἀστρολόγους κ.λπ.). Ἔτσι δημιουργοῦν ἀνάλογα καὶ πολὺ χειρότερα προβλήματα στὸν ἑαυτό τους καὶ στὰ σπίτιά τους. Καὶ δίνουν τὸ δικαίωμα στὸν διάβολο, νὰ ἐνεργεῖ, ὄχι ἁπλῶς ἐλεύθερα, ἀλλὰ καί... κατόπιν προσκλήσεως!

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημητρίου Ἀθανασίου