ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ

ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ

Ήταν Οκτώβριος  του  1943. Οι  Γερμανοί  Κατακτητές  ήταν  αποφασισμένοι  να  σκορπίσουν  τον  θάνατο  πριν αναχωρήσουν  από  την Θήβα  και να  αφήσουν  πίσω  τους  ερειπωμένη  την  μικρή  τότε, συνοικία  του  Ταχίου. Οι  πληροφορίες  τους  έλεγαν, ότι  εκεί  ήταν  κρυμμένα  πολλά  πυρομαχικά, τα  οποία  θα  χρησιμοποιούσαν  οι  αντάρτες  εναντίον  τους. Πραγματικά! Στο  σημείο  που  βρίσκεται  σήμερα  το  καμπαναριό  υπήρχε  ένας  μικρός  βοηθητικός  χώρος , ο οποίος  ήταν  γεμάτος  με  όπλα  και  πολεμοφόδια. Οι  Γερμανοί  έδωσαν  διαταγή  να  συγκεντρωθούν  όλοι  έξω  από τον  Ναό, και  παράλληλα  ζήτησαν  κατάλογο  των  ανδρών  από  16  ετών  και  πάνω, ενώ  όποιος δεν  ήταν  παρών  να  τον  αναζητήσουν  και  να  τον   εκτελέσουν   επί τόπου.

Απέναντι  από  τους  δυστυχείς  κατοίκους, το  Εκτελεστικό  Απόσπασμα  περίμενε  το  σύνθημα  του  Αξιωματικού  για να  στείλει  το  καυτό  μολύβι  στα  σκελετωμένα από  την  πείνα  σώματα  τους. Έγινε  εξονυχιστικός  έλεγχος   παντού. Στα  σπίτια ,στις  αποθήκες, στα  υπόγεια. Μέχρι  και  στον  Ναό  όρμησαν  για  να  εντοπίσουν  τα  πυρομαχικά. Για να κατανοήσουμε καλύτερα την κρισιμότητα των στιγμών, θα πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας ότι , τον Αύγουστο του 1943  πυρποληθηκαν τα χωριά Πρόδρομος,Δομβραίνα και Θίσβη, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους έκαψαν την Πύλη,την Πάνακτο τα Σούρτα και τα Κρώρα  ενώ τον Ιούνιο του 1944 και το Δίστομο,ενώ εκατοντάδες Βοιωτών είχαν εκτελεσθεί χωρίς οίκτο ως αντίποινα για την Αντιστασιακή δράση που είχε εκδηλωθεί . Αυτό σημαίνει ότι οι Γερμανοί ήταν αποφασισμένοι να πνίξουν στο αίμα κάθε αντιστασιακή ενέργεια απ' όπου κι αν προερχόταν.(Αθ. Χρήστου  Ιστορικός).

Την  είσοδο  του  χώρου  όπου  ήταν  κρυμμένα  τα  πυρομαχικά  την  έκλεινε   μία  ξύλινη  πόρτα, η  οποία  ανοιγόκλεινε  με  το  φύσημα  του  αέρα  και  παράτεινε  την  αγωνία  των  απελπισμένων, που παρακολουθούσαν  τον  αιμοβόρο  Αξιωματικό  να  φθάνει  μέχρι  εκεί, δυο  και  τρεις   φορές , αλλά  να  μην  μπαίνει  μέσα, έχοντας  νεκρωμένη  την   στρατιωτική  του  διαίσθηση  αλλά  και  την  ανθρώπινη  περιέργεια.

Ακόμα και όταν οι κάτοικοι σε μία απελπισμένη προσπάθεια για να σωθούν έστειλαν τον μακαρίτη πια Αναστάσιο Πλατή (μικρό παιδάκι τότε ) να κλείσει την πόρτα του χώρου αυτού , η μοναδική αντίδραση του Γερμανού Αξιωματικού ήταν να χειροδικήσει επάνω στο παιδί .

Σε  λίγο  οι  Ναζί  έφυγαν  άπρακτοι και  σκυλιασμένοι. Δάκρυα  συγκίνησης   έτρεξαν  από  τα  μάτια  όλων. Με  λαμπάδες, γονυκλισίες  και  μυστικές  προσευχές   ευχαριστούσαν  τον  Άγιο που  εμπόδισε  τον  Γερμανό  Αξιωματικό  να  εντοπίσει  τα  πυρομαχικά  και  που  τους  έσωσε  από  βέβαιο  θάνατο! Διαφορετικά  την  τελευταία  Κυριακή   του  Οκτώβρη  δεν  θα   γιορτάζαμε  ένα  Θαύμα, αλλά  θα  θυμόμασταν μία  Σφαγή!

Δικαίως  το Απολυτίκιο   αποκαλεί τον  Οσιομάρτυρα  Νικόλαο  τον  Νέο:  «.. των  εν  κινδύνοις  απροσμάχητον  Βοηθόν, θλιβομένων  τε  θερμόν  Υπερασπιστήν,  και  των  εν  παντίαις  ανάγκαις  Υπέρμαχον…» .

Ας  Τον  ευχαριστούμε  και   εμείς  για   την  Προστασία  Του  και  ας  Τον   παρακαλούμε  να  μην  μας  στερήσει  την  Ευλογία  και  την  Χάρι  Του .