Συγκινήθηκα πολύ προχτές όταν είδα ένα παλικάρι με δάκρυα στα μάτια να σταματάει για λίγο έξω απ'το εκκλησάκι του νοσοκομείου. Έσκυψε το κεφάλι, μάλλον προσευχήθηκε, έκανε το σταυρό του και ανέβηκε στην αριστερή πτέρυγα του νοσοκομείου.
Ποιος ξέρει τι δυσκολίες θα'χε. Αλλά αυτό μου θύμισε πως όλοι έχουμε προβλήματα. Όλοι βασανιζόμαστε λίγο ή πολύ. Αλλά να θυμάσαι, αδερφή/έ μου, ότι είμαστε όλοι μαζί! Ο πόνος μάς ενώνει. Η θλίψη σου είναι και θλίψη μου. Το δάκρυ σου είναι δάκρυ μου. Θα'θελα να τρέξουν στο δικό μου μάγουλο λίγα απ'τα δάκρυά σου. Αγωνιζόμαστε μαζί, πονάμε μαζί, προσευχόμαστε μαζί.
Όσα εμπόδια και αν ορθώνονται μπροστά σου, εσύ μη χάνεις το κουράγιο σου. Είσαι δυνατός, γιατί έχεις το Χριστό. Είσαι αγωνιστής, γιατί ξέρεις ότι είσαι φίλος με τον πιο δυνατό απ'όλους. Ξύπνα τον ήρωα μέσα σου! Αυτόν που δε λυγίζει! Που δεν τα παρατάει ποτέ! Και έλα να προσευχηθούμε. Γιατί τίποτα δεν είναι πιο δυνατό στον κόσμο απ'τη δύναμη της προσευχής που βγαίνει από μια πονεμένη, ειλικρινή καρδιά. Μια καρδιά που παλεύει.
Μην χάνεις το κουράγιο σου! Μην απελπίζεσαι, αδερφή/έ! Έλα μαζί να προσπαθήσουμε. Έλα και θα δεις.
Πηγή:Αόρατη γωνιά.
Πατήστε εδώ για να το δείτε