Η Ἁγία Μας Ἐκκλησία όπως ἔλεγε ὁ μακαριστός καί σοφός Γέροντας π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος  ἔχει ὡς κύριο ἔργο της νά καθαρίζει τήν γῆ ἀπό τούς δαίμονες καί τά ἔργα τους. Μετά τήν πτώση τους ἀπό τόν οὐρανό οἱ δαίμονες περιφέρονται στήν γῆ καί τήν μολύνουν καθώς καί τούς ἀνθρώπους. Κάνοντας περιφορά μέ τά Ἅγια Λείψανα κατά τήν τελετή τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ἑκαστοτε ἱεροῦ Ναοῦ σχηματίζουμε ἕναν κύκλο πού καθαγιάζει τόν τόπο. Ἡ περιοχή πού περιγράφεται ἀπό τόν κύκλο δέν εἶναι πλέον στήν κυριαρχία τοῦ σατανᾶ.

     Εἶναι ἀφιερωμένη στόν Θεό καί καθαγιασμένη. «Τοπαλάκια-τοπαλάκια», ὅπως ἀναφέρει χαρακτηριστικά σέ ὁμιλία του (ἑρμηνεία στίς Κατηχήσεις τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων), ὁ π. Ἀθανάσιος, (τόπους-τόπους δηλαδή) ἡ Ἁγία Μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καθαρίζει τήν γῆ. Ἐξοστρακίζει τούς δαίμονες γράφοντας κύκλους- (ἡ γνωστή μας περιφορά κατά τήν τελετή τῶν ἐγκαινίων) μέ τούς φορεῖς τῆς Θείας Χάρης πού εἶναι τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, οἱ Ἅγιες Εἰκόνες καί τά λείψανα τῶν Ἁγίων, μάλιστα δέ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.

     Αυτήν την ιδιαίτερη μα και σπάνια Λατρευτική και Αγιαστική ευκαιρία είχαμε το Σάββατο 28 Μαΐου 2011 κατά τα Εγκαίνια του Ιερού Ναού των Βοιωτών Αγίων και του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου του Νέου Ομολογητού, που τελέσθηκαν από τον Σεβ.Ποιμενάρχη μας κ.ΓΕΩΡΓΙΟ συμπραττόντων και του Σεβ.Μητροπολίτου Βερατίου,Αυλώνος και Κανίνης κ.ΙΓΝΑΤΙΟΥ, του Σεβ.Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κ.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ,του Σεβ.Μητροπολίτου Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ.ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ και του Θεοφ.Επισκόπου Τανάγρας κ.ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ με την συμμετοχή πολλών Ιερέων, Μοναχών, Αρχόντων και πλήθους λαού απ όλες τις άκρες του νομού ο οποίος ανταποκρίθηκε  και προσήλθε για να χαρεί μαζί με τον Επίσκοπο του την Χαρά της Βοιωτικής Εκκλησίας.

     Την Παρασκευή το απόγευμα έγινε η κατάθεση των Αγίων Λειψάνων τα οποία ευπρεπίσθηκαν και ετοιμάσθηκαν για τον Καθαγιασμό της Αγίας Τραπέζης  και ακολούθησε ο Μεγάλος Εσπερινός. Νωρίς το πρωί άρχισε ο Όρθρος και ακολούθησε η Τελετή των Εγκαινίων με την Λιτάνευση των Ι.Λειψάνων γύρω από τον Ναό τρείς φορές, την τοποθέτηση τους στην κολώνα της Αγίας Τραπέζης το λεγόμενον «φυτόν»,την έκπλυση  την χρίση  και την ένδυση της Αγίας Τραπέζης, τον καθαγιασμό των Αντιμηνσίων αλλά και  ολοκλήρου του Ναού με το Άγιο Μύρο και την τέλεση της Πρώτης Πολυαρχιερατικής Θείας Λειτουργίας παρουσία των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Δέκα Βοιωτών Αγίων μας.

