Κυριακή των Απόκρεω σήμερα, αγαπητοί, καί ή Εκκλησία μας ενθυμείται τή Δευτέρα Παρουσία του Χριστού καί τήν Κρίση καί τόν ξεχωρισμό των αν­θρώπων. Βαρυσήμαντα πράγματα. Τό ιερό Ευαγγέλιο μας μιλάει γι’ αυτό. Καί ο Δίκαιος Κριτής, ό φιλάνθρω­πος Χριστός μας, γιά νά ξεχωρίσει τούς καλούς από τούς κακούς, θέτει ώς κριτήριο τήν έμπρακτη αγάπη, καί μάλιστα τήν αγάπη έκείνη πού γίνεται μέ εύκολο τρόπο.

Ό Υίός του Θεού έγινε καί Υιός του ανθρώπου καί επήρε επάνω Του όλη τήν ανθρώπινη φύση, οπότε κάθε ανθρωπάκος είναι δικός Του, ακόμα καί ό μη χριστια­νός, ό οποίος μέ τή σάρκωση, τόν Σταυρό, καί τήν Α­νάσταση του Ιησού έγινε δυνάμει χριστιανός, αντιπρο­σωπεύεται από τόν Κύριο. Καί μας έδωσε Εκείνος τήν εύκολη αγάπη. Μάς είπε, δηλαδή, «Έπείνασα καί μου δώκατε νά φάω, εδίψασα καί μέ ποτίσατε, καί ήμουν γυμνός καί μέ σκεπάσατε». Οί βασικές, απόλυτες, αν­θρώπινες ανάγκες. Όποιος πεινά πραγματικά, λίγο ψωμάκι θέλει^- καί οποίος διψά, λίγο νεράκι, καί μάλι­στα στήν Παλαιστίνη ήταν λιγοστό. Καί οποίος δέν έ­χει νά βάλει τίποτα επάνω του, ένα ρουχαλάκι χρειάζε­ται. Πολύ σπουδαία αυτά. Καί μάλιστα απευθύνεται εδώ ο Χριστός στή φιλαυτία μας. Καί μείς αν πεινάγα­με, θά θέλαμε νά μάς δώσουν νά φάμε καί αν διψάγα­με, θά θέλαμε νά μάς ποτίσουν κι αν δέν είχαμε ρούχο νά βάλουμε έπάνω μας, θά θέλαμε ένα ρουχαλάκι. Έ, αύτό πού θέλουμε εμείς, τό θέλουν ακριβώς καί οί άλλοι. Οί άλλοι, οί χριστιανοί αδελφοί μας, καί οί υπόλοιποι συνάνθρωποι, τά πλάσματα του Θεού.

Καί στή συνέχεια ο Κύριος λέγει άλλες τρεις κατα­στάσεις ανθρώπων: τούς φυλακισμένους, τούς άρρω­στους, καί τούς ξένους. Είναι κακό ή φυλακή, καί μάλι­στα νά είσαι μέσα άδικα κρατούμενος. Είναι κακό ή ξενιτειά, διότι δέν έχεις κανέναν, δέν νοιώθεις στήριγμα, αισθάνεσαι μόνος. Και ακόμα, ή αρρώστια και ή ανη-μπορία, κι ή κατάκλιση στο κρεβάτι είναι από τα πιο σοβαρά. Νομίζεις πώς πεθαίνεις, πώς χάνεσαι, πώς φεύγεις. Κι αν έλθει κάποιος να σε δει, σου φέρνει τη ζωή, σου δίνει την ευχή να γίνεις καλά. Και τότε παίρ­νεις τα πάνω σου, παίρνεις δύναμη. Και σημειώνουν οι πατέρες και ερμηνευτές ότι ό Κύριος δεν θα μάς πει: «Γιατί δεν αναστήσατε και δεν κάματε καλά τον πεθα­μένο; Γιατί δεν βγάλατε από τη φυλακή τον φυλακι­σμένο; —δεν είναι κι εύκολο— και γιατί δεν δώσατε τα πάντα στον ξένο;...», αλλά «. ..γιατί δεν τον επισκεφθήκατε;».

Είχαμε πάει κάποτε στη φυλακή μ’ ένα συνάδελφο, να ειδούμε έναν ανθρωπάκο του λαού, πού έλεγε πώς ήταν άδικα κρατούμενος. Μόλις μάς είδε, πηδούσε απ’ την χαρά τον λες του προσφέραμε τον Παράδεισο. Κι είπαμε με τον παπά φεύγοντας, και νοιώθαμε μεγάλη χαρά, πώς πήγαμε και είδαμε τον Χριστό στη φυλακή, και πήραμε απ’ τη χαρά του Χριστού.

Είναι πολύ σημαντικά αυτά. Με απλά πράγματα, με απλές κινήσεις, με απλές πράξεις, και με τα ποδαράκια και τα χεράκια μας μπορούμε να κάνουμε τόσα καλά στους εν Χριστώ αδελφούς μας και στα υπόλοιπα αν­θρωπάκια. Μπορούμε να κάνουμε. Αλλά τί κάνουμε; ’Αμελούμε. Αμελούμε και μάς ξεφεύγει το καλό από τα χέρια. Περνάει ό καιρός, διαβαίνουν οι χρόνοι, γερ­νάμε και μετά είμαστε ανήμποροι να κάνουμε τίποτα, και χτυπάμε κάποτε και το κεφάλι μας.

Ό Κύριος, λοιπόν, Ιησούς Χριστός, στη Δευτέρα Παρουσία, αυτές τις πράξεις μας θα βάλει μπροστά, και με βάση αυτές θα μας κρίνει, γιατί Εκείνος, τηρούμενων των αναλογιών, ήλθε στη γη για να μάς ελεήσει, για να μάς θρέψει με τον ουράνιο και υπερουράνιο άρτο, το Σώμα και το Αίμα Του, να μάς ποτίσει με το αθάνατο νερό, πού ’ναι το άγιο Πνεύμα και ή Θεία Του Χάρις, και να μάς ντύσει με τον χιτώνα της αφθαρσίας, και να μάς βγάλει από τη φυλακή και τον εγκλωβισμό τού εγωισμού και της φιλαυτίας, και να μάς κάμει δικούς Του, πού ’μαστέ ξένοι, και να μάς θεραπεύσει, πού ’μα­στέ άρρωστοι ψυχή τε και σώματι. Οι κακοί δεν θα καταλάβουν τίποτα στη Δευτέρα Παρουσία, γιατί ποτέ δεν κατάλαβαν ούτε τον Χριστό, ούτε τον συνάνθρωπο, γι’ αυτό και αποκόπτονται και πηγαίνουν στην βασιλεία τού σκότους και του διαβόλου. Και δεν θα τούς στείλει ό Χριστός· θα πάνε μόνοι τους εκεί, γιατί εκεί ανήκουν. ’Ενώ οι καλοί θα μείνουν μαζί με τον Χριστό, γιατί Τού ανήκουν. Άς μάς φωτίσει ο Χριστός να κάνουμε πάντοτε έμ­πρακτη αγάπη, κι αυτή θα είναι ό καλύτερος συνήγο­ρός μας κατά τη Δευτέρα Του Παρουσία.

π.Ανανίας Κουστένης