Ἡ βία εἶναι ἕνα σοβαρό πρόβλημα πού τραυματίζει (σωματικά και ψυχικά) ἤ καί σκοτώνει χιλιάδες ἀνθρώπους ἀνά τόν κόσμο κάθε χρόνο. Ἡ βία δέν ἔχει ἀντιμετωπιστεῖ ὡς ἕνα σοβαρό πρόβλημα πού χρειάζεται νά προληφθεῖ καί νά ἐξαλειφθεῖ, παρόλο πού ἀφορᾶ ἐξίσου ὅλες τίς χῶρες τοῦ κόσμου. Βία σω- ματική καί ψυχολογική ἀσκεῖται σέ καθημερινή βάση ὑπονομεύοντας τήν ὑγεία και εὐημερία ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων.

Δυστυχῶς ἡ βία θεωρεῖται συχνά ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἐνῶ ὁ ρόλος τῶν ἐπαγγελματιῶν ὑγείας περιορίζεται στήν ἀντιμετώπιση τῶν συνεπειῶν χωρίς να λαμβάνει μέριμνα γιά την πρόληψη. Στόχος μας, λοιπόν, πρέπει να εἶναι καί ἡ καταπολέμηση τῆς μυστικοπάθειας, τῶν πολιτισμικῶν ταμποῦ καί τῶν ἀντιλήψεων πώς ἡ βίαιη συμπεριφορά εἶναι ἀναπόφευκτη. Γι’ αὐτό χρειάζεται να ἐνθαρρυνθεῖ ὁ δημόσιος διάλογος, ὥστε νά αὐξηθεῖ ἡ κατανόηση γι’ αὐτό τό τόσο πολύπλοκο φαινόμενο καί νά ὑπάρξει συνεργασία μεταξύ ὅλων τῶν ἐμπλεκομένων,σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, ὥστε νά ἀνευρεθοῦν οἱ καλύτερες δυνατές λύσεις στό πρόβλημα.

Ἡ μετατροπή τῆς κουλτούρας τῆς βίας σέ κουλτούρα εἰρηνικῆς καί ποιοτικῆς συμβίωσης τῶν ἀνθρώπων εἶναι μία ἀπό τις μεγαλύτερες προκλήσεις τοῦ 21ου αἰώνα. Τά τελευταῖα χρόνια, τά φαινόμενα βίας ὄχι ἁπλῶς παρουσιάζουν ἔξαρση, ἀλλά και προσλαμβάνουν νέα, πιό ἐπικίνδυνα χαρακτηριστικά. Ἡ καθημερινότητά μας κατακλύζεται ἀπό ἐκδηλώσεις βίας πού θά ἦταν ἀδιανόητες πρίν ἀπό μερικά χρόνια. Οἱ διάφορες τρομοκρατικές ἐπιθέσεις κατά καιρούς διαμορφώνουν στίς κοινωνίες μας ἕνα κλίμα ἀνασφάλειας. Ταυτόχρονα, ὁ πολλαπλασιασμός τῶν κρουσμάτων νεανικῆς ἐγκληματικότητας (μέ τίς μαζικές δολοφονίες σέ σχολεῖα, ἀπαγωγές καί δολοφονίες ἄλλων παιδιῶν, νεανικές συμμορίες κ.ἄ.) ἐντείνουν τίς ἀνησυχίες, καθώς τό μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό. Αὐτά τά νέα δεδομένα ἔχουν καταστήσει τή βία ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα προβλήματα σύγχρονων κοινωνιῶν, γιά τήν ἐπίλυση τοῦ ὁποίου θα πρέπει νά ληφθοῦν δραστικά μέτρα.

Σχετικά μέ τήν πρόληψη, βλέπουμε νά γίνεται ὅλο καί περισσότερο προφανές πώς οἱ πολύ ἀποτελεσματικές προσεγγίσεις πρόληψης ἄλλων προβλημάτων (περιβαλλοντικά προβλήματα, κάπνισμα, κ.λπ.) μποροῦν νά ἐφαρμοστοῦν καί γιά τή πρόληψη τῆς βίας.

Σέ γενικές γραμμές, οἱ ἄνθρωποι πού ἀντιδροῦν στή βία τήν ὁποία ὑφίστανται εἶναι πιό ἀνθεκτικοί ἀπό ἐκείνους πού τή δέχονται παθητικά. Ὑπάρχει, λοιπόν, ἐλπίδα νά μειωθοῦν οἱ ἐπιπτώσεις τῆς βίας, ἄν τά θύματά της πειστοῦν νά προστρέξουν στούς ἄλλους (εἴτε στόν κύκλο τους εἴτε στό σύστημα ὑγείας) γιά βοήθεια. Γιά νά γίνει ὅμως αὐτό θά πρέπει οἱ πολίτες νά ἐνημερωθοῦν καί τό κράτος να ἀναπτύξει τή σχετική ὑποδομή.

Μαρία Γκούμπλια

Γυμνάστρια