|
|
Αρχική » Κατήχηση » Κηρύγματα
Στό προηγούμενο κήρυγμά μας, άδελφοί μου χριστιανοί, ερμηνεύοντας τήν Θεία Λειτουργία φθάσαμε στόν «επινίκιο υμνο», στό «Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ πλήρης ο ουρανός καί η γή τής δόξης Σου». Τόν υμνο αυτόν, όπως τό διαβάζουμε στό έκτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐου, τόν εψαλλαν οι άγγελοι στόν ουρανό μπροστά στόν θρόνο του Θεού. Καί αυτόν τόν Ίδιο υμνο ψέλνουμε καί εμείς οι άνθρωποι στήν Θεία Λειτουργία. Γι' αυτό καί λέγει ο Ιερέας τώρα στόν Θεό: «Μετά τούτων καί ήμείς τών μακαρίων Δυνάμεων — δηλαδή μαζί μέ τούς Αγγέλους του ουρανού — και ημείς οι άμαρτωλοί βοώμεν καί λέγομεν: Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ πλήρης ο ουρανός.. ». Μέ αυτόν τόν υμνο, λοιπόν, ενώθηκε η γή μέ τόν ουρανό ή, γιά νά τό πώ καλύτερα, ο ουρανός κατέβηκε κάτω στήν γή καί ή γή ανέβηκε πάνω στόν ουρανό! Αυτό, χριστιανοί μου, γίνεται σέ κάθε Λειτουργία, αυτό ειναι τό μεγαλείο τής Θείας Λειτουργίας!
Τήν ώρα πού ο ψάλτης λέει τόν επινίκιο υμνο «Άγιος,Άγιος, Άγιος...» ο Ιερέας λέει μία πολύ ωραία ευχή, στήν οποία μιλάει γιά τήν μεγάλη άγάπη του Θεού στόν άνθρωπο καί πού ή άγάπη αυτή ειναι αυτό άκριβώς πού ζούμε στήν Θεία Λειτουργία. Καί ποιά, χριστιανοί μου, ειναι ή μεγάλη αυτή άγάπη τού Θεού στόν άνθρωπο; Όλα όσα βλέπουμε γύρω μας μιλάνε γιά τήν αγάπη του Θεού: Ο ήλιος πού λάμπει, τά άστρα πού λαμπυρίζουν, τά λουλούδια πού μοσχοβολάνε, ο αέρας πού αναπνέουμε, ή θάλασσα ή γαλανή, ή γή μέ τίς τροφές πού μάς παρέχει, όλα-όλα μιλάνε γιά τήν άγάπη του Θεου σέ μάς. Αλλά εκείνο πού μιλάει περισσότερο απ' όλα γιά τήν αγάπη του Θεού ειναι τό ότι ο Θεός Πατέρας εδωσε τόν Μονογενή Του Υιό, τόν Κύριο ήμών Ιησού Χριστό, νά σταυρωθεί γιά μάς, γιά τήν σωτηρία μας. «Τόν κόσμον σου ουτως ηγάπησας — λέγει ο Ιερέας μέ τήν ευχή του στόν Θεό —, ώστε τόν Υιόν σου τόν Μονογενή δούναι, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μή απόληται, άλλ' εχη ζωήν αιώνιον»!
Αυτό άκριβώς τελούμε καί γευόμαστε στήν Θεία Λειτουργία. Τελούμε τή Θυσία του Υιού του Θεού, αυτή πού εγινε τήν Μεγάλη Παρασκευή στόν Γολγοθά, αυτή πού, όπως είπαμε, εκφράζει τήν μεγάλη, τήν ανείπωτη άγάπη του Θεού πρός τόν άνθρωπο. Αλλά, χριστιανοί μου, όπως ξέρουμε άπό τά άγια Ευαγγέλια, προτού ο Χριστός νά σταυρωθεί, ήδη τήν προηγούμενη βραδιά, πρόσφερε στούς Μαθητές Του κατά τό Μυστικό Δείπνο τό Πανάγιο Σώμα του «κλώμενο», δηλαδή τεμαχιζόμενο. Καί πρόσφερε πάλι σ' αυτούς τό Πανάγιο Αίμα Του «εκχυνόμενο». Δηλαδή ο Χριστός, μέ ακατάληπτο γιά μάς τρόπο, πρόλαβε όλα τά γεγονότα τής Σταύρωσής Του καί εδωσε τόν Εαυτό Του, τό Σώμα Του καί τό Αίμα Του, νά τά κοινωνήσουν οι Μαθητές, σάν νά ειχε ήδη θυσιαστεί. Γι' αυτό καί ο Δείπνος πού εκανε μέ τούς Μαθητές Του τήν βραδιά εκείνη λέγεται «Μυστικός», επειδή, κατά άνερμήνευτο τρόπο, παρουσίασε ως γενόμενη τήν σταυρική Θυσία του Χριστού. Τήν βραδιά εκείνη τήν ιερή ο Χριστός τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία καί εδωσε τήν εντολή Του νά τήν τελούν καί οι Απόστολοι. «Τούτο ποιείτε — τούς ειπε — εις τήν εμήν ανάμνησιν».
