Με σκοπό την προβολή, ιδιαίτερα στα παιδιά και στους νέους μας, της θλιβερής Επετείου της Αλώσεως της Βασιλεύουσας Πόλεως από τους Οθωμανούς την αποφράδα ημέρα της 29^ης Μαΐου 1453 που αποτελεί την «Μεγάλη Παρασκευή» του Γένους μας  και των μηνυμάτων και διδαγμάτων που αυτή περικλείει ,αλλά και την επιβράβευση των κόπων και των προσπαθειών των συμμετεχόντων στις Νεανικές Ενοριακές μας Συνάξεις που γίνονται με την ευθύνη και την φροντίδα της Ενορίας μας  πραγματοποιήθηκε η εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία «δισυπόστατη»  Επετειακή και Νεανική Εκδήλωση την Κυριακή 29 Μαΐου 2011 στις 7.30 το βράδυ στον προαύλιο χώρο του Ναού μας.

       Aπό νωρίς την ατμόσφαιρα χρωμάτισαν με ήχους οι Θρήνοι και τα τραγούδια της Αλώσεως και αφού γέμισε το προαύλιο του ναού από  κόσμο ξεκίνησε η Εκδήλωση με την Επιμνημόσυνη Δέηση «υπέρ του Αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των Γενναίων Υπερασπιστών της Βασιλεύουσης Πόλεως των ηρωικώς πεσόντων κατά την υπο των Οθωμανών Άλωσιν αυτής» από τον παν.Αρχιμ.π.Πολύκαρπο Καραμαρούδη Ιερατικό Προϊστάμενο του Ι.Ναού Αγίας Τριάδος Βαγίων. Κατόπιν ο Θεολόγος και Αναγνώστης του Ναού μας κ.Δημ.Τζαφέρης αναφέρθηκε στα τραγικά γεγονότα της Αλώσεως και προσκόμισε μηνύματα και διδάγματα προς όλους για την συνέχεια του κοινωνικού και εθνικού μας βίου. Αμέσως μετά τα παιδιά του Χορευτικού Τμήματος της Ενορίας μας χόρεψαν Ελληνικούς Παραδοσιακούς χορούς τους οποίους διδάσκονται από την Πρόεδρο του Χορευτικού Συλλόγου Τερψιχόρειον κ.Σοφία Κωνσταντινίδου η οποία αφιλοκερδώς προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες της για δεύτερη συνεχή χρονιά. Ακολούθησε η βράβευση των δύο αριστούχων μαθητριών του 6^ου Δημοτικού Σχολείου Θηβών που σήκωσαν την γαλανόλευκη σημαία μας κατά τις δύο Εθνικές μας Εορτές εις μνήμην των Ιερέων της Ενορίας μας του π.Γεωργίου Μακρυγένη και του π.Αλεξάνδρου Αγγούρια. Πρόκειται για τις μαθήτριες Μαριάνθη-Παρασκευή Παπαδοπούλου και Ευγενία-Μαρία Φαλιά στις οποίες ευχηθήκαμε καλή πρόοδο στα μαθήματα τους ,στην πορεία τους και την ζωή τους.

      Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τον Δ/η του 6^ου Δημ.Σχολείου κ.Απόστολο Ντάντο ο οποίος μετα από δέκα τέσσερα χρόνια ζήτησε να αποσυρθεί από τα καθήκοντα του. Ο Εφημέριος αναφέρθηκε στην άριστη συνεργασία όλων αυτών των χρόνων, στην καλή του διάθεση και στην στήριξη που του παρείχε σχετικά με την ποιμαντική των μαθητών και του προσέφερε ένα συμβολικό δώρο σε ένδειξη ευχαριστίας και αγάπης. Φανερά συγκινημένος ο κ.Ντάντος ευχαρίστησε για την εκδήλωση Τιμής προς το Πρόσωπό του και υποσχέθηκε ότι θα βρίσκεται πάντοτε κοντά μας.

