Σήμερα είναι μεγάλη εορτή της χριστιανοσύνης. Για τους πιστούς εορτάζει η ουράνια μητέρα τους. Αισθανόμεθα μπροστά της παιδιά της, αφού ο Χριστός, κατά τον απόστολο Παύλο, μας ονόμασε αδέλφια του. Ανεξάρτητα από την ηθική ποιότητα, τη μορφωτική κατάσταση και την κοινωνική καταξίωση του καθενός, υπάρχει χώρος στην καρδιά του για την Παναγία. Παναγία σημαίνει ότι είναι πάνω απ’ όλους τους αγίους. Κατά τον έξοχο δογματικό θεολόγο άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, εμείς οι ορθόδοξοι μετά την Αγία Τριάδα τιμάμε την Υπεραγία Θεοτόκο, την πάναγνη Παναγία.

       Ο αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, Αγιορείτης και μεγάλος θεολόγος άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, λέει πως δεν υπάρχουν λόγοι να υμνήσουμε το άφθαστο μεγαλείο της Θεοτόκου, το ύψος στο οποίο έφθασε η ανθρώπινη φύση......
Η Παναγία τιμάται από τους ορθόδοξους και δεν λατρεύεται, όπως μας κατηγορούν οι προτεστάντες, οι οποίοι αγνοούν τη Θεοτόκο. Η Παναγία μάς συνδέει με το πρόσωπο του Υιού της. Είναι η κλίμακα, η γέφυρα, η μεσίτρια, η πρέσβειρα όλου του ανθρωπίνου γένους προς τον Φιλάνθρωπο Θεό. Συνεχώς είναι δεομένη, έχει υψωμένα τα χέρια της για εμάς. Χαίρεται να συνδράμει. Οι παλαιοί Αγιορείτες λένε πως ό,τι ζητήσει η Παναγία από τον Χριστό, της το κάνει. Γι’ αυτό ζητούμε συνεχώς τις ακοίμητες πρεσβείες της. Είναι η μητέρα του Θεού και των ανθρώπων.
Είναι αλήθεια πως η Παναγία είναι το ιερότερο, σεμνότερο, ωραιότερο, τιμιότερο, καθαρότερο, ταπεινότερο και πιο σιωπηλό γυναικείο πρόσωπο.

       Είναι όλο αγάπη, καλοσύνη, συμπόνια, συμπάθεια και κατανόηση. Παρακαλεί και δεν προκαλεί, περιμένει και δεν βιάζεται, μιλά με τη σιωπή της, με το παράδειγμά της. Δεν φωνάζει, δεν απειλεί, δεν τρομάζει, δεν πιέζει ποτέ κανένα. Είναι μάνα και καταλαβαίνει, πόνεσε και συμπονά, γνωρίζει να ελπίζει και να μην κουράζει. (π.Μ).

       Κάθε φορά πού τελούμε τήν θεία Λειτουργία καί κάθε Ιερά Ακολουθία, καί προσευχόμαστε στόν Θεό, είτε στόν Τριαδικό Θεό –τόν Πατέρα, τόν Υιόν καί τό Άγιον Πνεύμα– είτε στόν Θεάνθρωπο Χριστό, ζητούμε καί τίς πρεσβείες τής Θεοτόκου Μαρίας, τής Παναγίας μας. Αυτό γίνεται γιατί η Παναγία έπαιξε σημαντικό ρόλο στήν ενανθρώπηση τού Υιού καί Λόγου τού Θεού καί τήν σωτηρία μας. Ο «άοικος» Θεός απέκτησε «οίκο», δηλαδή εισήλθε στόν κόσμο διά τής Παναγίας μας.

        Έτσι, είναι γνωστή η προσευχή: «Τής Παναγίας Αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί Αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τών Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς καί αλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ημών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα». Δηλαδή, αφού φέραμε στήν μνήμη μας τήν Παναγία, τήν Αγνή, τήν υπερευλογημένη, τήν ένδοξη Δέσποινά μας Θεοτόκο καί Αειπάρθενη Μαρία, μαζί μέ όλους τούς Αγίους, άς παραθέσουμε τούς εαυτούς μας καί τούς άλλους καί ολόκληρη τήν ζωή μας στόν Χριστό, τόν Θεό μας.

