Κάποιος ἐξομολογούμενος μὲ πολλὴ ἁπλότητα μοῦ ἔλεγε: Ντρέπομαι τὸν Ἄγγελό μου καὶ τοῦ λέω: Ἄγγελέ μου, γύρισε ἀπὸ ᾿κεῖ καὶ μὴ μὲ βλέ- πης... Ἔτσι, καὶ τὴν ὥρα ποὺ θὰ ντυθῶ, θὰ πλυθῶ, θὰ λουστῶ..., τὰ κάνω ὅλα μὲ συστολὴ λέγοντας τὴν εὐχή, γιὰ νὰ μὴν φύγη ὁ Ἄγγελός μου. Νὰ ἀκούη τὴν προσευχὴ καὶ νὰ μένη κοντά μου. Ἂς ἔχη γυρισμένη τὴν πλάτη του, ἐμένα μοῦ εἶναι ἀρκετὸ νὰ τὸν αἰσθάνομαι δίπλα μου... Ὁ Ἄγγελος μὲ τὴν συνεχῆ προσευχὴ πα- ραμένει πάντοτε κοντά μας. Καὶ ἰδίως ὅταν ἡ προσευχὴ εἶναι ζωντανή. Μία φορὰ τὸ ἔχω ἀκούσει αὐτό. Δὲν τὸ ξανάκουσα. Γιατὶ ὁ καθένας, ὅταν μένη μόνος του, δὲν ντρέπεται ἀπὸ τίποτα. Λέει: «Δὲν μὲ βλέπει κανένας». Δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγης ὅμως ἀπὸ τὸ μάτι τοῦ Θεοῦ...

Κάποιος εὐλαβὴς Ἱερεὺς εἶχε τὴν εὐλογημένη συνήθεια νὰ σηκώνεται στὶς τρεῖς μετὰ τὰ μεσάνυχτα καὶ γιὰ τέσσερις ὧρες νὰ προσεύχεται «κατὰ μόνας», μέχρι τὶς ἑπτὰ τὸ πρωΐ. Στὴν συνέχεια, μετέβαινε κανονικὰ στὸν Ναὸ ὅπου ἐφημέρευε, γιὰ νὰ κάνη τὴν καθιερωμένη Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου. Μοναδική του πνευματικὴ φροντίδα ἦταν νὰ πολεμᾶ τὴν ὑπερηφάνεια, καλλιεργώντας τὴν ὑψοποιὸ ταπείνωσι, τὴν ὁποία δίδα- σκε κατὰ πρῶτον μὲ τὴν ζωή του καὶ ὕστε ρα μὲ τοὺς λόγους του καὶ τὶς συμβουλές. Κάποιο βράδυ «εἶδε» σωματικὰ ἢ ψυχικά, δὲν ξέρει!... ἕνα πλῆθος Ἁγίων Ἀγγέλων νὰ τὸν συνοδεύουν στὶς προσευχές του καὶ συγχρόνως νὰ τὸν φυλάσσουν μὲ πύρινες ρομφαῖες ἀπὸ τοὺς δαίμονες, ποὺ ἤθελαν ὄχι μόνον νὰ τὸν ἐνοχλήσουν, ἀλλὰ ἂν μποροῦσαν καὶ νὰ τὸν κατασπαράξουν. Ἡ παρουσία τους ὅμως τὸν γέμισε ἀπὸ πίστι, ἀπὸ σιγουριὰ καὶ ἀσφάλεια, ἀφοῦ οἱ Ἄγγελοι εἶναι οἱ ἁγιασμένοι φρουροὶ καὶ φύλακες «τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν». Καὶ ἀσυναίσθητα, λέγοντας τὴν εὐχούλα «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», διέκοψε τὴν προσευχή του καὶ πῆγε στὰ δωμάτια τῶν ἐννέα παιδιῶν του, τῆς Πρεσβυτέρας καὶ τοῦ ὑπέργηρου πατέρα του.

Καὶ εἶδε στὸν καθένα τους, πλάϊ στὸ προσκεφάλι τους, ὅτι ὑπῆρχε ἀπὸ ἕνας Ἄγγελος-Φύλακας!... Καὶ στὸ βάθος εἶδε «δεμένους» τοὺς δαίμονες, ἀδυνατώντας νὰ τοὺς βλάψουν... Καὶ τότε κατάλαβε ἐκεῖνος ὁ παπούλης πὼς ὅσοι ἀπὸ τοὺς Λειτουργοὺς τοῦ Ὑψί- στου, ἢ ἀπὸ τοὺς ἁπλοῦς καὶ θεοσεβεῖς γονεῖς, στηρίζουν ὅλη τους τὴν ἐλπίδα στὸν Θεό, Αὐτὸς τοὺς φυλάει ἀπὸ κάθε κίνδυνο καὶ κακὸ διὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων Του. Ἕνα βροχερὸ χειμωνιάτικο ἀπόγευμα, ποὺ ὁ Ἱερεὺς αὐτὸς ἀνεπαύετο, λόγῳ ἀσθένειας στὸ κρεββάτι του, ὁ μεγάλος του γυιός, σήμερα κι αὐτὸς στὶς τάξεις τῶν Κληρικῶν, εἶδε ἕναν Ἄγγελο δίπλα στὸν κοιμισμένον πατέρα του, ὄχι μόνον νὰ τὸν φυλάσση, ἀλλὰ καὶ νὰ τοῦ σφουγγίζη τὸν ἱδρῶτα τοῦ μετώπου του!  Χριστιανοί μου!... Νὰ μὴν φοβούμεθα. Δὲν εἴμεθα ποτὲ μόνοι μας, ἂν ἀγωνιζώμεθα σωστά. Μαζί μας εἶναι πλῆθος Ἁγίων Ἀγγέλων, ποὺ εἶναι σταλμένοι ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ μᾶς προστατεύουν ἀπὸ μυρίους κινδύνους καὶ νὰ μᾶς φρουροῦν, νὰ μᾶς ἐνδυναμώνουν στὴν πίστι καὶ νὰ μᾶς φωτίζουν. Γι᾿ αὐτὸ νὰ προσευχώμεθα στοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους μὲ πολλὴ πίστι καὶ πνεῦμα μετανοίας καὶ συντριβῆς.

Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου,