ΤΡΙΤΗ 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011

8: 30: Προσέλευσις Ἱερέων Συνέδρων

9: 00: Προσευχή - Ἔναρξις

9:10-9:20: Προσφώνησις ὑπό τοῦ Ποιμενάρχου μας κ. Γεωργίου.

Α΄ Συνεδρία

Πρόεδρος:

Πανοσιολογιώτατος

Ἀρχιμ. Δοσίθεος Καστόρης

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως

9:20- 9:50: Α΄ Εἰσήγησις

Θέμα:

«Γεροντισμός: Ἐπικίνδυνη «Ἐκτροπή καί οἱ Συνέπειές

της»

Εἰσηγητής:

Αἰδεσιμολογιώτατος

Πρωτοπρεσβύτερος κ. Γεώργιος Δορμπαράκης

Ἐκπαιδευτικός - Κληρικός

Ιερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς

9:50 - 10: 20: Συζήτησις

10:20 - 10:50: Β΄ Εἰσήγησις

Θέμα: «Πώς θέλει ὁ σύγχρονος πιστός τόν ἱερέα του;»

Εἰσηγητής:

Ἐλλογιμώτατος

κ. Πέτρος Μπότσης

Θεολόγος - Συγγραφέας

10:50-11:30: Συζήτησις

11: 30- 12:00: Διάλειμμα (Καφές - Κέρασμα)

12:00-13:15: Ὑπηρεσιακά Θέματα- Ἐνημέρωσις

13:15- 14:30: Ἐπισημάνσεις ποιμαντικών θεμάτων ἀφορώντων

ἐνορίες καί ἐφημερίους.

14: 30-15:15: Γεῦμα

15:15 - 16:15: Ἀνάπαυσις- Καφές

Β΄ Συνεδρία

Πρόεδρος:

Πανοσιολογιώτατος

Ἀρχιμ. Νεκτάριος Ἀντωνόπουλος

Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Σαγματᾶ

16: 15- 16:45: Γ΄ Εἰσήγησις

Θέμα: «Τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος :

Ἱστορικοθεολογική, Τελετουργική καί Ποιμαντική Θεώρηση»

Εἰσηγητής:

Ἐλλογιμώτατος

κ. Γεώργιος Φίλιας

Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν

16:50- 17: 30: Συζήτησις

17:30- 18:00: Γενικά Συμπεράσματα- Δελτίο Τύπου

18:00 -18:30: Καφές

18:30: Θυρανοίξια - Ἐσπερινός στό παρεκκλήσιο τοῦ

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

20:00: Λῆξις τῆς Συνάξεως.

«…Θά ἤθελα λοιπόν νά διευκρινήσω ἐκ προοιμίου ὅτι ἡ σημερινή σύναξις τῶν ἱερέων … δέν ἔχει τόν χαρακτήρα μιᾶς ἐκ τῶν πολλῶν ἱερατικῶν συνάξεων, ὅπου καλούμαστε νά συζητήσουμε κάποια ἐπιμέρους πρακτικά θέματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν ὅλους καί τά ὁποῖα εἶναι ἀσφαλῶς σκόπιμο νά μελετοῦμε κάθε φορά διεξοδικά, νά ἀναζητοῦμε λύσεις, νά διορθώνουμε λάθη καί νά ἐνισχύουμε τήν κοινή μας πεποίθηση γιά τά δέοντα καί τά οὐσιώδη τῆς ὑψηλῆς διακονίας πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριός μας. Ἡ πρόθεσή μου, ὅσον ἀφορᾶ τή σημερινή Σύναξη, δέν εἶναι ἡ διατύπωση παραινέσεων καί ὁδηγιῶν γιά πρακτικά ζητήματα τῆς καθημερινῆς μας διακονίας, καίτοι καί ὡς πρός αὐτό τό σημεῖο χρειάζεται νά ποῦμε πολλά καί νά διαλεχθοῦμε εἰς βάθος, μέ εἰλικρίνεια, σοβαρότητα, ταπεινοφροσύνη καί ὑπευθυνότητα.