       Έκπληξη όμως περίμενε και τα ίδια τα παιδιά στα οποία η Δασκάλα του Χορού προσέφερε προσωπικά δώρα με ποίημα γραμμένο για το κάθε παιδί χωριστά .Ήταν μια ζεστή και στοργική χειρονομία η οποία χειροκροτήθηκε απ’ όλους. Λίγο πριν το τέλος μοιράσθηκαν τα αναμνηστικά της Κατηχητικής χρονιάς που πέρασε. Ήταν ένα πάζλ που απεικονίζει τον Άγιο μας ,τον Ναό και το Μονόγραμμα της Ενορίας μας.

Σε κάθε παιδί δόθηκε και η εξής Επιστολή:

 Αγαπημένο μου παιδί

     Πέρασε η Κατηχητική χρονιά και κλείνει ο κύκλος  των εβδομαδιαίων Συνάξεων μας κατά την διάρκεια των οποίων έγινε προσπάθεια να αισθανθείς τον Ναό και το Ενοριακό μας Κέντρο σαν σπίτι σου, με την καλόκαρδη ατμόσφαιρα που φροντίζαμε να υπάρχει αλλά και την ευγενική φροντίδα και περιποίηση εκ μέρους των Κυριών μας.

      Μιλήσαμε για πάρα πολλά. Για την Θ.Λατρεία, την ελεημοσύνη, για την εμπιστοσύνη στον Θεό, για την αγάπη στην Πατρίδα μας, για τον Άγιο μας κ.α! Προσευχηθήκαμε, ψάλαμε, τραγουδήσαμε, διασκεδάσαμε, ψυχαγωγηθήκαμε και νοιώσαμε την Χαρά της Παρουσίας του Χριστού ανάμεσα μας . Εκείνος σε προσκαλούσε και Εκείνος μιλούσε στην Καρδιά σου. Προσπάθησε παιδί μου να αξιοποιήσεις όλα τα καλά και ωφέλημα που είδες και άκουσες. Αγάπησε τον Χριστό μας  όπως και Κείνος σε αγαπά.

     Ξεκουράσου το καλοκαίρι. Χαλάρωσε από το φορτωμένο πρόγραμμα που ακολουθούσες. Αδιάκοπη ας είναι μόνο η Προσευχή και η συμμετοχή Σου στην Θ.Λειτουργία. Όπου κι αν βρεθείς το καλοκαίρι μην απομακρυνθείς καθόλου από την Πνευματική αγκαλιά που σε κρατά πάντοτε με πολλή αγάπη, ενδιαφέρον και αγωνία.

     Σ’ ευχαριστώ για την συνέπεια σου και την ανταπόκρισή σου. Ευχαριστώ και τους καλούς σου γονείς για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στην Ενορία μας. Τους είμαι χιλιουποχρεωμένος που με διευκολύνουν στο έργο μου.

     Καλή αντάμωση τον Οκτώβριο. Το μικρό αυτό δωράκι θα σε κάνει να χαίρεσαι δημιουργώντας και θα σου θυμίζει την αγάπη όλων μας .

π.Ευάγγελος

       Στην Εκδήλωση παρευρέθηκαν ο Αντιδήμαρχος κ.Ανδρέας Χατζησταμάτης, Γονείς των παιδιών,τα παιδιά και οι Νέοι των Συνάξεων μας και Ενορίτες. Μετά το τέλος προσφέρθηκαν σε όλους γλυκίσματα και αναψυκτικά μαζί με τις πολλές ευχαριστίες μας για την παρουσία τους σε αυτήν την «διπλή» ετήσια Ενοριακή Εκδήλωση που έδειξε την αγάπη και την στοργή της Ενορίας για τα παιδιά τα οποία κοντά στην Εκκλησία βιώνουν την Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας.

 ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

 "Το δε την πόλιν σοι δούναι ούτ εμόν εστί, ούτ' άλλου των κατοικούντων έν ταύτη• κοινή γάρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα της ζωής υμών". 
 "Το να σου παραδώσουμε την πόλη, δεν είναι δικαίωμα ούτε δικό μου ούτε άλλου από τους κατοικούντες σε αυτή. Γιατί απόφαση όλων μας είναι να πέσουμε, αμυνόμενοι, με τη θέλησή μας και δε θα λυπηθούμε τη ζωή μας"..

