Βιώνοντας το Αναστάσιμο κλίμα της μεγίστης εορτής του Πάσχα, αδελφοί μου αγαπητοί, σήμερα Κυριακή του Θωμά μεταφερθήκαμε, διά του Αποστολικού αναγνώσματος, στην πρώτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων και γίναμε μάρτυρες των θαυμαστών έργων που επιτελούσαν οι Άγιοι Απόστολοι στο λαό του Θεού, με τη δύναμη του Αναστημένου Ιησού Χριστού. Ο συγγραφέας των Πράξεων Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρεται στην τιμή που απέδιδε ο λαός στους Αγίους Αποστόλους, στην ιδιαίτερη προκόλλησή του στους Μαθητές του Χριστού από τους οποίους δεχόταν πλείστες όσες πνευματικές και θεραπευτικές ευεργεσίες, αλλά και στην ζηλοφθονία και στο μίσος προς αυτούς που έτρεφαν οι θρησκευτικοί άρχοντες της εποχής, επαναλαμβάνοντας, τρόπον τινά, την ίδια προς τον Κύριό μας ειδεχθή συμπεριφορά. Η ιστορία επαναλαμβανόταν, αλλά η προστασία του Κυρίου επί των Μαθητών Του ήταν διαρκής και καταλυτική, προκειμένου το έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων να γίνει πραγματικότητα και η αλήθεια του Ιησού Χριστού να απλωθεί παντού.

          Η εκ διαμέτρου αντίθετη στάση λαού και αρχόντων έναντι του Κυρίου μας και της Εκκλησίας Του απαντάται σε κάθε εποχή. Η επιρροή της Εκκλησίας μας στα λαϊκά στρώματα υπήρξε θαυμαστή ευθύς εξ αρχής και έπαιρνε μεγαλύτερες διαστάσεις κάθε φορά που η πίστη του Χριστού βρισκόταν στο στόχαστρο της όποιας πολιτικής εξουσίας. Ο λαός ανέκαθεν έβρισκε στην Εκκλησία το πνευματικό του καταφύγιο, την παρηγορία από τις δυσκολίες και τα προβλήματα του βίου, την προστασία σε περιόδους προσωπικής αλλά και εθνικής δοκιμασίας. Παράλληλα, υπήρξε και είναι ο αιμοδότης των έργων της Εκκλησίας, η μεγάλη δεξαμενή των διακόνων και εθελοντών της αγάπης, ο στρατός των ειρηνικών έργων που η Εκκλησία μας αναλαμβάνει προκειμένου ν’ ανταποκριθεί στην υψηλή αποστολή Της. Είναι, όμως και εκείνος που τροφοδοτεί την Εκκλησία με τα στελέχη του ιερού κλήρου Της, αλλά και του μοναχικού Της κόσμου, τα οποία καλούνται διαρκώς να ιερουργούν τα Μυστήρια της παρουσίας και της αγάπης του Ιησού Χριστού για τον κόσμο, εργαζόμενα για την πνευματική ανέλιξη και ψυχική σωτηρία των Χριστιανών.

          Οι κατά καιρούς πολιτικές εξουσίες, από την άλλη, κρατούσαν διφορούμενη στάση έναντι της Εκκλησίας, η οποία μεταβαλλόταν συχνά στην πορεία του χρόνου. Όποτε υπήρξε ταύτιση και ασφυκτικό δέσιμο ανάμεσά τους, τις περισσότερες φορές απέβη εις βάρος της Εκκλησίας, η οποία χαλάρωσε και έχασε την μαρτυρική Της διάθεση και απώλεσε την εμπιστοσύνη του ποιμνίου Της. Όποτε, όμως, η πολιτική εξουσία στάθηκε απέναντι στην Εκκλησία προσπαθώντας να παρεμποδίσει τα έργο Της, να σπιλώσει τις πρωτοβουλίες Της ή και να φθονήσει και να εκδιώξει τους εργάτες Της, ο λαός την προστάτεψε, περιχαρακώθηκε μέσα Της, ενίσχυσε την πίστη του και λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας γύρω Της, αναγκάζοντας την πολιτική εξουσία να αποδεχθεί τον ρόλο που έχει ταχθεί να διαδραματίσει η Εκκλησία στην κοινωνία και στην ιστορία του κόσμου.

          Στις ημέρες μας η λαϊκή ευσέβεια, στην πατρίδα μας κυρίως, διατηρείται, αν και δέχεται σκληρά πλήγματα είτε από οργανωμένα συμφέροντα που επαγγέλλονται τον εξοστρακισμό της Εκκλησίας στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, είτε από τον επάρατο λαϊκισμό που χρησιμοποιεί τα Εκκλησιαστικά ζητήματα με περισσή ελαφρότητα και επιπολαιότητα για να ικανοποιήσει το μεταβαλλόμενο λαϊκό αίσθημα. Πλήττεται, όμως, η ευσέβεια αυτή και από τις ελλείψεις και τις εκτροπές των Εκκλησιαστικών λειτουργών, που, πολλές φορές, χάνουν τον έλεγχο και γίνονται αιτία και αφορμή σκανδαλισμού του λαού του Θεού. Εντούτοις, η λαϊκή ευσέβεια διαφοροποιείται και παραλλάσσεται στα διάφορα κοινωνικά, μορφωτικά και ηλικιακά στρώματα, σε ένα έκαστο των οποίων η Εκκλησία καλείται να επιδείξει ιδιαίτερη ποιμαντική μέριμνα και φροντίδα, αναδιοργανώνοντας εσωτερικές δομές και πρακτικές.

          Παρά ταύτα, όμως, αγαπητοί μου, η Εκκλησία του Χριστού του Πάθους και στης Ανάστασης είναι και θα είναι πάντοτε η μεγάλη μάνα όλων μας, η πνευματική τροφός του λαού του Θεού, μη επηρεαζόμενη είτε από τις επιτυχίες, είτε από τις πτώσεις των ανθρώπων Της. Η Εκκλησία είναι ο ίδιος ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, είναι το ασφαλές λιμάνι της ζωής μας, η κιβωτός της σωτηρίας μας. Έξω απ’ Αυτήν υπάρχει πλασματική, ψεύτικη και απατηλή ζωή, χωρίς ελπίδα σωτηρίας και αιωνιότητας. Ας ενισχύσουμε, λοιπόν, τη σχέση μας μαζί Της, ας ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη μας προς το έργο και την αποστολή Της και να είμαστε βέβαιοι πως η ζωή μας θα αποκτήσει νόημα και προοπτική, εμπνεόμενη από την αγάπη του Ιησού Χριστού.

Χριστός Ανέστη!  

 Αρχιμ. Ε.Ο.