     Περί το τέλος της Θ.Λειτουργίας αναγνώσθηκε το Μήνυμα του Μακ.Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ, του και κτήτορος του Ιερού Ναού ο οποίος ως Μητροπολίτης μας τότε εμπνεύσθηκε και θεμελίωσε το Ιερό αυτό Τέμενος για την Δόξα του Θεού, την Τιμή των Βοιωτών Αγίων μας αλλά και σαν μια μόνιμη και ορατή αντίσταση έναντι των αιρέσεων που μαστίζουν τον τόπο μας. Κατόπιν ο Σεβ.Ποιμενάρχης μας, o oποίος έχει περιβάλλει τον Ναό αυτόν με ιδιαίτερη αγάπη και φροντίδα μεταξύ άλλων είπε:

«Η κοινωνία μας σήμερα βρίσκεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή. Διερχόμαστε σίγουρα μια καθοριστική για το μέλλον φάση της νεώτερης ιστορίας μας. Η περίφημη πλέον «οικονομική κρίση» μας συγκλόνισε για τα καλά και μας βοήθησε να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα, που είχαμε μέχρι τώρα δεδομένα. Αν μάλιστα φιλοσοφήσουμε πάνω στην επικρατούσα κατάσταση, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ρίζα του κακού, η βαθύτερη αιτία της κρίσης, είναι ηθική και πνευματική. Η κρίση, που είναι πολυδιάστατη και όχι μόνον οικονομική, οφείλεται στην απομάκρυνση και αποστασία μιας ολόκληρης κοινωνίας από το Θεό και το θέλημά Του. Ο Θεός είναι ο μεγάλος απών από την κοινωνία και τη ζωή μας. Όχι, βέβαια, γιατί ο Θεός μας εγκατέλειψε, αλλά γιατί εμείς, οι άνθρωποι, αποφασίσαμε να του γυρίσουμε την πλάτη.

Στις σκληρές και ψυχρές συνθήκες της σύγχρονης εκκοσμίκευσης είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις, που οι άνθρωποι λέμε το μεγάλο «ναι» στην πρόκληση της θείας αγάπης. Μια από αυτές είναι όταν εγκαινιάζουμε ένα Ναό. Βέβαια πριν από μερικές ημέρες ακούσαμε το Θεάνθρωπο στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής να αποκαλύπτει στη Σαμαρείτιδα ότι «Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν». Ο Θεός ο άπειρος και πνευματικός, δεν περιορίζεται ούτε στο Ναό του Σολομώντος, όπως πίστευαν οι Ιουδαίοι, ούτε στο όρος Γαριζίν, όπως ήθελαν οι Σαμαρείτες. Ο δημιουργός του παντός δεν κατοικεί «εν χειροποιήτοις ναοίς», καθώς δίδαξε στους φιλοσοφούντες Αθηναίους, ο μέγας των Εθνών  Απόστολος Παύλος.Ο ψαλμωδός μας διαβεβαιώνει ότι μπορούμε να λατρεύουμε τον Κύριο «εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού», αλλά σαν μικροί και πεπερασμένοι άνθρωποι, εμείς τα τέκνα του Θεού, έχουμε ανάγκη από συγκεκριμένο χώρο συγκεντρώσεως, ώστε σ’ αυτόν όλοι μαζί ομαδικά να εκδηλώνουμε τα αισθήματά μας για τον κοινό πατέρα και να συνάπτουμε μεταξύ μας στενώτερο αδελφικό δεσμό, βιώνοντας καλύτερα την παρουσία του Θεού, σύμφωνα με το λόγο: «Ου γαρ εισι δύο η τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών».

Από τη δική μας σκοπιά, των ανθρώπων, όταν θεμελιώνουμε και εγκαινιάζουμε ένα Ναό, και μάλιστα στις συνθήκες της γενικευμένης άρνησης και αποστασίας της υλιστικής εποχής μας, η ενέργεια αυτή αποτελεί έμπρακτη κατάφαση στην προσφερόμενη αγάπη του Θεού. Είναι σα να λέμε στον εσχατολογικά προσδοκώμενο Κύριο «Ναι έρχου Κύριε Ιησού». Σα να λέμε στο Άγιο Πνεύμα, που σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε κατά την Πεντηκοστή, την γενέθλιο ημέρα της Εκκλησίας «Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν». Έλα Κύριε κοντά μας, σου ετοιμάσαμε το ποθητό σκήνωμά Σου, γιατί έμείς σε πείσμα των αρνητών σου, θέλουμε μόνιμη και διαρκή την παρουσία σου.

