ΜΕΡΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΕΛΕΣΘΕΝΤΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΤΟΥΤΟΥΣ  ΚΑΙΡΟΥΣ

ΕΝ ΤΗ ΘΕΟΦΡΟΥΡΗΤΩ ΝΗΣΩ  ΑΝΔΡΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑΧΟΥ ΤΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

Ν Ι Κ Ο Λ Α Ο Υ  ΤΟΥ  Ν ΕΟ Υ

Συλλεγέντα ὑπὸ ἀρχιμανδρίτου π. Δωροθέου Θεμελῆ

Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

Θαῦμα 1ον

Κατὰ τὸν παρελθόντα Ἰούνιον ὁ Ἡγούμενος, κατ’ ἐπίμονον αἴτησιν εὐσεβῶν κατοίκων τῆς νήσου Σαλαμῖνος τῆς ἐπιλεγομένης Κούλουρης, μετέφερε τὴν Ἁγίαν Κάραν εἰς τὴν νῆσον ταύτην πρὸς προσκύνησιν ἐκ μέρους τῶν ἐκεῖ εὐλαβῶν κατοίκων. Μεταξὺ τῶν συρρεόντων προσκυνητῶν εὑρίσκετο καὶ ἡ κ. Καλλιόπη Ἀγαθάκη, κάτοικος Παλουκίων Σαλαμῖνος, ὁδὸς Κορυτσᾶς 3. Ἡ γυνὴ αὕτη εἶχεν κακόηθες σπυρίον εἰς τὸ δεξιὸν μέρος τῆς μύτης της τὸ ὁποῖον σπυρίον οἱ ἰατροὶ διέγνωσαν ὡς καρκίνον. Προσελθοῦσα εἰς προσκύνησιν τῆς τιμίας Κάρας ἡ εὐλαβὴς Καλλιόπη ἔλαβε διὰ βάμβακος ἔλαιον ἐκ τῆς παρακειμένης κανδήλας καὶ ἱκετεύσασα θερμῶς τὸν Ὁσιομάρτυρα ἐσταύρωσεν μετὰ ταῦτα, διὰ τοῦἡγιασμένου βάμβακος τὸ σπυρίον καὶ ἐν συνεχείᾳ κατεκλίθη.Τὴν ἑπομένην πρωΐαν ἐγερθεῖσα ἐκ τοῦ ὕπνου μετὰ μεγάλης ἐκπλήξεως, παρετήρησεν, ὅτι τὸ σπυρίον εἶχεν ἐκπέσει ἐκ τοῦ δέρματος της καὶ εὗρεν αὐτὸ ἐπὶ τῆς σινδόνης. Προστρέξασα ἐν ἀγαλλιάσει πρὸς τὴν χαριτόβρυτον Κάραν ἐδόξασε τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ὁσιομάρτυρα Αὐτοῦ Νικόλαον.

Θαῦμα 2ον

«Ἀπὸ τὸ 1968 ὑπέφερα ἀπὸ φοβεροὺς πονοκεφάλους, καὶ εἶχα νοσηλευθῆ καί σὲ νοσοκομεῖον ἐπὶ δίμηνον καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ ὁσάκις ἐδοκίμαζα μεγάλην χαρὰν ἢ μεγάλην λύπην, ὁ πονοκέφαλος μὲ ἐνοχλοῦσε ἀκόμηπερισσότερον καὶ ἐγένετο ἀνυπόφορος. Τὴν 21ην Δεκεμβρίου 1975 τελευταίαν ἡμέραν τῆς παραμονῆς τοῦ ἁγίου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸν ἱερὸν ναὸν Ἁγίου Βασιλείου Ῥούφ, μὲ ἐσταύρωσε ὁ ἐφημέριος τοῦ ναοῦ π. Κωνσταντῖνος μὲ τὴν χαριτόβρυτον Κάραν τοῦ Ὁσιομάρτυρος καὶ ἐπεκαλέσθην μετὰ μεγίστης πίστεως τὴν ἰαματικὴν χάριν του. Ὁ Ἅγιος ἔκαμε τὸ θαῦμα του καὶ δὲν μὲ ἐνοχλοῦν πλέον πονοκέφαλοι, καὶ δοξάζω πάντοτε τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου». Εἰρήνη Κοτσίκου Σαμαρὰ 16, Ἅγιος Λουκᾶς Πατησίων.

Θαῦμα 3ον

Τὸ παρὸν θαῦμα ἐτελέσθη εἰς Ἀποίκια Ἄνδρου τὴν 20ην Ἰανουαρίου 1940. Ἡ Μαρίκα Νόβα ἠσθένησε βαρέως μὲ συμφόρησιν, ἔχασε τὴν ὁμιλίαν της καὶ ἔκειτο ἡμιθανής. Ἐν τῇ ἀπελπισίᾳ των τὰ τέκνα της τὴν 20ην Ἰανουαρίου 1940 προσεκάλεσαν τὸν τότε ἡγούμενο τῆς ἱερᾶς ἡμῶν Μονῆς μακαρίτην Πολύκαρπον Κεραμᾶν ἵνα τελέσῃ παρὰ τὴν μελλοθάνατον ἁγιασμὸν διὰ τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ Ὁσιομάρτυρος. Ὁ Ἡγούμενος πράγματι παραλαβὼν τὸ Ἅγιον λείψανον μετέβη εἰς τὴν οἰκίαν τῆς σοβαρῶς ἀσθενούσης καὶ κατανυκτικῶς ἐτέλεσεν τὸν ἁγιασμόν. ὉἍγιος ἔκαμε πάλιν τὸ θαῦμα του. Ἐντὸς ὀλίγου ἡ ἡμιθανὴς ἀνέλαβεν, ἤρχισεν νὰ ὁμιλῇ καὶ μετ ’ οὐ πολὺ ἀνέκτησεν τελείως τὰς δυνάμεις της. Ἔζησε ἔκτοτε ἔτη 17 δοξάζουσα τὸν Θεόν, ὅστις ἐθεράπευσεν ταύτην διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου.

