Το ερώτημα που διατυπώνει ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αξίζει να βάλει όλους μας σε βαθιές σκέψεις. «Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, εάν κερδίσει ολόκληρο τον υλικό κόσμο και χάσει την ψυχή του;»

Ο σύγχρονος άνθρωπος, χωρίς υπερβολή, κέρδισε τον «κόσμον όλον» με τα τεχνικά και επιστημονικά επιτεύγματά του. Υπόταξε τις μυστικές δυνάμεις της φύσεως, εξερεύνησε τους βυθούς των ωκεανών, εκμηδένισε τις αποστάσεις, πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι, έφτασε τις επικοινωνίες των ανθρώπων με την τηλεφωνία και το ίντερνετ σε υψηλότατο επίπεδο, ετοιμάζεται να υποκαταστήσει τον Δημιουργό με την γενετική μέθοδο της κλωνοποίησης.

Αφήνω τις άλλες τεχνολογικές και βιομηχανικές προόδους που πολλαπλασίασαν τα υλικά αγαθά και γέμισαν την ζωή μας με ανέσεις. Τι ωφελήθηκε, αλήθεια, με όλα αυτά τα κοσμικά κέρδη; Βρήκε την ειρήνη και την χαρά; Η απάντηση δυστυχώς είναι αρνητική. Πλούσιος ο άνθρωπος σε υλικά μέσα αγωνιά. Με την ζωή του γεμάτη ανέσεις νοιώθει κουρασμένος. Κρατά στα χέρια του τεράστιες δυνάμεις και πνίγεται από το άγχος του και την απογοήτευση. Φοβάται τον ίδιο τον εαυτό του. Κατάντησε σκλάβος της προόδου του. «Μάθαμε να πετούμε στον αέρα σαν πουλιά και να κολυμπάμε μέσα στην θάλασσα σαν τα ψάρια, αλλά δεν μάθαμε την απλή τέχνη να ζούμε μαζί σαν αδέλφια. Η αφθονία μας δεν μας έφερε ούτε την ειρήνη του πνεύματος, ούτε την γαλήνη της ψυχής(Λούθερ Κίγκ)».

Αυτή η διαπίστωση μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο πολιτισμός μας είναι πνευματικά νεκρός και επομένως ανίκανος να προσφέρει ευτυχία. Η ευτυχία δεν έχει την έδρα της στην ύλη. Ο άνθρωπος που αδιαφορεί για την ψυχή, ακόμη και όταν αυτοανακηρύσσεται Θεός, δεν είναι παρά ένα θλιβερό είδωλο που πίσω από την εξωτερική φαντασμαγορία, μέσα Του κρύβει το κενό.

Τούτη η αδιαφορία για την ψυχή σημαδεύει και τον καθημερινό ατομικό μας αγώνα. Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας και ας απαντήσουμε ειλικρινά : Πόσες ώρες την ημέρα ξοδεύουμε για τις ανάγκες της σάρκας μας και πόσες γι΄ αυτές της ψυχής; Είναι υπερβολικό να πει κανείς πως υπάρχουν πολλοί που ποτέ δεν σκέφθηκαν ότι έχουν μέσα τους ψυχή; Η τροφή, η ενδυμασία, η στέγη, η επαγγελματική και κοινωνική αποκατάσταση είναι ο κύριος στόχος του αγώνα μας στην γη από το πρώτο βήμα μας ως το τελευταίο. Ξεχάσαμε ότι η ψυχή τρέφεται με την αλήθεια, ότι ξεδιψά από τον Ευαγγελικό λόγο, ότι ντύνεται με την αρετή, ότι αναπνέει μέσα στη μυσταγωγική ατμόσφαιρα της Θείας Λατρείας, ότι ζεσταίνεται με τον Ήλιο της αγάπης. Έτσι καταντήσαμε δούλοι της ύλης, μηχανές, ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι, παραγωγικά όντα, με την πλήξη και την στενοχώρια μόνιμη συντροφιά μας.

Είναι καιρός λοιπόν να διορθώσουμε το μεγάλο λάθος μας δίνοντας στον προσωπικό αγώνα μας το προβάδισμα στην ψυχή, η οποία δίνει αξία στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Αν βγάλουμε μέσα από τον άνθρωπο την ψυχή δεν απομένει τίποτε περισσότερο από λίγες χούφτες χώμα!!!

Απόδειξη και υπενθύμιση για την αξία της ψυχής είναι ο Σταυρός του Χριστού που η Εκκλησία, μας καλεί να Τον προσκυνήσουμε ανάμεσα στα άνθη και τα μύρα.Ο Σταυρός ο οποίος φωτίζει τον σύγχρονο άνθρωπο και του δείχνει τον δρόμο που οδηγεί σε ένα καλύτερο μέλλον, στον δρόμο που δίνει προτεραιότητα στην ψυχή. Αυτόν τον δρόμο έχουμε όχι μόνο χρέος, αλλά και συμφέρον να τον βαδίσουμε όλοι μας.