Ένας νέος πλησίασε κάποτε τον Χριστό. Σκεπτικός και προβληματισμένος στάθηκε μπροστά του και τον ρώτησε : «Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Η καρδιά του νέου αυτού ζητούσε μία διέξοδο. Δεν ήταν ευχαριστημένος με την ζωή που έκανε. Περίμενε λοιπόν μία γρήγορη και αποφασιστική απάντηση! Ο Χριστός του είπε : «Αν θέλεις να ζήσεις μία ζωή αφιερωμένη σε Μένα εκτός από τις 10 εντολές που φυλάττεις, πρέπει να πωλήσεις τα υπάρχοντά σου, να  τα δώσεις στους φτωχούς και να με ακολουθήσεις».

Σαν κεραυνός έπεσε πάνω του η απάντηση. Βαριά πλάκα πλάκωσε την καρδιά του νέου. Σκυθρωπός, λυπημένος, απογοητευμένος, έφυγε γιατί ήταν πλούσιος. Ήταν δεμένος από το φοβερό αγκίστρι του πλούτου. Η καρδιά του ήταν προσκολλημένη στη φιλαργυρία. Ο Χριστός του στοίχιζε ακριβά! Αλήθεια πόσοι άνθρωποι σήμερα είμαστε στην ίδια κατάσταση με τον νέο αυτό! Πόσων οι καρδιές πονάνε και σχίζονται όταν μας αφαιρέσουν κάτι, που πάνω του είμαστε προσκολλημένοι! Λυπούμαστε και μείς όπως ο νέος του σημερινού Ευαγγελίου και κλαίμε πάνω στα συντρίμμια μας και σπαράζουμε σαν το ψάρι όταν πιαστεί στο αγκίστρι. Προσπαθούμε να ξεφύγουμε, χτυπιόμαστε, αλλά οι καρδιές μας είναι ένα με το πάθος. Τα πάθη στήνουν τον θρόνο τους μέσα στην ψυχή μας και κυβερνούν από εκεί την ζωή μας. Μας παρασύρουν και μας απομακρύνουν  από τον Θεό. Μερικά από αυτά τα θανατηφόρα αγκίστρια είναι η φιλαργυρία, η ανηθικότητα και ο κοσμικός τρόπος ζωής.Η φιλαργυρία είναι η ρίζα όλων των κακών. Κάνει τον άνθρωπο σκληρό σαν την πέτρα, άσπλαχνο, γεμάτο μίσος και κακία, να αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο του, να αδιαφορεί για τον ανθρώπινο πόνο που τόσο έχει περισσέψει στις ημέρες μας, να κοιτάει να περνάει καλά εκείνος και να έχει το θράσος να υποστηρίζει ότι σήμερα δεν υπάρχει πόνος, ούτε δυστυχία, ούτε ανέχεια. Και ότι όποιος πεινάει σήμερα είναι υποχρεωτικά τεμπέλης.

Η ανηθικότητα σέρνει πίσω της πολλούς ανθρώπους. Τους δελεάζει πρώτα και όταν τους πάρει με το μέρος της τους κυλάει μέσα σε ένα βούρκο που ζουν και αισθάνονται μόνο αμαρτωλά πράγματα. Τους κάνει σαρκολάτρες, να κυνηγούν την ηδονή και τις σαρκικές απολαύσεις.Γίνονται έτσι «φιλήδονοι μάλλον η φιλόθεοι » όπως λέει ο Απ. Παύλος κουρελιάζοντας και αφαιρώντας από μέσα τους ότι ωραίο και υψηλό φύτεψε ο Θεός. Η κοσμική ζωή έγινε ανάγκη της εποχής μας για τους περισσότερους. Διασκεδάσεις, ξενύχτια, τυφλή υπακοή στις υποδείξεις της μόδας, φαγοπότι, περιφρόνηση των νηστειών της Εκκλησίας μας, εθιμοτυπική  συμμετοχή στα Μυστήρια, απαξίωση για το τι διδάσκει ο λόγος του Θεού είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κοσμικού τρόπου ζωής. Και όμως! Όλοι αυτοί είναι δυστυχισμένοι, η ζωή τους είναι ταραγμένη, ο νους τους θολός, η καρδιά τους ανήσυχη γιατί έχουν αφήσει τα πάθη αυτά και άλλα σαν κι αυτά, να σκοτώσουν την ψυχή τους.Ας συνειδητοποιήσουμε κάποτε, ότι ο Χριστός είναι η ελπίδα, η χαρά και η ομορφιά της ζωής. Κοντά στον Χριστό η ζωή μας αποκτά νόημα και περιεχόμενο. Κοντά στον Χριστό είμαστε σίγουροι ότι βρισκόμαστε σε καλά χέρια και νοιώθουμε ασφαλείς. Κοντά στον Χριστό μαθαίνουμε ότι είμαστε πλασμένοι να γίνουμε Άγιοι και Ουρανοπολίτες. Φτάνει να το θέλουμε! Ας αφήσουμε το φως του Χριστού να φωτίσει τις ψυχές μας και ας μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας την τακτική του νέου, του σημερινου Ευαγγελίου!