Αυτή την ηρωική απάντηση έδωσε λίγες ημέρες πριν την Άλωση ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στους απεσταλμένους του Μωάμεθ οι οποίοι απαίτησαν την παράδοση της Πόλης. Αν δεχόταν την πρόταση να παραδοθεί θα μπορούσε να σώσει την ζωή του αλλά αναλογίστηκε ότι αν έπραττε αυτό θα είχε απολέσει την ψυχή του διότι θα είχε πραγματοποιήσει εθνική προδοσία.

Ο αυτοκράτορας βρισκότανε σε δεινή θέση. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες 100.000 περίπου στρατιώτες πολιορκούσαν από τον Μάρτιο του 1453 την Κωνσταντινούπολη άρτια εξοπλισμένοι και είχαν στην κατοχή τους τα περίφημα κανόνια του Ουρβανού που για την εποχή εκείνη ήταν η μεγαλύτερη δύναμη πυρός και προξενούσαν ανεπανόρθωτες φθορές και στην πιο ισχυρή οχύρωση. Επίσης την δεινή κατάσταση επέτεινε και ο ναυτικός αποκλεισμός από την θάλασσα με ένα πολυάριθμο στόλο. Από την άλλη μόλις 8000 στρατιώτες μετά βίας οι υπερασπιστές της Πόλης 

Ήταν 23 Μαΐου όταν απέρριψε με τον ηρωικό τρόπο που προείπαμε την πρόταση για παράδοση. Η κατάσταση τραγική, αποκλεισμός από στεριά και θάλασσα , εφόδια λιγοστά, ολιγάριθμος στρατός απέναντι σε ένα πολύ οργανωμένο και πολυπληθή αριθμό εισβολέων με διαθέσεις βίαιες, ληστρικούς πόθους που μόνο τον θάνατο και τον απόλυτο εξευτελισμό των αντιπάλων τους επιζητούσαν.

Παρόλα αυτά όμως ο αυτοκράτορας  Κωνσταντίνος ως γνήσιος απόγονος ηρώων , συναισθανόμενος την ιστορική ευθύνη της διαφύλαξης των ιερών και οσίων της πατρίδας του, δεν δείλιασε ,δεν φοβήθηκε αντίθετα ενθάρρυνε και πρωτοστατούσε με όλη του την δύναμη στην μάχη για την διαφύλαξη και την σωτηρία της Πόλης. Του δόθηκε η ευκαιρία να σώσει την ζωή του δύο φορές με δελεαστικές προτάσεις αλλά αρνήθηκε επιλέγοντας τον δρόμο του μαρτυρίου της ηρωικής θυσίας ενάντια σ ένα έθνος με θρησκευτικό φανατισμό κυριευμένο από  ένστικτα ανομολόγητα έτοιμο να διαπράξει τα πιο φρικτά εγκλήματα.

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και οι κάτοικοι της πώς να παραδώσουν μια αυτοκρατορία (διότι αυτό ακριβώς συμβόλιζε η Κωνσταντινούπολη) σ ένα έθνος αλλόθρησκο που δεν θα σεβαστεί τον πολιτισμό τους ,την πίστη τους ,την προσωπικότητα τους ,τις οικογένειες τους  και την περιουσία τους σ ένα πλήθος που μανιωδώς αγωνίζεται για το πιο εξευτελιστικό θάνατο και την εγκαθίδρυση μιας σκοτεινής περιόδου δουλείας;

Η Πόλις των πόλεων η Νέα Ρώμη του Μ. Κωνσταντίνου , το εθνικό μα προπαντός το θρησκευτικό κέντρο των Ρωμιών και όλων των Ορθοδόξων λαών του τότε γνωστού κόσμου, με την χιλιόχρονη και πλέον ιστορία της εκπολίτισε, εκχριστιάνισε, διαφύλαξε την ελληνορωμαϊκή παράδοση του αρχαίου κόσμου, έδωσε τα φώτα της γνώσης με τα σπουδαία επιτεύγματα της  σε όλους τους τομείς της επιστήμης και των τεχνών. Ένας τόπος ευλογημένος, αγιασμένος αγιοτόκος, έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου ,έλαβαν χώρα σε αυτό Οικουμενικές Σύνοδοι, φυλακτήριο από τα βάθη των αιώνων θρησκευτικών κειμηλίων ανυπολόγιστης πνευματικής και υλικής αξίας, και τόσα άλλα που την διακρίνουν για την μοναδικότητα της μέχρι σήμερα.

