Κάθε φορά πού το ένα έτος, το παλιό, παραχωρεί συμβατικά στο άλλο, το καινούργιο, τη θέση του, μέσα στον  απροσδιόριστο χρόνο, υπάρχει μια αναστάτωση στην καρδιά τού ανθρώπου, μια προσμονή, ένας ακαθόριστος φό­βος. Είναι ο φόβος, η αναστάτωση, η απροσδιόριστη προσμονή, που εκτρέπουν τον άνθρωπο από την φυσιολογική του πορεία, και σηματοδοτούν τα εσωτερικά εκείνα ερεθίσματα της υπάρξεως του για να στοχαστεί, έστω και για λί­γο, τη θέση του μέσα στο σύμπαν, μέσα στην αέναη κίνηση του κό­σμου και τη ροή τού χρόνου, ωσότου να ξανασκύψει στην καθημε­ρινότητα της στιγμής και να ξαναβρεί τον δρόμο του πεπρωμένου του.

Είναι αλήθεια, πώς όλη αυτή ή προσμονή της αλλαγής των ετών που έχει επινοήσει ο άνθρωπος, για να σχολάζει έστω για λίγο, διασκεδάζοντας την καθημερινή τους ρουτίνα, από το άγχος της καθημερινότητας, όσο κι αν του προσδιορίζομε το στίγμα της περισυλλογής και της ανασύνταξης των δυνάμεών του για ένα αληθινότερο αύριο, δεν παύει να είναι κι αυτό ένα σημάδι τού φόβου, πού έρχεται από το μέλλον, που πάντοτε παραμένει απροσδιόριστο και άγνωστο.

Αυτόν ακριβώς τον φόβο τού μέλλοντος θέλοντας να διασκορ­πίσει ο εφευρετικός νους του ανθρώπου, μην τάχα ο επερχόμενος χρόνος ως εχθρός, τον πιάσει στον ύπνο, επιστρατεύει όλη τη δια­βατήρια εγρήγορση του πάνω από τις κρίσιμες στιγμές της αλλαγής.Όλοι μας όλες αυτές τις μέρες συζητούμε για την οικονομική κρίση του 2012 η οποία πρέπει να φύγει μακριά μας μέσα στο 2013. Η οικονομία είναι μία ανθρώπινη αλλά και κοινωνική δραστηριότητα και επηρεάζεται από τις αρχές, τις αξίες, και τά ἰδανικά της ζωής του ανθρώπου.

Η σημερινή κρίση στη Χώρα μας φαινομενικά μεν αφορά αριθμούς. Ουσιαστικά όμως είναι κρίση αξιών, προτύπων και ιδανικών. Είναι κρίση, παρακμή και διάψευση όλων των ιδεολογιών πού ταλαιπώρησαν την ανθρωπότητα παρουσιάζοντας την ύλη ως το μοναδικό μέσω επιβίωσης  κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια.

• Στο όνομα της για το καλό του λαού έγινε προσπάθεια να ξεριζωθούν από τις καρδιές των ανθρώπων τα δύο μεγάλα και ακατάλυτα ιδανικά. Η πίστη στον Θεό και  η αγάπη στην Πατρίδα μας.
• Το κέρδος αποθεώθηκε
• Ο ατομοκεντρισμός θεοποιήθηκε
• Οι αγορές αναγορεύθηκαν σε μαγικούς συντελεστές της ευδαιμονίας των ανθρώπων και όποιοι δεν κερδίζουν χρήματα καταδικάζονται στην απόρριψη.
• Το χρήμα είναι το παν
• Ἡ διαφήμιση γιγαντώνει τον καταναλωτισμό ο οποίος προκαλεί τεχνητή ευδαιμονία με πλαστικό χρήμα, το οποίο τελικά οδηγεί τους ανθρώπους σε συνεχή δανεισμό. Γεγονός που προκαλεί απόγνωση, απελπισία και στις περισσότερες περιπτώσεις αυτοκτονία.

Ο υλισμός με όλα αυτά του τα πρόσωπά του θέλει μανιωδώς να καταργήσει την πίστη στον Θεό και την αγάπη στη Πατρίδα. Τα οποία και θεωρεί μεταφυσικά κατάλοιπα του παρελθόντος.

Παλαιότερα, όταν ό βίος μας ήταν περισσότερο Χριστοκεντρικός, κανείς δεν έβαζε στο στόμα του μπουκιά, αν πρωτύτερα δεν έκανε τον Σταυρό του και ποτέ δε σηκωνότανε από το τραπέζι χωρίς το σημείο του Σταυρού. Έτσι, ο Σταυρός γι­νότανε το σύμβολο, που ένωνε τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους και όλους μαζί με τα αγαθά της κτίσεως και τον Δη­μιουργό Θεό.