Στήν ευχή πού διαβάζει τώρα ο Ιερέας, όταν ο ψάλτης ψάλλει τόν «επινίκιο υμνο», λέγει γι' αυτό άκριβώς πού εγινε κατά τόν Μυστικό Δείπνο. Ότι, δηλαδή, ο Χριστός τήν νύχτα εκείνη πήρε στά χέρια Του τό ψωμί, τό ευλόγησε, τό τεμάχισε καί ειπε στούς μαθητές Του: «Λάβετε, φάγετε, τούτο μού εστι τό Σώμα, τό υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν άμαρτιών». Καί πήρε επειτα στά χέρια του ο Χριστός τό ποτήρι μέ τό κρασί, τό ευλόγησε καί ειπε: «Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστι τό τό Αίμα μου τό της Καινής Διαθήκης, τό υπέρ υμών καί πολλών εκχυνόμενον, εις άφεσιν αμαρτιών».
Αυτά όλα, χριστιανοί μου, πού ειπε μέχρι τώρα ο Ιερέας ειναι Αναμνηστικά τής συστάσεως τής Θείας Λειτουργίας. Αλλά τώρα αμέσως ερχόμαστε στήν προσφορά τής Ίδιας τής Θείας Λειτουργίας, στήν προσφορά δηλαδή τής Θυσίας του Χριστού γιά μάς. Γι' αυτό άμέσως τώρα λαμβάνοντας ο Ιερέας άπό τήν Αγία Τράπεζα σταυροειδώς τό Άγιο Ποτήριο καί τό Άγιο Δισκάριο τά υψώνει καί λέει: «Τά Σά εκ τών Σών Σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα». «Τά Σά εκ τών Σών!». Δικά Του ειναι αυτά πού προσφέρουμε, τό ψωμί καί τό κρασί. Αυτός εστειλε τήν βροχούλα καί εδωσε κατάλληλο καιρό καί ή γή εδωσε τό σιτάρι καί τά αμπέλια τό κρασί. Καί εμείς, ως ευγνωμοσύνη ευχαριστίας μας στόν Θεό, μέ τό ειδος του ψωμιού καί του κρασιού, πού ειναι στό Άγιο Δισκάριο καί στό Άγιο Ποτήριο, προσφέρουμε όλη τήν κτίση στό Θεό. Καί ή κτίση θεώνεται! Αυτός ήταν άπό τήν άρχή ο σκοπός του άνθρώπου, άγαπητοί μου: Νά θεωθεί ο Ίδιος καί νά προσφέρει όλη τήν κτίση στόν Θεό. Γι' αυτό καί ο άνθρωπος εχει σώμα, πού στό σώμα του ειναι όλη ή κτίση. Αυτόν τόν σκοπό του όμως ο άνθρωπος, μέ τήν άμαρτία πού εκανε, δέν τόν πέτυχε· γι' αυτό καί ο Υιός του Θεού, ο Χριστός μας, εγινε άνθρωπος, γιά νά πετύχει αυτό πού αποτύχαμε εμείς νά πράξουμε. Καί αυτό γίνεται στήν Θεία Λειτουργία. Αλλά θά συνεχίσουμε στό επόμενο κήρυγμά μας.
Ο Γόρτυνος Ιερεμίας
|
|