Μέσα στον χώρο του Ναού μας κάθε Κυριακή και Εορτή συνάζονται οι πιστοί για να συμμετάσχουν στην κοινή Λατρεία με σκοπό να ζυμωθεί το ζυμάρι της πίστης μιας πίστης σιωπηρής που δεν είναι παθητική σιωπή αλλά μιας πίστης βιωματικής. Και αυτός είναι ο σκοπός της Εκκλησίας να κάνει το θαύμα πίστη και την πίστη θαύμα. Γι’ αυτό και η βασικότερη αποστολή της Εκκλησίας είναι η Προσευχή της .Είναι η μεγαλύτερη σιωπηρή διαμαρτυρία που κάνει μπροστά στα όσα συμβαίνουν γύρω μας είτε τεχνιέντως, είτε προκατασκευασμένως , είτε κατά λάθος. Είναι εκείνο το «Ειρήνη πάσι »που ακούγεται σε κάθε Λειτουργική Σύναξη δια του οποίου ο Ιερέας ευλογεί όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα το ποίμνιο του γιατί δεν υπάρχει σπίτι και πόρτα χωρίς τον δικό του πόνο, το δικό του καημό ,το δικό του πρόβλημα. Η Ειρήνη του Θεού εύχεται ο ιερέας,«η πάντα νούν υπερέχουσα »να τους συνοδεύει, να τους σκεπάζει, να τους ξαλαφρώνει και να τους καθοδηγεί στην δύσκολη πορεία της καθημερινότητας τους.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνουμε στην τέλεση της Θείας Λατρείας που είναι η βασικότερη όπως είπαμε αποστολή της Εκκλησίας ανάμεσα στην Κατήχηση, την φιλανθρωπία, την διακονία των ασθενών, των νέων, των εμπερίστατων κ.α.

Το κείμενο αυτό δεν έχει την πρόθεση να πει ότι η Ενορία μας κάνει κάτι περισσότερο από άλλες Ενορίες. Θέλει να πει απλά πως προσπαθεί να κάνει το καθήκον της, το αυτονόητο δηλαδή, και να δείξει ότι στέκεται στο πλευρό των ανθρώπων που την εμπιστεύονται και την θεωρούν πατρικό τους σπίτι, με την Προσευχή της.

Καθημερινά λοιπόν τελούνται όλες οι Ιερές Ακολουθίες του νυχθημέρου όπως επιβάλλεται από το Τυπικό της Εκκλησίας μας. Ξεκινούμε κάθε απόγευμα με την ανάγνωση της Ενάτης Ώρας και τον Καθημερινό Εσπερινό με το «Θεοτοκάριο» στο τέλος του, μετά το «Νυν απολύεις», και την προσφορά αναμμένης λαμπάδας από αγνό μελισσοκέρι στην Εικόνα της Παναγίας της «Γεροντίσσης» εντός του Ι.Βήματος. Αμέσως (για λόγους πρακτικούς) ακολουθεί το Μικρό Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου η του εορταζομένου Αγίου καθώς και της Ακολουθίας της Μεταλήψεως χάριν των προσερχομένων στην Θεία Κοινωνία την επαύριον και την συγχώρεση στο τέλος ασπαζομένων την Θεομητορική Εικόνα και την ευλογούσα χείρα του Ιερέως σύμφωνα με την Μοναστηριακή Τάξη. Μετά το «Δι’ ευχών» ο Ιερέας με την σειρά του βάζει μετάνοια στους συμπροσευχομένους και δι’ αυτών σε ολόκληρο το ποίμνιο του αιτούμενος την συγνώμη τους. Όταν την επαύριον δεν θα τελεσθεί Θ.Λειτουργία με την βοήθεια αρκετών φιλακόλουθων ψυχών αναγινώσκονται οι Ακολουθίες Μεσονυκτικού, Όρθρου μετά των διατεταγμένων Ψαλτηρίων και των Ωρών. Εάν τελεσθεί Θ.Λειτουργία νωρίς το πρωί τελείται η Ακολουθία του Μεσονυκτικού αναλόγως της ημέρας(«Καθ’ ημέραν», «Σαββάτου», Κυριακής η μετά Λιτής)με εντελώς σβηστά φώτα και ακολουθεί ο Όρθρος με την θυμίαση κατά την ανάγνωση των Ψαλμών «Επακούσαι σου Κύριος» και «Κύριε εν τη δυνάμει Σου» του Ναού και των αρκετών πιστών οι οποίοι σημειωτέον πολύ πρωί προσέρχονται για την ακρόαση του Εξαψάλμου. Κατά την φοβερή αυτή ώρα κεκλεισμένης της Ωραίας Πύλης δια των Βημοθύρων (τα οποία ανοίγονται τις Κυριακές και Εορτές για την ανάγνωση του Ορθρινού Ευαγγελίου και της Καθημερινές για την ανάγνωση του Συναξαρίου)με άκρα σιγή ακούγεται ο Εξάψαλμος και ο Ιερέας αναγινώσκει τις έξι πρώτες ευχές του Όρθρου ενώπιον της Αγίας Τραπέζης με μοναδικό φώς εκείνο των Κανδηλιών και της λουσέρνας ενώ τις υπόλοιπες έξι ενώπιον της Δεσποτικής Εικόνος εξερχόμενος εκ της Βορείας Θύρας. Στο «Θεός Κύριος» ανάβουν οι λουσέρνες της Ωραίας Πύλης, στις Καταβασίες ο Μικρός πολυέλαιος και στην Δοξολογία ο Μέγας με το ρυθμιζόμενο αμυδρό φως τους. Η Ακολουθία τελείται με απλότητα και σχετική συντομία αφού επιθυμούμε να λέγονται η δυνατόν όλα όσα περιέχει η Υμνολογία της Ημέρας χωρίς να ξεφεύγουμε από το Ωρολόγιο πρόγραμμα σεβόμενοι τις καθημερινές η Κυριακάτικες υποχρεώσεις των πιστών.