Στο πιο σύγχρονο παρελθόν, πού υπήρχε η αφθονία των αγαθών στο τραπέζι των Χριστιανών, απουσίαζε η Ιερότητα των προσώπων και ο Χορηγός των αγαθών. Γι' αυτό και ή ζωή μας κατέληξε να έχει γίνει τυραννική και άνοστη, δουλωμένη στη νευρικότητα και τη σύγχυση προσώπων και πραγμάτων. Γράφει ο Ιερός Χρυ­σόστομος: «Με όσο περισσότερα αγαθά περιβάλλεσαι, τόσο δουλικότερος γίνεσαι». Γιατί όσο περισσότερες ανάγκες δημιουργείς τόσο περισσότερο αποδυναμώνεις την ελευθερία σου».

Χαρακτηριστικό αυτής της ανελευθερίας του σύγχρονου ανθρώπου δεν είναι τόσο η νοικοκυροσύνη και η οικονομία των καταναλω­τικών αγαθών, γιατί μιλά για οικονομία και καταρτίζει προγράμματα εφαρμογής, όσο η ασυλλόγιστη σπατάλη που έκανε. Είδη διατροφής, πού θα μπορούσαν να θρέψουν ολόκληρες οικογένειες πού πεθαίνουν από την πείνα, βρίσκονταν αλλά και βρίσκονται ακόμη και σήμερα πεταμένα στους κά­δους των απορριμμάτων, είδη υποδύσεως και ιματισμού σαπί­ζουν σε ιματιοθήκες και αποθήκες. Ή σπατάλη σε όλα τα επίπεδα της ζωής του νεοέλληνα, ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημά του.

Δυστυχώς όλοι μας παρασυρθήκαμε από τα εύκολα συνθήματα και τις ξενόφερτες «μαγικές συνταγές» και ξεχάσαμε τα πρότυπα και τις αξίες πού μας κράτησαν ορθίους επί χιλιάδες χρόνια. Γιατί ότι επιβίωσε και διέπρεψε πολιτιστικά και αγωνιστικά, ότι δίδασκε στα παιδιά του την πίστη στον Θεό και στην Πατρίδα αποτελεί μεταφυσικό κατάλοιπο του παρελθόντος.

Δε θα σας κουράσω άλλο.

Αν διαβάσουμε τα έργα των αρχαίων συγγραφέων τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρως των προστατών της Ελληνικής Παιδείας και των Γραμμάτων των Τριών Ιεραρχών,  τις Προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού κ.α. θα μας διδάξουν πολλά.

• Ο Μέγας Βασίλειος προβάλλει μέσα από τα έργα του προς τούς νέους τη σωφροσύνη του Οδυσσέα, του Μ. Αλεξάνδρου και του Ηρακλή.
• Οι Έλληνες επί Τουρκοκρατίας είχαν ως πρότυπα τούς Νεομάρτυρες
• Τον Θ. Κολοκοτρώνη τον ενέπνευσε ο Κωνσταντίνος ο  Παλαιολόγος.
• Ο Κωστής Παλαμάς μιλούσε για το Αθάνατο κρασί του 1821.

Μόνο με αυτά τα πρότυπα θα μπορέσουμε να διδάξουμε την κοινωνική αλληλεγγύη, την συμπόνια, την ανθρωπιά. Άνθρωποι που να έχουν ως κύριο μέλημά τους το καθήκον προς το Θεό, την Πατρίδα και τον συνάνθρωπο.

Αγαπητοί νέοι του Χριστού και της Ελλάδος μας διαμορφώστε τα πρότυπα και τους ανθρώπινους χαρακτήρες. Έχετε λαμπρά, διαχρονικά και οικουμενικά πρότυπα να παρουσιάσετε. Εσείς η νέα γενιά πρέπει να διδάξετε την ηθική ώστε να αποφύγουμε την οικονομική και κοινωνική χρεωκοπία της πίστης μας, του γένους και της φυλής μας.

Καλές σπουδές με καλή σταδιοδρομία σ’ αυτό που αποφασίσατε συνειδητά να σπουδάσετε και να υπηρετήσετε για το καλό το δικό σας πρωτίστως , της οικογενείας σας και της Πατρίδος μας.

Kων/νος Σβετζούρης

Θεολόγος

Ομιλία που εκφωνήθηκε την Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013 κατα την τελετή βράβευσης των νέων φοιτητών στην αίθουσα του Ενορικού μας Κέντρου.