Θαῦμα 4ον

Κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος 1976 καὶ δὴ κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ὁσιομάρτυρος τὴν 9ην Μαΐου, ἡ Βασιλικὴ Γραμματικοῦ, Περσεφόνης 17, Σαλαμίς, ἤκουσεν διὰ πρώτην φορὰν περὶ τῆς θαυματουργοῦ χάριτος τοῦ Ὁσιομάρτυρος, θεραπεύοντος ἐκζέματα, ἐξανθήματα, καὶ παντοίας πληγάς. Ἡ ἰδία δεινῶς ἔπασχεν ἐξ ἐκζέματος καὶ εἰς μάτην ἀνεζήτει τὴν θεραπείαν εἰς κοινοὺς ἰατρούς, καὶ νοσοκομεῖα. Ὁ σύζυγός της τὴν προέτρεψε νὰ καταφύγῃ εἰς τὸ ἐν Ἁλμυρῷ Βόλου τερατουργὸν ἁγίασμα, κείμενον παρὰ τὸν ἐκεῖ ἱερὸν ναὸν τοῦὉσιομάρτυρος. Ἡ εὐλαβὴς Βασιλικὴ πάραυτα προσέτρεξεν εἰς τὸν Ἅγιον, καὶ ἐκεῖ ἔνιψε μὲ τὸἁγίασμα τὰ ἐξανθήματα καὶ ὤ! τοῦ θαύματος ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν ἐθεραπεύθη παντελῶς. Σημειωθήτω, ὅτι ἡ ἰαθεῖσα ἐπὶ 26 ὁλόκληρα ἔτη ὑπέφερεν μεγάλως ἐκ τῶν ἐκζεμάτων τούτων.

Θαῦμα 5ον

Ἡ κ. Αἰκατερίνη Καρακήτσου, Δυαλέων 4 μας γράφει. «Σεβαστέ μου π. Ἡγούμενε, Ἔχω πάθει ἐγκεφαλικὴ συμφόρεση καὶ εἶχα πόνους φοβεροὺς στὸ κεφάλιμου. Ἔχω δὲ καὶ καταρράκτη καὶ κερατίτιδα εἰς τὰ μάτια καὶ βλέπω λίγο καί μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου πού μοῦ ἀκουμπήσατε τὴν Ἁγίαν Κάραν καί μὲ σταυρώσατεστὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Ῥοὺφ μοῦ πέρασαν οἱ πόνοι τῆς κεφαλῆς μου τελείως. Εὔχομαι δὲ ἡ χάρις του νὰ μοῦ διατηρήσῃ τὸ φῶς μου μέχρι τελευταίας μου πνοῆς.Παρακαλῶ προσεύχεσθε καὶ δι’ ἐμέ. Δοξάζω τὸν Ἅγιον γιὰ τὸ θαῦμά ποὺ ἔδειξε σὲ μένα τὴν ἁμαρτωλήν».

Θαῦμα 6ον

Ἡ κ. Μηνιάτη Ἀδαμαντία, Ἀφιγνέων 16, Ἀθῆναι μᾶς γράφει. « Ἅγιε Καθηγούμενε, Ἐπὶ δύο καὶ πλέον ἔτη ὑπέφερα ἀπὸ τρομεροὺς πονοκεφάλους. Ἐπληροφορήθην, ὅτι ἔφεραν τὴν Κάραν ἑνὸς θαυματουργοῦ Ἁγίου στον Ἅγιο Βασίλειο Ῥοὺφ. Ἦλθα καὶ ἐγὼ καὶ προσκύνησα τὸν Ἅγιον, τοῦ ζήτησα τὴν βοήθειάν του, μετὰ δακρύων καὶ πίστεως, ἐπικαλέσθην νὰ μὲ θεραπεύσῃ ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς τούτους πόνους. Κατὰ τὴν στιγμήν ποὺ προσκυνοῦσα τὴν Ἁγίαν Κάρα μὲ ἐπλημμύρισεν μία εὐωδία, ἡ ὁποία, ἐξεχύνετο ἀπὸ τὸ ἅγιον λείψανον, καὶ τὴν ὁποίαν οὐδέποτε θὰ λησμονήσω ὅσο ζῶ. Εἰσήκουσεν ὁ Ἅγιος τὰς προσευχάς μου καὶ παρακλήσεις μου καί μὲ ἐθεράπευσεν εἰς τὸ παντελές. Δοξασμένο τὸ ὄνομά του ».

Θαῦμα 7ον

Ἡ κ. Ἀσπασία Μυτουλλάκη, Θησέως 2, Σαλαμῖνα ἠξιώθη ὡς ἡ ἰδία μᾶς ἐδήλωσεν ἐνώπιον πολυπληθῶν προσκυνητῶν, νὰ ἴδῃ τὸν Ἅγιον μὲ στρατιωτικὴν πανοπλίαν καὶ νὰ τῆς λέγῃ, ὅτι θὰ φέρουν τὴν Κάρα μουεἰς τὸ μέρος σας καὶ νὰ μοῦ φέρῃς ἄρτον. Πράγματι ἡ εὐσεβὴς Ἀσπασία ἔφερεν ἄρτον εἰς τὸν Ἅγιον κατὰ τὴν τελεσθεῖσαν ἱερὰν ἀγρυπνίαν. Σημειωθήτω, ὅτι ἡ κ. Μυτουλλάκη οὐδὲν ἐγνώριζεν περὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάουτοῦ Νέου, οὔτε περὶ τῆς μεταφορᾶς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του.

Θαῦμα 8ον

Φοβερὰ ἐξανθήματα μὲ πόνους φρικτοὺς εἶχεν, ἡ εὐλαβὴς πρεσβυτέρα Καλλιόπη Δημίδου, Ἀμφικτύονος 3, Ἀθῆναι, ὥστε νὰ φθάνῃ σὲ σημεῖον νὰ μὴν ἠμπορῇ οὔτε νύκτα οὔτε ἡμέρα νὰ ἀναπαυθῇ. Πληροφορηθεῖσα περὶ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου μας, τὸ ἔτος 1972 κατὰ μῆνα Μάρτιον, μᾶς ἔστειλεν ἐπιστολὴν ἐξιστοροῦσα εἰς ἡμᾶς τὴν ἀσθένειαν της καὶ παραλλήλως μᾶς παρεκάλει νὰ τελέσωμεν ἁγιασμὸν πρὸ τῆς Ἁγίας Κάρας ὑπὲρ τῆς ὑγείας της, μιὰ ποὺ ἐκείνη ἀδυνατοῦσε νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν Μονὴν μας νὰ προσκυνήσῃ. Ἐτελέσαμεν ἁγιασμὸν καὶ ἐμνημονεύσαμεν τοῦ ὀνόματός της. Ἐν συνεχείᾳ ἐτοποθετήσαμεν σὲ ἕνα φυαλίδιον μέρος ἀπὸ τὸν τετελεσθέντα ἁγιασμὸν καὶ τῆς τὸ ἀπεστείλαμεν ταχυδρομικῶς. Μετὰ πάσης εὐλαβείας λαβοῦσα ἡ πάσχουσα πρεσβυτέρα τὸν ἁγιασμὸν ἔνιψε τὴν πρωΐαν ὅλας τὰς πληγάς ποὺ τῆς εἶχαν δημιουργήσει τὰ ἐξανθήματα ἐκ τῶν κνησμῶν, ὡς καὶ αὐτὰ ταῦτα τὰ ἐξανθήματα, καὶ ὤ! τῶν ἀπείρων καὶ ὑπερφυῶν σου θαυμάτων Ἅγιε, ἡ ἀσθενοῦσα πρὸ τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου ἦτο τελείως ὑγιής, δοξάζουσα καὶ μεγαλύνουσα τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τοῦ θαυμαστοῦ ἐντοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.