Η μεγάλη όμως, πρόκληση είναι να μην επιχειρήσουμε να εγκλωβίσουμε και περιορίσουμε την κατά Θεόν ζωή μόνο στις ώρες λατρείας στο ναό, αλλά να την επεκτείνουμε σε όλο το φάσμα της κοινωνικής μας ζωής. Αξία και σημασία έχει αυτό που ζούμε κατά τη θεία λατρεία, να το μεταφέρουμε δυναμικά και εκτός των τειχών του ναού, ώστε να είναι «τα πάντα και εν πάσι Χριστός». Εγκαινιάζοντας το ναό, αναγόμαστε νοερά σε μια άλλη κατάσταση, στην ανακαίνιση και μεταμόρφωση της ζωής μας κατά Χριστόν. Τα εγκαίνια μας προκαλούν και μας προσκαλούν σε μια τέτοια ανακαίνιση.

Η ιερά υμνογραφία στην σχετική ακολουθία των εγκαινίων σοφά επισημαίνει:«Προς σεαυτόν επανάγου άνθρωπε, γενού καινός αντί παλαιού, και ψυχής εόρταζε τα εγκαίνια έως καιρός, ο βίος εγκαινιζέσθω σοι, πάσης πολιτείας οδός τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε τα πάντα καινά……». Ωραία και συγκινητική η τελετή των εγκαινίων, μα ωραιότερη η ανακαίνιση της ψυχής και της ζωής του ανθρώπου «ίνα εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν». Ο ναός, όμως, αυτός των Βοιωτών Αγίων και του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου, παραμένει σα σύμβολο για να μας θυμίζει εκείνη την περίοδο και να μας καλεί σε πνευματική εγρήγορση, όταν κινδινεύει η Ορθοδοξία μας. Ο ναός αυτός δεν στεγάζει κάποια συγκεκριμένη εκκλησιαστική κοινότητα, γιατί δεν βρίσκεται σε κατοικημένη περιοχή, μπορεί όμως να γίνει σημείο κοινής αναφοράς όλων μας σαν παμβοιωτικό προσκύνημα, σύμβολο και έμβλημα ενότητας και αδελφικής αγάπης ιδιαίτερα στις δύσκολες ημέρες μας.

Καθώς βρίσκεται πλάϊ στις φυλακές μας υπενθυμίζει ακόμη το χριστιανικό μας χρέος προς τους ανθρώπους, που για όποιο λόγο βρίσκονται έγκλειστοι σ’αυτές. Έχει ειπωθεί, ότι όπου ανοίγει ένα σχολείο, εκεί κλείνει μια φυλακή. Πιο σωστό θα ήταν να λέγαμε «όπου ανοίγει μια Εκκλησία, θα κλείσει σίγουρα μια φυλακή». Να ευχηθούμε, λοιπόν να έλθει η μέρα που η ζωή μας θα διέπεται από την αγάπη του Χριστού, και σε μια τέτοια κοινωνία να μη χρειάζονται φυλακές.»

Κατόπιν ευχαρίστησε  όλους όσοι εργάσθηκαν για να φθάσει ο Ναός στην Ημέρα των Εγκαινίων και τους απένειμε τον δίκαιο έπαινο της Εκκλησίας.

      Αναχωρήσαμε όλοι με το μήνυμα ότι  σκοπός των εγκαινίων δεν είναι μόνο ο αγιασμός του Ναού αλλά και δικός μας με τον πνευματικό αγώνα και την αληθινή ζωή. «Ούτως εγκαινίζεται ο άνθρωπος· ούτω τιμάται η των Εγκαινίων ημέρα». Σ’ αυτόν τον αγώνα έχουμε οπωσδήποτε οδηγό το Χριστό. Άλλωστε το κανδήλι που ανάβει ο Αρχιερεύς πάνω στην αγία Τράπεζα συμβολίζει, κατά τον Καβάσιλα, το δικό Του Φως. «Αυτό το φως μπορεί να ανακαλύψει και να φέρει στο φως τα πάντα, όπως ακριβώς γέμισε τον Άδην το φως, όταν έφθασε εκεί ο Χριστός.

Oι φωτογραφίες προέρχονται απο την Ιστοσελίδα του Ραδιοφωνικού μας Σταθμού ''Βοιωτική Εκκλησία''.