Αυτά ζύγισε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και οι κάτοικοι της και η λογική της εύκολης μα τόσο ταπεινωτικής σωτηρίας που ισοδυναμούσε με εθνική και θρησκευτική  προδοσία δεν δικαιολογούνταν σε ανθρώπους που είχαν παιδαγωγηθεί στις αξίες και τα ιδανικά του πατροπαράδοτου πολιτισμού τους. Η ιστορική ευθύνη καθοδηγούσε τον δίκαιο αγώνα τους για υπεράσπιση μέχρι θανάτου.

Χαράματα 29 Μαΐου εξαπολύεται η πιο σφοδρή επίθεση των  Οθωμανών η οποία κατέληξε στην κατάληψη της Πόλης. Και όπως προείπαμε ακολούθησαν γεγονότα βίας ,λεηλασίας, αιχμαλωσίας,  βεβήλωσης ιερών ναών, απόλυτης καταστροφής. Οι ιστορικές μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές και χαρακτηριστικές αυτού που επακολούθησε της κατάληψης . Σφαγή άμαχου πληθυσμού ακόμα και σε ιερούς ναούς με αποκορύφωμα το λουτρό αίματος που έλαβε χώρα μέσα στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, αιχμαλωσία των επιζώντων ,ατίμωση γυναικών και παιδιών ,λαφυραγωγία  σε οικίες, δημόσια κτίρια, ιερούς ναούς και μοναστήρια. Η οσμή του θανάτου και της απόλυτης καταστροφής είχε κυριεύσει τα πάντα από ένα άπληστο έθνος  που το διαφέντευε η ορμή για κατακτήσεις ,πλιάτσικο , η μέθη της εξουσίας και το δίκαιο του ισχυρότερου που τους καθοδήγησε σε πράξεις ανομολόγητες λες και δεν ήταν άνθρωποι οι κατακτητές αλλά κτήνη της ζούγκλας που βγήκαν στο κυνήγι να ικανοποιήσουν τα ένστικτά τους.

Εάλω η Πόλις αλλά όχι το αδούλωτο φρόνημα των Ελλήνων που υπηρέτησε στη διακονία της διάδοσης του ευαγγελικού μηνύματος του Ιησού Χριστού σε όλα τα έθνη κατά την λεγόμενη βυζαντινή περίοδο. Ο ελληνισμός που συμπορεύθηκε και αναγεννήθηκε με τον χριστιανισμό στα χρόνια τα βυζαντινά ,με την πρόνοια του Θεού στα σκοτεινά χρόνια της Οθωμανικής λαίλαπας για το έθνος μας  οργανώθηκε υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο και σε κάθε γωνιά της πάλαι ποτέ ρωμαίικης επικράτειας κάθε εκκλησιά και μοναστήρι διατήρησε άσβεστη την φλόγα του ελληνισμού με την εκμάθηση των ιερών γραμμάτων στα ελληνικά και την διαρκή προτροπή για έμπρακτη βίωση του ευαγγελίου στην καθημερινότητα του ρωμιού ώστε να αναχαιτιστεί όσο ήταν δυνατόν ο κίνδυνος του οριστικού ξεκληρίσματος του γένους μας από της συνέπειες του παιδομαζώματος και του βίαιου εξισλαμισμού που ταυτόχρονα σήμαινε και αφελληνισμός.