Θαῦμα 9ον

Κατὰ τὸν Δεκέμβριον τοῦ σωτηρίου ἔτους 1975 ἡ κ. Ἐλευθερία Σταυρουλάκη, Χελιδόνων 3, Ῥούφ, ἠξιώθη νὰ ἴδῃ τὸν Ὁσιομάρτυρα καθ’ ὕπνον, ὅστις τῆς εἶπεν τὰ ἑξῆς ὡς μᾶς ἐδήλωσεν. «Εἰς τὴν περιοχὴν σας ἔχει ἔλθει ἕνας μεγάλος ἰατρός ποὺ θεραπεύει πάσας τὰς ἀσθενείας, καὶ νὰ ἔλθετε νὰ τὸν προσκυνήσετε». Ἤτο τότε ἡ Ἁγία Κάρα εἰς λαϊκὸν προσκύνημα εἰς ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Βασιλείου Ῥούφ.

Θαῦμα 10ον

Φοβερὲς πληγὲς εἴχαν δημιουργηθῇ εἰς τὴν στοματικὴν κοιλότητα τῆς ὁσιωτάτης Μοναχῆς Φιλοθέης Τουρκαμπῆς ἀδελφῆς τῆς κοινοβιακῆς Γυναικείας Μονῆς Ἁγίας τῆς νήσου Ἄνδρου. Ἡ ἀναφερομένη γνώριζε καλῶς περὶ τῶν θαυμάτων τοῦ Ἁγίου μας καὶ τῆς Ἁγίας Κάρας του, καὶ προσευχήθη μετὰ θερμῆς πίστεως ζητήσασα τὴν θαυματουργὸν ἐπέμβασίν του. Τὴν νύκτα παρουσιάζεται ὁ Ἅγιος εἰς τὴν Μοναχὴν καὶ τῆς λέγει «Φιλοθέη, μὲ ζήτησες καὶ ἦλθα νὰ σοῦ ὑποδείξω τὸν τρόπον τῆς θεραπείας σου. Θὰ πᾶς εἰς τὸν Ἁλμυρὸν Βόλου καὶ θὰ ζητήσῃς τὸ ἁγίασμά μου, θὰ πλυθῇς καὶ θὰ σβήσουν οἱ πληγὲς ἀπὸ τὸ στόμα σου ».Ἡ μοναχὴ ἔντρομος ἐξύπνησε καὶ τὴν ἑπομένην μαζί με τὴν κατὰ σάρκακαὶ πνεῦμα ἀδελφὴ της Εὐπραξίαν Ἡγουμένην ἀνεχώρησαν διὰ Βόλον, ζητοῦσαι τὸ ἁγίασμα σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόδειξιν τοῦ Ἁγίου.Τὸ ἀνεῦρον, ἔνιψεν ἡ πάσχουσα Μοναχή τὶς πληγὲς τοῦ στόματός της καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε. Μέχρι νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν Μονὴν ἡ ἀσθενὴς ἦτο τελείως καλά.Πάντοτε δὲ ὡμολόγει τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου εἰς τοὺς πιστοὺς πρὸς δόξαν τοῦ μεγάλου Θεοῦ. Τὸ ἀνωτέρω θαῦμα ἔγινε κατὰ τὸ σωτήριον ἔτος 1948.

Θαῦμα 11ον

Εἰς τὸ δεξιὸν μέρος τοῦ στήθους τοῦ Ν. Κυριαζῆ ἐξ Ἀποικίων Ἄνδρου, εἶχεν ἐμφανισθῇ λίπωμα, τὸ ὁποῖον τοῦ ἐνέβαλλεν διαφόρους ἀνησυχίας. Ἐσκέπτετο, ὅπως μεταβῇ εἰς Ἀθήνας πρὸς ἰατρικὴν ἐξέτασιν, ἐνθυμηθείς, ὅμως, τὸνὉσιομάρτυρα Νικόλαον τὸν Νέον, ἐζήτησεν ἁγιασμὸν ἐκ τῆς Μονῆς μας, τελεσθέντα διὰ τῆς χαριτοβρύτου Κάρας του, ἔπιεν ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐσταύρωσεν τὸ ὡς ἄνω λίπωμα, ἐπικαλεσθεὶς μεγάλως τὴν θαυματουργὸν χάριν τοῦ Ἁγίου, καὶ ὤ! τοῦ θαύματος, πάραυτα ἐξηφανίσθη.

Θαῦμα 12ον

Ἡ κ. Μαρία Περιστερίδου κάτοικος Χαϊδαρίου Ἀθηνῶν, μετὰ θερμῆς πίστεως παρεκάλεσεν τὸν Ἅγιον νὰ χαρίσῃ τὴν ὑγείαν εἰς τὸν πάσχοντα ἐξ ὄγκου εἰς τὴν κεφαλήν, γαμβρὸν της Νικόλαον Προσκυνητήν. Ἔλαβεν δὲ βάμβακα ἡγιασμένον ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Κάραν καὶ σταυρώσασα τοῦτον εἰς τὴν κεφαλήν, πρὸς δόξαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἔκπληξιν τῶν ἰατρῶν ὁ ὄγκος ὤ! τοῦ θαύματος ἐξηφανίσθη.

Θαῦμα 13ον

Τὴν 9ην Μαΐου τοῦ παρελθόντος ἔτους μεγαλοπρεπῶς ἐπανηγύρισεν τὴν μνήμην τοῦ Ὁσιομάρτυρος ὁ ἐν Ἀθήναις εὑρισκόμενος ἱερὸς ναὸς τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Ῥούφ.Εἶχεν δὲ ἐκτεθῇ εἰς προσκύνησιν λειψανοθήκη εἰς ἣν ὑπῆρχεν μέρος ἐκ τοῦ ποδὸς τοῦ Ἁγίου. Τὴν παραμονὴν τῆς ἑορτῆς καὶ δὴ κατὰ τὴν τέλεσιν τοῦ μεγάλου ἑσπερινοῦ καθ’ ἣν στιγμὴν ἐψάλλετο ἡ λιτὴ τοῦ Ἁγίου ἡ λειψανοθήκη ἀνέβλυσεν μῦρον τοῦ ὁποίου ἡ εὐωδία ἐπλημμύρισεν τὸν ναὸν πρὸς θαυμασμὸν τοῦ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος.Σύμπασα ἡ διαχειριστικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ ναοῦ βεβαιοῖ τοῦτο πρὸς δόξαν τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ τοῦ ἁγίου μας.