       Στήν δέηση αυτή μπορούμε νά δούμε δύο σημεία:Τό πρώτο είναι τά κοσμητικά επίθετα πού αποδίδουμε στήν Παναγία μας, τά οποία δέν είναι επιφανειακά, χωρίς ουσία καί περιεχόμενο, αλλά ανταποκρίνονται απόλυτα στό πρόσωπο καί τό έργο της. Τήν Μητέρα τού Χριστού τήν ονομάζουμε Παναγία, γιατί είναι ανώτερη από όλους τούς Αγίους, είναι «παντός αγίου κορυφή καί τελείωσις». Δέν διέπραξε κανένα αμάρτημα στήν ζωή της, αφού από τριών ετών μέχρι τότε πού συνέλαβε «εκ Πνεύματος Αγίου» τόν Χριστό, ζούσε στά Άγια τών Αγίων καί έφθασε στήν θέωση. Είναι «Άχραντος», δηλαδή Αγνή, καθαρή από κάθε αμάρτημα καί λογισμό, στό σώμα καί τήν ψυχή. Η Παναγία είναι «Υπερευλογημένη», γιατί έλαβε μεγάλη Χάρη από τό πλήρωμα τής Χάριτος τού Θεού. Είναι «Ένδοξη», γιατί είναι γεμάτη από τήν δόξα τού Θεού, αφού καί η Κοίμησή της είναι ένδοξη. Είναι «Δέσποινα», γιατί γέννησε τόν Δεσπότη τών πάντων Χριστό. Μέ αυτήν τήν έννοια χαρακτηρίζεται καί «Κυρία», οπότε η πρεσβεία της καί οι προσευχές της έχουν ισχυρή δύναμη καί είναι «Προστασία τών Χριστιανών ακαταίσχυντος». Είναι «Θεοτόκος», γιατί δέν εγέννησε έναν απλόν άνθρωπο, αλλά τό Δεύτερο Πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος πού είναι Θεός. Καί είναι «Αειπάρθενος Μαρία», αφού είναι Παρθένος πρό τού τόκου, κατά τόν τόκο καί μετά τόν τόκο, όπως ο αγιογράφος τό παρουσιάζει στίς ιερές εικόνες, μέ τά τρία αστέρια στό μέτωπο καί τούς δύο ώμους.

       Τό δεύτερο σημείο είναι ότι ζητάμε από τήν Παναγία, μέ τά τόσα κοσμητικά επίθετα καί τήν δόξα, νά πρεσβεύη γιά μάς. Αυτό σημαίνει τό «μνημονεύσαντες». Τήν μνημονεύουμε γιά νά τήν δοξάσουμε καί νά τήν παρακαλέσουμε νά πρεσβεύη στόν Θεό γιά τήν σωτηρία μας, γιατί τής τό υποσχέθηκε ο Χριστός πρίν κοιμηθή, ότι δηλαδή γιά όσους προσεύχεται εκείνη θά σώζονται. Γι’ αυτό όλοι οι Άγιοι έχουν μεγάλη συγγένεια μέ τήν Παναγία καί τήν αισθάνονται κοντά τους, τήν αγαπούν πολύ, είναι Θεοτοκόφιλοι. Τήν αγαπάμε αμέσως μετά τόν Θεό. Ο Χριστός είναι ο μεσίτης μεταξύ ημών καί τού Θεού Πατρός, αλλά η Παναγία είναι μεσίτρια μεταξύ ημών καί τού Χριστού. Τό πώς γίνεται αυτό είναι ένα Μυστήριο πού τό καταλαβαίνουν όσοι βαδίζουν τόν δρόμο τής Σωτηρίας.

     Αυτός είναι ο λόγος γιά τόν οποίο ζητούμε τίς πρεσβείες τής Θεοτόκου, αλλά παραθέτουμε καί ολόκληρη τήν ζωή μας καί τών συνανθρώπων μας στόν Χριστό. Δέν κάνουμε μόνον προσευχή, αλλά εμπιστευόμαστε απολύτως τόν εαυτό μας στόν Θεό. Όταν κανείς προσεύχεται, αλλά δέν αφήνη τόν εαυτό του στήν Πρόνοια τού Θεού, δέν βοηθιέται πραγματικά(Ι.Ν).

       Η Παναγία μας ενισχύει στους αγώνες, σφουγγίζει δάκρυα και ιδρώτες,καλύπτει ανάγκες, ενδυναμώνει υπομονές, ανακουφίζει αρρώστους γίνεται μητέρα, φίλη, βοηθός, συμπαραστάτης, μεσίτρα, πρέσβειρα προς τον Υιό Της. Ας της ξεκουράσουμε τα συνεχώς υψωμένα χέρια τηρώντας τους λόγους του Υιού της. Είναι για Εκείνη η μεγαλύτερη προσφορά χαράς είναι για εμάς πηγή ανακλάλητης χαράς.