Η σπορά της Εκκλησίας βλάστησε και κάρπισε στους χιλιάδες ανώνυμους και επώνυμους Νεομάρτυρες που αποτελούν ξεχωριστή θέση στο αγιολόγιο της-άνθρωποι καθημερινοί απλοί αλλά και λόγιοι που νοηματοδότησαν την ζωή τους στο ευαγγέλιο και τίμησαν την καταγωγή τους διατήρησαν τα πιστεύω τους και αγωνίστηκαν με την ίδια τους την ζωή σαν τίμημα και θυσία στα ιδανικά της πατρίδας και της θρησκείας σε μια περίοδο που και μόνο η ομολογία έλληνας ορθόδοξος χριστιανός μπορούσε να ήταν αιτία θανάτου. Ναι βλάστησε και κάρπισε και άνθη ευωδιαστά άνθρωποι που έλαβαν ρόλο αποστόλου στην σωτηρία του έθνους που με το έργο τους  σφράγισαν καταλυτικά την πορεία προς το θρυλικό 1821. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον Ρήγα Φεραίο και πλήθος άλλων που στάθηκαν σημεία αναφοράς κάτω από την μύτη των τούρκων κυριολεκτικά αφύπνισαν και ξεσήκωσαν το γένος για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Το νεοελληνικό κράτος και το Έθνος οφείλει την ύπαρξη του σε όσους εγκολπώθηκαν τις αξίες και ιδανικά που προαναφέραμε πιο πάνω. Τιμούμε σήμερα ανθρώπους που στις τραγικές στιγμές της Άλωσης  έπεσαν μαχόμενοι αν και μπορούσαν να σώσουν τουλάχιστον  τις ζωές τους με τίμημα όμως την θρησκευτική και εθνική προδοσία. Το Μολών  Λαβέ του βασιλιά της Σπάρτης στις Θερμοπύλες στους περσικούς πολέμους και τα συνταρακτικά λόγια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου     "Το δε την πόλιν σοι δούναι ούτ εμόν εστί, ούτ' άλλου των κατοικούντων έν ταύτη• κοινή γάρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα της ζωής υμών",    αποτελούν αιώνιο παράδειγμα υπομονής και επιμονής στις πλέον αντίξοες συνθήκες και είναι η πιο ισχυρή απόδειξη ότι δεν πρέπει να δειλιάζουμε και να φοβόμαστε αλλά με θάρρος να αγωνιζόμαστε ενάντια σε όποιον επιβουλεύεται την χριστιανική μας πίστη και την πατρίδα όσο και αν πρόσκαιρα παρουσιάζεται ισχυρός έναντι μας

.Άραγε θα αναπνέαμε σήμερα ελεύθεροι στην όμορφη πατρίδα μας θα μιλάγαμε σήμερα ελληνικά αν αυτοί οι άνθρωποι με την θυσία τους δεν αποτελούσαν το λαμπρό παράδειγμα στους πατέρες μας να  ξεσηκωθούν και να βιώνουμε σήμερα τα αγαθά του ζην σε μια χώρα με εθνική και θρησκευτική ελευθερία;  Τιμούμε τους αγωνιστές της Κωνσταντινούπολης ως αιώνιο παράδειγμα αυτοθυσίας για την πατρίδα ,την θρησκεία και δείχνουν με την στάση τους το πώς εμείς οι   νεοέλληνες πρέπει να πολιτευόμαστε σε προκλήσεις εθνικές και θρησκευτικές. Μετέχουμε σε μια λαμπαδηδρομία  μέσα στο χρόνο η κάθε γενιά και έχουμε ιστορικό χρέος για τα παιδιά μας να διαφυλάξουμε την φλόγα του ελληνισμού και της ορθοδοξίας. Ξέρουμε τον τρόπο του ευ αγωνίζεσθε  για σκοπούς ιερούς και δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να λιποψυχούμε και να λησμονούμε ότι χρειάζεται θάρρος υπομονή και επιμονή σε κάθε δύσκολη περίσταση τόσο για το έθνος μας όσο και για μας προσωπικά. Εξάλλου η χριστιανική μας πίστη έχει κεντρική διδασκαλία την Ανάσταση του Ιησού Χριστού και αυτή αποτελεί την αφετηρία για αγώνες για μας τους Έλληνες χριστιανούς ορθοδόξους τόσο προσωπικά  όσο και εθνικά    για αγώνες θρησκευτικούς και εθνικούς στην παλαίστρα της ζωής.

                                    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!   

                                 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΤΖΑΦΕΡΗΣ
                                            ΘΕΟΛΟΓΟΣ