Θαῦμα 14ον

Ἡ κ. Ἑλένη Ἀγγελοπούλου Νεμέσεως 4, Πατήσια, τηλέφ. 8624.746, ἦλθεν μετ’ ἄκρας εὐλαβείας νὰ προσκυνήσῃ τὸ μέρος ἐκ τοῦ ποδὸς τοῦ ἁγίου τὸ φιλοξενούμενον κατὰ τὴν ἐτησίαν μνήμην τοῦ εἰς τὸν ἱερὸν ναὸν Ἃγίου ΒασιλείουῬούφ. Αὕτη δεινῶς ἔπασχεν ἐκ φοβερῶν πονοκεφάλων, ἐλθοῦσα δὲ πρὸ τῆς λειψανοθήκης καὶ ἐγγίσασα διὰ τῆς χειρὸς της τὸ ἱερὸν λείψανον, ᾐσθάνθη μίαν ἰσχυρὰν δόνησιν εἰς ὅλον τὸ σῶμά της καὶ αὖθις ὑγιὴς γέγονεν ἀπαλλαγεῖσα ἀπὸ τοὺς πονοκεφάλους της.

Θαῦμα 15ον

Ἡ κ. Ἀναστασία Παπακωνσταντῆ μᾶς γράφει διὰ τὴν θεραπείαν τῆς μητέρας της, κ. Ἀγγελικῆς Κοντοῦ, Ὀρφέως 79, Ἀθῆναι, τηλ. 3458501. Ἡ μητέρα μου ἦταν ἄρρωστη καὶ οἱ γιατροὶ μᾶς εἶπαν ὅτι ἔχει καρκίνο τῶν ὀστῶν. Ὅπως κλαίγαμε καὶ παρακαλούσαμε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν θεραπεία της, εἶδα τὸν Ἅγιο — βρισκόμουν μεταξὺ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως καί μοῦ εἶπε: «Μὴν κλαῖτε, ἡ μητέρα σου δὲν ἔχει τίποτα». Ῥώτησα: «Ποῖος εἶσθε;». Καὶ μοῦ ἀπήντησε: «Γιὰ θυμήσου;». Ὁπότε ἐφώναξα: «Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Νέος» καὶ ὁ Ἅγιος ἐξαφανίσθηκε. Μετὰ δύο ἡμέρες, πήραμε τὶς ἐξετάσεις τῆς μητέρας μου καὶ ἦταν ἀρνητικές. Τὸ θαῦμα ἔγινε τὸν Αὔγουστο τοῦ 1976. Ἡ κ.Παπακωνσταντῆ εἶχε στο σπίτι της τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου ἀπό τὶς ἀφίσσες ποὺ εἶχαν τοιχοκολληθῇ.

Άλλα θαύματα του Αγίου συλλεγέντα υπο  του κ.Αποστόλου Μπρέντα.

 Ο Άγιος Νικόλαος o Νέος  έσωσε τη γυναίκα.

Ο κύριος Γεώργιος Αθανασιάς, ήταν αυτόπτης μάρτυρας σε ένα περιστατικό που συνέβη στις 9 Μαΐου του έτους 2007, και αφορά ένα ατύχημα, που συνέβη σε μια γυναίκα, όταν μαζί με άλλους προσκυνητές ανέβηκαν στο μικρό εκκλησάκι στην κορυφή του βουνού – στο Βύθισμα Ευρυτανίας - για να εορτάσουν τη μνήμη του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις. (Εμείς όταν επισκεφθήκαμε το εκκλησάκι αυτό δυσκολευτήκαμε αφάνταστα - σε σημείο που να θέλουμε να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια - αφού κυριολεκτικά, η ανάβαση γίνεται δίπλα σε επικίνδυνο γκρεμό. Δυσκολότερη όμως, είναι η κατάβαση, διότι οι πέτρες και τα χαλίκια γλιστράνε επικίνδυνα. Ένα λάθος βήμα, ένα στραβοπάτημα, ή μία στιγμιαία απροσεξία, μπορεί να σε στείλουν κατευθείαν στη χαράδρα). 

Αυτό συνέβη και στη γυναίκα αυτή, αλλά ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος ήταν εκεί, και την τελευταία στιγμή την κράτησε στη ζωή. Το Θαύμα αυτό μας το περιγράφει στη συνέχεια, με πολύ γλαφυρό και όμορφο λόγο ο κύριος Γεώργιος Αθανασιάς, από το Καρπενήσι. «Η ώρα, θα κόντευε έντεκα, όταν, αφού είπαμε «και του χρόνου», αφήσαμε τα μεσούρανα και πήραμε τον κατήφορο. Όμως κι αυτός, που, όπως φαίνεται, ζήλεψε την ανηφοριά… την ανηφοριά, που μας ταλαιπώρησε την αυγή, βάλθηκε να μας κάνει τα ίδια, αφού, καθώς δείχνουν τα πράγματα, δε μπορούσε να μας κάμει χειρότερα. Έτσι, τραβώντας την κατηφοριά, το αίμα μας , πήγαινε «απ’ το κεφάλι στα ποδάρια» κι απ’ τον «τσιαμπά στα νύχια»!  Παρ’ όλα αυτά, με λίγη προσοχή και με υπομονή πολύ, τον «φάγαμε» τον κατήφορο, σιμώσαμε τη δημοσιά, όταν… ήμουνα παραπίσω, οι φωτογραφίες βλέπεται που έπρεπε να βγάλω, και δεν κατάλαβα, πως ακριβώς έγινε, αλλά πολύ θέλει να γίνει το κακό; Λίγο να μην προσέξεις, λιγάκι να παραπατήσεις, βρέθηκες στο γκρεμό!