Όταν είναι εορτή και έχουν προσκομισθεί άρτοι ευλογούνται και έναν εξ αυτών λαμβάνει ο προσφέρων από τα χέρια του λειτουργού, ενώ πολύ τακτικά ευσεβείς Κυρίες ετοιμάζουν κόλλυβα για την τιμή των Αγίων τα οποία ευλογούνται και καταναλώνονται στο Ενοριακό μας Κέντρο. Εννοείται ότι όταν εορτάζει Άγιος του οποίου Λείψανα η Εικόνα (στο τέμπλο η σε Προσκυνητάρι)φυλάσσονται στο Ναό μας από τον Εσπερινό εκτίθενται σε προσκύνηση και παραμένουν ενώπιον της Ωραίας Πύλης με κανδήλι και αναμμένη λαμπάδα μέχρι και τον Εσπερινό της Αγιωνύμου ημέρας ενώ κατά την ψαλμώδιση των Αίνων στον Όρθρο χρίονται οι πιστοί με Άγιο Έλαιο προσερχόμενοι με ησυχία κάτι το οποίο γίνεται και στις μηνιαίες Αγρυπνίες μας. Μετά την Θ.Λειτουργία απαραιτήτως λέγεται η Ευχαριστία είτε κατά την διανομή του Αντιδώρου είτε κατά την κατάλυση του Αγίου Ποτηρίου εφόσον οι ιεροψάλτες μας ψάλλουν κάτι από τον Όρθρο η κάποιον καλλιφωνικό ειρμό κατά την ώρα του Αντιδώρου. Η ώρα της διανομής του Αντιδώρου δείχνει και το πόσο οι πιστοί είναι καλλιεργημένοι. Αφού μόνο ένα απαλό θρόισμα χαιρετισμών και καλημερησμάτων ακούγεται χωρίς να αγγίζει τα όρια της οχλαγωγίας. Για εκείνους που δεν κοινώνησαν στον πρόναο υπάρχει ο Αγιασμός (και αποξηραμένο Αντίδωρο) για ευλογία. Αφού ο Λειτουργός «ξεφορέσει»τα ιερατικά του άμφια, όλοι μαζί μέσα σε κλίμα αγάπης , οικογενειακής σχέσης και επικοινωνίας απολαμβάνουμε τον καφέ μας συνοδευόμενο με ότι η αγάπη των Κυριών μας έχει ετοιμάσει, είτε γλυκό είτε αλμυρό, μαζί με λόγους πνευματικούς τους οποίους όλοι επιθυμούν να ακούσουν ούτως ώστε να αναχωρήσουν ωφελημένοι.

Η προσήλωση μας στην Λατρευτική ζωή και η κατά το δυνατόν εφαρμογή των όσων «οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι Θεοφόροι Πατέρες» της Εκκλησίας μας καθιέρωσαν μας δίνει χαρά πνευματική μας γεμίζει τις πνευματικές μπαταρίες και μας ενισχύει στην πορεία μας. Εξ’ άλλου η ωφέλεια που προκύπτει δεν είναι ατομική αλλά συλλογική αφού η Λειτουργική Προσευχή αγιάζει και χαριτώνει όλους τους πιστούς και σκεπάζει την Ενορία ολόκληρη.