Σήμερα ἐπιθυμῶ περισσότερο νά σᾶς καταστήσω κοινωνούς τῶν ἀνησυχιῶν μου, τῶν προσδοκιῶν μου, τῶν ἐλπίδων μου, ἀκόμη καί τῶν ὁραματισμῶν μου, θά τολμοῦσα νά πῶ, ὡς Ποιμενάρχου …. Στό χρονικό διάστημα πού κύλισε ἀπό τῆς ἐνθρονίσεώς μου … μέχρι τώρα, μοῦ δόθηκε ἡ δυνατότητα νά προσεγγίσω καί νά ἐνημερωθῶ εἰς βάθος γιά τίς ἀγαθές προσπάθειες πολλῶν ἐξ ἡμῶν, γιά τούς διάφορους τομεῖς δραστηριοτήτων γενικότερα καί νά ἀποτυπώσω καταστάσεις ὥστε νά μπορῶ νά τοποθετηθῶ μετά λόγου γνώσεως.

Σέ ὅλο αὐτό τό διάστημα ἡ φαινομενική μου σιωπή κάλυπτε βαθεῖς καί ἀνήσυχους προβληματισμούς, οἱ ὁποῖοι τροφοδοτοῦσαν τήν προσπάθεια νά σχεδιάσουμε προοπτικές, ὥστε ὅταν ὡριμάσουν κάπως τά πράγματα, κατακαθίσουν τά ἱζήματα καί διαυγάσει ὁ ὁρίζοντας τῶν ὁραματισμῶν, νά εἶμαι σέ θέση νά σᾶς καλέσω, ἐπί τῇ βάσει συγκεκριμένων προτάσεων, νά ἑνώσουμε τούς ἀγῶνες καί τίς ἀγωνίες μας στήν ἀναζωπύρωση τῆς ἱερατικῆς φλόγας καί τῆς διακονίας τοῦ λαοῦ μας.

Νά σᾶς καλέσω νά ἀνταποκριθοῦμε στή διακονία πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτός πού «ποιεῖ τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα». Θέλω σήμερα, πρίν συζητήσουμε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νά σᾶς προσκαλέσω στόν κοινό μας πνευματικό ἀγῶνα γιά νά ζήσουμε οὐσιαστικά τό γεγονός τῆς Ἐκκλησίας καί νά δοῦμε πῶς αὐτό θά τό κάνουμε τρόπο ζωῆς τοῦ λαοῦ πού ὁ Κύριος μᾶς ἐμπιστεύθηκε νά ποιμάνουμε. Καί βέβαια, πρέπει νά εἶναι - καί εἶμαι σίγουρος πώς εἶναι - σαφές ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἀναζωογόνηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί τῆς οὐσιαστικῆς συμμετοχῆς τοῦ λαοῦ μας στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί στήν κοινή μας πίστη, ἄν δέν βροῦμε τρόπους νά ἀναζωογονήσουμε τίς ἐνορίες μας. Νά καταστήσουμε προφανές καί ἀδιαμφισβήτητο ὅτι οἱ ἐνορίες δέν εἶναι ὑποκαταστήματα παροχῆς θρησκευτικῶν ὑπηρεσιῶν, ἀλλά τό κέντρο τῆς ζωῆς μας. Τό κέντρο τῆς εὐχαριστιακῆς μας ὑπάρξεως. Ἐκεῖ πού ἀρχίζει ἡ ζωή, πού νοηματοδοτεῖται, πού ἁγιάζεται, πού λαμπρύνεται καί βρίσκει τόν δρόμο της πρός τήν αἰωνιότητα.

Ἡ ἐνορία εἶναι πρώτιστα ὁ τόπος καί ἡ ἐνοριακή ζωή ὁ τρόπος πού, μέσω τῆς Θείας Λειτουργίας, τῆς λατρείας καί τῆς μετοχῆς στό Μυστικό Σῶμα τοῦ Κυρίου, ἡ ἐπιβίωση μετασχηματίζεται σέ ζωή καί νικιέται ὁ θάνατος. Ὅμως δέν μπορεῖ νά ἀναζωπυρωθεῖ ἡ ἐνορία ἄν δέν ἀναζωπυρωθεῖ καί δέν ἀναζωπυροῦται συνεχῶς τό χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης …».

(Από την Ομιλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου Β, του από Θηβών & Λεβαδείας Πολυσεβάστου Πνευματικού μας Πατέρα, στη Σύναξη των Κληρικών της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών 24/11/2008).