Αυτό έπαθε και μία απ’ τις πολλές κυρίες της συντροφιάς μας! Λίγο δεν πρόσεξε, λίγο είπε «φτάσαμε στη δημοσιά κι αρχίζει η ξενοιασιά», …άφησε  το δρόμο και βγήκε στο γκρεμό! Το αίμα μας πάγωσε! Να βλέπεις έναν συνάνθρωπό σου να κινδυνεύει, να φεύγει από τούτον, έστω, τον μάταιο κόσμο και να μην μπορείς να του προσφέρεις βοήθεια, να μη μπορείς να κάνεις κάτι, να σταματήσεις  την κατρακύλα του, δεν είναι δα και το καλύτερο συναίσθημα. Πριν κλείσω τα μάτια μου, είδα αρκετούς να τρέχουν, άλλοι φώναζαν για νερό, αλλά…  Δεν ξέρω, αν της  «χρωστούσε» ο Θεός ζωή, αν ήταν σύμπτωση ή αν έγινε θαύμα, ξέρω, όμως, ότι η συντρόφισσά μας, η συνοδοιπόρος μας αν θέλετε, αφού …γεύτηκε δέκα και πλέον μέτρα του γκρεμού, πήγε και σταμάτησε πάνω στη μία, μοναδική και τελευταία της κατηφοριάς τούφα! Ουσιαστικά, στάθηκε, ακριβώς, απάνω στου Χάροντα τα δόντια κι έξω απ’ του θάνατου την πόρτα! Αν έφευγε, αν ξεχούρδαγε από κει… Κι όχι μόνον αυτό! Τα γυαλιά της δεν έφυγαν από τα μάτια της, το σώμα της δεν έπαθε τίποτα, με εξαίρεση ένα μικρό, ένα ασήμαντο γρατσούνισμα σε κάποιο απ’ τα χέρια της, ενώ, όταν βγήκε σε ίσιο τόπο και πάτησε γερά στα πόδια της, μας είπε: «Δεν ένιωθα να γκρεμίζομαι… Είχα την αίσθηση, ότι κυλιόμουνα σε κρεβάτι…»!  Μετά απ’ την ψυχρολουσία, πήγαμε στο Βύθισμα. Πήγαμε στον ξενώνα του συνοικισμού. Εκεί, άνοιξαν οι καρδιές, απλώθηκαν τα τροβάδια, βγήκαν τα φαγητά, ανοίχτηκαν τα κρασιά, άρχισε το φαγοπότι!..)

     Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος θέλει να εορτάζεται την ημέρα της  μνήμης του.

Το παρακάτω θαυμαστό γεγονός μου το διηγήθηκε ο ιερέας Λάμπρος Συμιακάκης, εφημέριος του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Δροσιάς. «Πολλές φορές κι εγώ και οι προκάτοχοί μου ιερείς, όταν η γιορτή του Αγίου Νικολάου του Νέου, δεν έπεφτε Σάββατο ή Κυριακή, προσπαθούσαμε να μετακινήσουμε την εορτή του, μια άλλη μέρα και φυσικά σε άλλη ημερομηνία, όχι στις 9 Μαΐου που γιορτάζει ο Άγιός μας. Πάντοτε όμως όταν μετακινούσαμε τη μνήμη του σε άλλη μέρα, εκείνη την ημέρα έκανε μεγάλη θαλασσοταραχή και δεν μπορούμε να πάμε στο νησί*. Αυτό το γεγονός είναι πολύ διαδεδομένο στο χωριό, όλοι το συζητάνε, αλλά το έζησα κι εγώ και το περιγράφω.  Φέτος όμως που η μνήμη του Αγίου ήταν Δευτέρα 9 Μαΐου 2011, εμείς δεν αλλάξαμε την ημερομηνία, παρότι το δελτίο καιρού έδινε ισχυρούς βορειοανατολικούς ανέμους και βροχή. Την περιοχή μας αυτοί οι άνεμοι την πιάνουν πολύ και τότε κάθε μετακίνηση με βάρκες και κάθε άλλο πλωτό μέσο διακόπτεται.  Όμως φέτος, ούτε βροχή, ούτε αέρα έκανε και ούτε δυσκόλεψε τους προσκυνητές που θέλανε να ανεβούνε πάνω στο νησί. Μάλιστα μετά το μεσημέρι οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικές. Αυτό που συμβαίνει στη μνήμη του Αγίου το πιστεύει ο λαός της Δροσιάς, το πιστεύουμε κι εμείς, δηλαδή: ότι ο Άγιος θέλει ανήμερα της γιορτής του να ανεβαίνουμε επάνω στο νησί και όχι άλλη ημέρα. Έτσι εκείνη την μέρα μας προστατεύει με κατάλληλες καιρικές συνθήκες».         

 * πρόκειται για το Κτυπονήσι ή Εγγλεζονήσι. Ένα νησάκι που ανήκει στην ενορία της Δροσιάς και εορτάζει τη μνήμη του    Αγίου Νικολάου εν Βουνένοις, στις 9 Μαΐου.

 Τιμωρία ιερέα από τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο, διότι δεν εόρτασε το ναό του.

Πριν από μερικά χρόνια, όταν ήρθε η γιορτή του Αγίου Νικολάου του Νέου στις 9 Μαΐου, ο ιερέας που ήταν τότε στο χωριό μας, αρνήθηκε να πάει να τελέσει την Θεία Λειτουργία στο ξωκλήσι του Αγίου, αλλά προτίμησε να κάνει την Θεία Λειτουργία στον κεντρικό ναό του χωριού. Όταν οι κάτοικοι το έμαθαν, παραπονέθηκαν στον ιερέα, αλλά αυτός αρνήθηκε και πάλι, λέγοντας ότι το ξωκλήσι είναι παλιό, δεν έχει χώρο και ούτε τα «χρειαζούμενα» για να τελεστεί η Θεία Λειτουργία..

Όλοι οι χωριανοί στενοχωρήθηκαν γιατί δεν μπόρεσαν να γιορτάσουν τον «Άγιο Νικόλαο τον Νέο στο σπιτάκι του» όπως έλεγαν, αλλά κι επειδή δεν μπόρεσαν να αλλάξουν την γνώμη του ιερέα, ο οποίος το πρωί λειτούργησε κανονικά στον κεντρικό ναό του χωριού.  Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, ο ιερέας πήγε να πάρει το άλογό του για να το ετοιμάσει και να ξεκινήσει για δουλειά. Όμως όταν το έλυσε, το άλογο άρχισε να τρέμει, έπεφτε στη γη και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Τα δύο πίσω πόδια του ήταν παράλυτα και ακίνητα.

Μπροστά σ’ αυτό το θέαμα, ο παπάς άρχισε να φωνάζει και έντρομος κάλεσε σε βοήθεια έναν συγχωριανό του. Όταν αυτός είδε τον παπά σ’ αυτή την κατάσταση, του είπε: «ότι αυτή είναι η τιμωρία του Αγίου Νικολάου του Νέου, διότι σήμερα περιφρόνησες την γιορτή του». Τότε ο ιερέας έπεσε καταγής, ζήτησε συγνώμη από τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο και με πολλές μετάνοιες υποσχέθηκε ότι δεν πρόκειται να το ξανακάνει. Παρακάλεσε τον Άγιο να τον συγχωρέσει και να κάνει καλά το άλογο του. Πράγματι σε λίγο το άλογο σηκώθηκε χωρίς πρόβλημα, υγιέστατο, και έτσι ο παπάς ξεκίνησε για τη δουλειά του.

(Το παραπάνω περιστατικό μας το διηγήθηκε ο παπά-Παναγιώτης από το χωριό Λιβαδάκι Αρκαδίας, τον Σεπτέμβριο του 2009)

                               Θεραπεία καθηγητή από δερματικό νόσημα.

Το παρακάτω θαύμα μου το διηγήθηκε ο κύριος Κώστας από την πόλη του Αλμυρού, αυτόπτης μάρτυρας του θαυμαστού γεγονότος.  «Ήταν Ιούνιος του 2000. Μεσημεράκι δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από κάποιον σχολικό σύμβουλο φιλολόγων που υπηρετούσε στη Λάρισα και καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη.  Με ρώτησε: «Αν υπήρχε στις υπώρειες του όρους Όρθρυς κάποια πηγή η οποία είχε θεραπευτικές ιδιότητες», και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος.  - Ναι, υπάρχει! του απάντησα, και βρίσκεται στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις στο Μπακλαλί, περίπου 10 χιλιόμετρα από τον Αλμυρό. Μπορείς Κώστα να με οδηγήσεις ως εκεί. Έχω ένα δερματικό πρόβλημα και ο Άγιος Νικόλαος ίσως μπορεί να με βοηθήσει να απαλλαγώ.                                                                                        

 - Με μεγάλη μου ευχαρίστηση, του απάντησα. Ήρθε την επόμενη μέρα και τον συνόδευσα ως εκεί. Πήγαμε στο ναό προσκυνήσαμε και στη συνέχεια τον οδήγησα στον τόπο που βρίσκεται το αγίασμα.   - Κώστα, θα μου επιτρέψεις να βγάλω το πουκάμισο μου και να πλυθώ στο αγίασμα, μου είπε.  Εγώ διακριτικά αποσύρθηκα από το σημείο και τον άφησα μόνο του. Μετά από ένα τέταρτο της ώρας περίπου με φώναξε, και φύγαμε. Με ευχαρίστησε και αναχώρησε για τη Λάρισα.  Πέντε μέρες αργότερα με πήρε τηλέφωνο συγκινημένος και μου ανακοίνωσε ότι θεραπεύτηκε και ότι το δερματικό πρόβλημα εξαφανίστηκε τελείως.   - Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος έκανε το θαύμα του, μου είπε.                                                                           

   Οι εξετάσεις σου είναι αρνητικές!!!                                                                                                                                   

Το παρακάτω θαυμαστό γεγονός μας το μετέφερε ο ιερέας Νικόλαος από την Βόρεια Εύβοια. «Μια γνωστή του ιατρός σε μεγάλο νοσοκομείο των Αθηνών, υποπτεύθηκε όγκο σε σημείο του σώματός της. Πήγε και έκανε εξετάσεις και πράγματι κάποιοι καρκινικοί δείκτες ήταν ανεβασμένοι. Επανέλαβε τις εξετάσεις και ενώ περίμενε τις απαντήσεις, πήγε εκδρομή στην Άνδρο. Εκεί θα έμενε κάποιες μέρες και έτσι ειδοποίησε μια γνωστή της να πάει αυτή στο νοσοκομείο και να πάρει τις απαντήσεις των εξετάσεων.  Εκείνες τις μέρες που βρισκόταν στο νησί επισκέφθηκε την Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου στις Ώρες και προσκύνησε την κάρα του Αγίου Νικολάου εν Βουνένοις που βρίσκεται εκεί.

Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε το όνομα του Αγίου Νικολάου του Νέου. Πριν δεν έτυχε ποτέ να είχε ακούσει κάτι σχετικό από τη ζωή του, και ούτε που γνώριζε «αυτόν» τον Άγιο.  «Προσευχήθηκε λοιπόν και παρακάλεσε τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο, να λυπηθεί το νεαρό της ηλικίας της και να την βοηθήσει διότι δεν θα μπορούσε να αντέξει το βάρος της αρρώστια της». Όταν ολοκληρώθηκε η προσευχή της, αυτοστιγμεί χτυπάει το τηλέφωνό της. Ήταν από την Αθήνα η φίλη της, η οποία της είπε ότι είχε στα χέρια της τις απαντήσεις, ήταν όλες καθαρές και ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην υγεία της».         

                                                                Μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά!!                                                               

Η κυρία Λεμονιά, από την Αθήνα, αρρώστησε από βαριά αρρώστια και νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Η κατάσταση της ήταν πολύ άσχημη και οι γιατροί τις έδιναν λίγες ελπίδες για τη ζωή της. Η ίδια μας περιγράφει το γεγονός: «Κάποια μέρα μια γνωστή της την επισκέφθηκε στο νοσοκομείο και της έφερε λίγο αίμα από τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο. Αυτή ήπιε το αίμα και το βράδυ που κοιμήθηκε είδε στον ύπνο της τον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος την ρώτησε:

-Τι έπαθες Λεμονιά;

- Είμαι πολύ άρρωστη, του απάντησε.

- Μην φοβάσαι θα γίνεις καλά, της είπε και έφυγε.

Πράγματι μετά από λίγες μέρες η κυρία Λεμονιά, έφυγε υγιής από το νοσοκομείο.

«Έπρεπε όμως να πάω να ευχαριστήσω τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο, και έτσι πήγα στα Βούνενα την ημέρα της γιορτής του. Το βράδυ εκεί που καθόμασταν μέσα στην αγρυπνία, εγώ από όλη την κούραση της ημέρας και την ταλαιπωρία από το ταξίδι, έκλεισα τα μάτια μου. Τότε σαν μια σκιά ήρθε δίπλα μου, και έμοιαζε με ιερέα. Εγώ τινάχτηκα από τη θέση μου, τόσο έντονα, που η διπλανή μου με ρώτησε απορημένη:

- Τι έπαθες Λεμονιά;  

Εκείνη τη στιγμή δεν τις είπα τίποτα, αλλά αργότερα της ανέφερα ότι είδα τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο, ο οποίος ήταν ζωντανός μέσα στην εκκλησία».                                      

                               Ο Άγιος Νικόλαος «ο Κερασάς», στην Αγιά Λάρισας.

Το παρακάτω περιστατικό μου το διηγήθηκε η κυρία Παρασκευή, από την Αγιά Λάρισας. Στην περιοχή της Αγιάς, ο Άγιος Νικόλαος εν Βουνένοις έχει το προσωνύμιο «ο Κερασάς» διότι είναι ο προστάτης των παραγωγών κερασιού αλλά και γιορτάζει την περίοδο που τα κεράσια σχεδόν είναι έτοιμα για να πουληθούν. Αυτό το έθιμο κρατάει από πολύ παλιά και είναι οικογενειακή παράδοση της κυρίας Παρασκευής και της οικογενείας της. Η μητέρα της παλιότερα έφερνε κεράσια στη γιορτή του Αγίου Νικολάου του Νέου, να ευλογηθούν και να μοιραστούν στους πιστούς και σήμερα αυτή συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση.

Η 9^η Μαΐου είναι μια χρονική στιγμή που τα κεράσια έχουν μεν κοκκινίσει, αλλά δεν είναι έτοιμα και να φαγωθούν. Έτσι κάποια χρονιά η κυρία Παρασκευή δεν πήγε κεράσια στην γιορτή του Αγίου διότι ήταν άγουρα. Η ίδια μας αφηγείται το περιστατικό αυτό:

«Αυτό το έθιμο με τα κεράσια, είναι πολύ παλιό και πάντα άρχιζε την περίοδο στις 9 Μαΐου που γίνονται τα κεράσια και γι’ αυτό τον είπαν, Άγιο Νικόλαο Κερασά. Εγώ έχω από 5 χρονών φέρνω κεράσια, ακολουθώντας την παράδοση της οικογένειας μου. Μια φορά δεν είχαν γίνει, ήταν όψιμα τα κεράσια, και έτσι δεν έφερα στον Άγιο κεράσια.  Και το ίδιο βράδυ είδα το εξής όνειρο. Ένα παιδί γύρω στα 25 χρονών ήταν, με ένα κόκκινο μπλουζάκι, και με κυνηγούσε. Εγώ φοβήθηκα και άρχισα να τρέχω. Το παιδί μου φώναξε.

- Σταμάτα μην τρέχεις, κάτι θέλω να σου πω.

- Τι θέλεις να μου πεις, του λέω.

- Είμαι ο Άγιος Νικόλαος. Γιατί δεν έφερες φέτος κεράσια στην γιορτή μου;

- Γιατί ήταν άγουρα, του λέω.

- Ας ήταν, εσύ έπρεπε να μου φέρεις, μου απαντάει».

Αυτό το όνειρο θα το κρατάω ζωντανό μέχρι να πεθάνω. Ο Άγιος μας προστατεύει όλους, κι εμάς και την παραγωγή μας. Κι από τότε μια κερασιά κάθε χρόνο, μας δίνει κατακόκκινα και τραγανά κεράσια για να φέρνω στη γιορτή του, όσο θα ζω.

 Θεραπεία δερματικού  νοσήματος.                                                                                                

Ονομάζομαι Απόστολος και το Μάρτιο του 2008 είχα πάει για προσκύνημα στο ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου του Νέου στο Μπακλαλί Αλμυρού, μαζί με τη γυναίκα μου. Εκεί υπάρχει το πηγάδι με  το αγίασμα και το πάτημα του αλόγου του Αγίου. Εγώ τότε είχα βγάλει στο μάτι μου ένα εξόγκωμα, κάτι σαν κριθαράκι το οποίο μεγάλωνε. Το ίδιο έβγαλα και πάλι το καλοκαίρι του 2003, αλλά αυτό με ιατρική αγωγή επουλώθηκε, όμως μου άφησε ένα σημάδι στο δεξί μάτι. Έτσι όταν έφτασα εκεί πλύθηκα με το αγίασμα στο σημείο που είχα το πρόβλημα και το μπλουζάκι μου το κρέμασα στα δέντρα που βρίσκονται τριγύρω σύμφωνα με την παράδοση. Σχεδόν το περιστατικό το ξέχασα για περίπου δύο μήνες. Κάποια μέρα συζητώντας το περιστατικό με τη γυναίκα μου, έφερα το χέρι στο μάτι μου και διαπίστωσα ότι το μάτι μου ήταν τελείως καθαρό. Από το περιστατικό αυτό, συγκράτησα ότι, το κριθαράκι που ιάθηκε με την ιατρική συνταγή, υπάρχει στο μάτι μου ακόμα ως μικρό εξόγκωμα, ενώ αυτό που γιάτρεψε ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος έχει εξαφανιστεί τελείως. Από τότε δεν έχω ξαναβγάλει κάτι τέτοιο ή κάτι παρόμοιο στο δέρμα μου.

                                                                  Θεραπεία εγκαύματος.

Με λένε Σταύρο και το καλοκαίρι του 2003, είχαμε πάει για ένα μπάνιο στη θάλασσα.  Δεν προσέξαμε την τετράχρονη κόρη μας και από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο έπαθε έγκαυμα στον δεξιό ώμο της. Όταν φύγαμε από τη θάλασσα το έγκαυμα έκανε πληγή, φούσκωσε και γέμισε υγρό. Στο πρώτο φαρμακείο που βρήκα, σταμάτησα και ρώτησα το φαρμακοποιό αν υπήρχε κάτι για το έγκαυμα. Αυτός μου είπε:  - Πάρε την κόρη σου και πήγαινέ τη αμέσως στο νοσοκομείο. Εγώ συνέχισα και πήγα σε δεύτερο φαρμακείο. Το ίδιο ακριβώς μου είπε και ο δεύτερος φαρμακοποιός. Στη συνέχεια σταμάτησα σε τρίτο φαρμακείο και ο φαρμακοποιός μου έδωσε μια αλοιφή, αλλά μου είπε κι αυτός να πάω την κόρη μου γρήγορα στο νοσοκομείο. Όταν έφτασα στο σπίτι, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν, να προσευχηθώ και να παρακαλέσω τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο, να κάνει καλά την κόρη μου. Στη συνέχεια πήρα το μπουκαλάκι με το «αίμα» του, Αγίου Νικολάου του Νέου, και άλειψα το σημείο που ήταν το έγκαυμα. Την επόμενη μέρα το έγκαυμα εξαφανίστηκε, λες και δεν υπήρξε ποτέ.

 Η κόρη μου περπάτησε

Η κόρη μου είχε χτυπήσει στο μονόζυγο. Έκανε κατακόρυφο και έπεσε με το κεφάλι στο έδαφος. Χτύπησε άσχημα. Την είχανε μια εβδομάδα στην εντατική, εντελώς ακίνητη και ήταν σε αφασία. Οι γιατροί δεν μας εγγυόταν για τίποτα. Δεν ήξεραν κι αυτοί πια θα ήταν η εξέλιξη της κατάστασής της. Εγώ μία εβδομάδα καθόμουν στο νοσοκομείο δίπλα της.ν Κάποια μέρα ήρθε στο νοσοκομείο μια ανιψιά μου και μου είπε:

- Θεία πρέπει να φύγεις για λίγο, να πας να ξεκουραστείς στο σπίτι και θα μείνω εγώ εδώ. Εγώ έφυγα από το νοσοκομείο, αλλά δεν πήγα στο σπίτι μου. Πήγα κατευθείαν στον Άγιο προσκύνησα και τον παρακάλεσα για την κόρη μου. Ήταν πρωί.Στη συνέχεια ήρθα στο σπίτι μου. Δεν πρόλαβα να μπω μέσα και χτύπησε το τηλέφωνο.   Ήταν η ανιψιά μου από το νοσοκομείο η οποία μου είπε:

- Θεία μου η Αγλαΐα περπάτησε. Οι γιατροί την σηκώσανε και περπάτησε. Είναι καλά!

Άντε μπορώ να μην το πω αυτό θαύμα;             

Γιατί βλαστημάς;

Το 1960 φιλούσα γίδια πιτσιρικάς στο βουνό. Όλη τη μέρα βλαστημούσα. Τότε ήμασταν στο βουνό οι περισσότεροι νέοι από το χωριό, διότι φυλούσαμε τα κοπάδια μας. Αν πήγαινες τότε στο βουνό, ήταν περισσότεροι άνθρωποι, απ’ ότι ήταν κάτω στο χωριό. Αλλά ήμασταν αγνοί, χωρίς καχυποψία και πονηριά μέσα μας. Εγώ έβριζα συνεχώς και βλαστημούσα, νομίζοντας τότε ότι κάτι έκανα. Ότι μεγάλωσα, έτσι νόμιζα με το μυαλό μου.  Μετά από λίγο καιρό φύγαμε από το βουνό που ήμασταν και κατεβήκαμε κάτω στο χωριό. Εδώ που καθόμαστε τώρα, δίπλα ακριβώς είχαμε το στάβλο με τα άλογα. Μία θα ήταν η ώρα, δύο ήταν, το βράδυ και είδα στον ύπνο μου τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο να με ξυπνάει. Μόλις τον είδα στον ύπνο μου, τα έχασα.

- Είμαι ο Άγιος Νικόλαος. Γιατί βλαστημάς παιδί μου; μου είπε.

Σηκώνομαι απευθείας μπαίνω στο στάβλο, παίρνω το άλογο και πηγαίνω στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Νέου, τρείς η ώρα το βράδυ. Πλένομαι στη βρύση και μπήκα στην εκκλησία και άναψα τα καντήλια του χωρίς να φοβηθώ καθόλου. Που βρήκα τη δύναμη και τη ψυχραιμία και πήγα μέσα στη νύχτα στην εκκλησία, γύρω στα 4 με 5 χιλιόμετρα πάνω στο βουνό, δεν μπορώ ακόμα να το καταλάβω;

   Λιτανεία για να βρέξει                                                           

 «Είναι το έτος 1957, ο αδερφός μου ο Νίκος, ένας ξάδερφος μου ο Γιώργος κι εγώ, πήγαμε στο προσκύνημα του Αγίου Νικολάου του Νέου με τα πόδια για να πάρουμε την εικόνα του Αγίου Νικολάου και να την κατεβάσουμε στο χωριό μας στα Βούνενα. Την ημέρα εκείνη όλο το χωριό κανόνισε με τον πάπα Λάμπρο να κάνει λιτανεία, έξω από το χωριό μέχρι το ύψωμα, και όλοι να παρακαλέσουμε τον Άγιο για να βρέξει. Απ’ όσο θυμάμαι είχε τότε πολλούς μήνες να βρέξει και ο τόπος όλος είχε ξεραθεί. Όλο το χωριό το γνώριζε ότι θα γίνει η λιτανεία και μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Εμείς πήγαμε και φέραμε την εικόνα. Την ώρα που γινόταν η λιτανεία, ούτε ένα σύννεφο δεν υπήρχε στον ουρανό. Όταν τέλειωσε πήραμε πάλι εμείς οι 3 την εικόνα και με τα πόδια ξεκινήσαμε για να την επιστρέψουμε στο ναό. Δεν προλάβαμε να ξεκινήσουμε, και πιάνει μία βροχή, δυνατή. Που βρέθηκαν αυτά τα σύννεφα, ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να το καταλάβω. Γίναμε μούσκεμα μέχρι να πάμε την εικόνα. Το λέω μέχρι σήμερα και ανατριχιάζω».

            (από μαγνητοφωνημένη συνέντευξη του Γεωργίου Αγκλόπουλου του Χαραλάμπους – Βούνενα)

Θαύμα στο Μπακλαλί .                                                                                                                             

Η κυρία Ελένη μέχρι το έτος 1998 υπέφερε από ισχυρές ημικρανίες. Έκανε εξετάσεις και έπαιρνε χάπια για το λόγο αυτό. Όταν την έπιανε η ημικρανία, έπεφτε κάτω και για ώρες ήταν σε άθλια κατάσταση. Περισσότερο όμως χάλια ήταν η ψυχολογική της κατάσταση.  Έτσι αποφάσισε να πάει να προσκυνήσει στο Μπακλαλί και πλυθεί στο αγίασμα του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις.

Πράγματι πήγε μαζί με μια άλλη φίλη της που είχε το ίδιο πρόβλημα και αφού προσευχήθηκαν, πήγαν στο πηγάδι και πλύθηκαν.  Η κυρία Ελένη πλύθηκε με το αγίασμα και στη συνέχεια κρέμασε το μαντήλι της στα δέντρα ενώ η φίλη της λυπήθηκε το τσεμπέρι της και ενώ πλύθηκε στο αγίασμα δεν το κρέμασε όπως συνηθίζεται κατά την παράδοση, διότι όπως είπε δεν είχε άλλο.  Από τότε πέρασαν περίπου 13 χρόνια (2011) και οι ημικρανίες της κυρίας Ελένης σταμάτησαν εντελώς. Η φίλη της, η οποία την συνόδεψε τότε στο προσκύνημα, τι ρωτάει μέχρι και σήμερα με απορία «γιατί εσένα σου περάσανε οι ημικρανίες και εμένα όχι;».                

(Το θαύμα μου το διηγήθηκε η νύφη της Ελένης Πενέκελη 210-2810908 την Δευτέρα 23 Μαΐου 2011)