«Έρχεται η Παναγία μας, να μας προετοιμάσει η ίδια για τη γιορτή της και να μας προετοιμάσει με ποιο τρόπο; Να μας δώσει τη δυνατότητα να της μιλήσουμε. Ζούμε σε μία εποχή κι σ’ έναν κόσμο που συνήθως οι γύρω μας μας στερούν τη δυνατότητα να τους μιλήσουμε, θέλουν οι ίδιοι να μας μιλάνε, ουσιαστικά όχι απλώς να μας μιλάνε, σχεδόν να μας εντέλλονται, να μας διατάσσουν, να αποφασίζουν, να αποφαίνονται. Αποφεύγουν να συζητούν οι άνθρωποι. Επιδιώκουν συνήθως την επιβολή, την κυριαρχία.Η Παναγία μας έρχεται και παραιτείται από την κυριαρχία, από την επιβολή και ζητά να της μιλήσουμε. Να της μιλήσουμε όμως ταπεινά, να της μιλήσουμε ειλικρινά, να της μιλήσουμε αληθινά. Να μην της μιλήσουμε όπως προσήλθε να μιλήσει στον Θεό ο Φαρισαίος της παραβολής, ο οποίος στάθηκε στο μέσο του ναού για να απαριθμήσει τις αρετές του και τα καλά, τα οποία δήθεν είχε πράξει αλλά να της μιλήσουμε όπως μίλησε ο Τελώνης, όπως μιλούν οι άνθρωποι, που είναι αμαρτωλοί και συναισθάνονται την αλήθεια της ζωής τους. Η Παναγία περιμένει να της χαρίσουμε την αλήθεια μας.

Αυτό περιμένει από εμάς η Παναγία μας για να μπορέσουμε να ζήσουμε το Μυστήριο Της μέσα στην καρδιά μας, να της καταθέσουμε τις αδυναμίες μας, τις αστοχίες μας, τις αποτυχίες μας, τα αδιέξοδά μας, τις λανθασμένες μας επιλογές. Να της μιλήσουμε με ειλικρίνεια, να της εμπιστευτούμε ακόμη και τα αμαρτωλά «θέλω» μας γιατί αυτή η εμπιστοσύνη θα δώσει τη δυνατότητα και σε εμάς να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει μέσα μας, γιατί πολλές φορές αποφεύγουμε ή δεν θέλουμε να δούμε την αλήθεια που έχουμε μέσα μας.Είναι λοιπόν τεράστιο δώρο και μεγάλη ευλογία αυτήν, την οποία μας δίνει η Εκκλησία μας όλες αυτές τις μέρες ώστε να φτάσουμε στην Εορτή της στις 15 του μηνός, την Εορτή της εις Ουρανούς Μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, να φτάσουμε εντελώς ανάλαφροι, θα μας βοηθήσει και η νηστεία ασφαλώς σε αυτό, αλλά κυρίως θα μας βοηθήσει αυτή η κατάθεση της καρδιάς μας, αυτό το άδειασμα, η δική μας κένωση. Είδατε ο Χριστός «Ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών». Αφαίρεσε από τον εαυτό Του για να προσλάβει εμάς, την ανθρώπινη φύση παρεκτός αμαρτίας, ώστε να είναι δυνατή και η δική μας άνοδος στους ουρανούς.

Κι εμείς καλούμεθα σε ένα άδειασμα, σε ένα ξεφόρτωμα, σε μία «πνευματική εκτόνωση», την οποία η κουρασμένη ψυχή μας λαχταρά. Η μπουχτισμένη μας ύπαρξη μοιάζει σαν να είναι βαρυστομαχιασμένη. Έτσι μοιάζει η ύπαρξή μας και είναι μία ευκαιρία να αποβάλλουμε την τοξικότητα, να αποβάλλουμε τις τοξίνες οι οποίες έχουν συσσωρευθεί κι οι οποίες δεν είναι τόσο οι βιολογικές και υλικές όσο οι πνευματικές.Όλη η Παράκληση, όλα της τα λόγια, όλοι οι ύμνοι δεν είναι τίποτε άλλο, παρά αυτή η κατάθεση της αρρώστιας, της ασθένειας. Ποιο στίχο να πάρουμε, ποιον να διαλέξουμε και δεν θα μιλήσει μέσα για αυτή την ανάγκη να καταθέσουμε στην Παναγία μας όλη την «σαβούρα», την οποία κουβαλάμε πάνω μας, όλη αυτή την «λέρα», όλα αυτά τα προβλήματα, όλα αυτά τα λάθη, τα οποία έχουν δημιουργήσει προβλήματα στη σχέση σας, έχουν δημιουργήσει προβλήματα στην επικοινωνία μας με τους άλλους ανθρώπους, έχουν γίνει εμπόδιο στο να επικοινωνήσουμε με το Θεό.

Αυτά λοιπόν να καταθέσουμε όλη αυτή την περίοδο στην Παναγία μας, έτσι να μάθουμε να προσευχόμαστε, για να ζούμε πραγματικά το μυστήριο της και το Μυστήριό Της είναι μία λύτρωση, μία απελευθέρωση γι’ αυτό το ζητάμε να μας λυτρώσει εκ των δεινών, να μας διαφυλάξει και να μας απελευθερώσει από αυτήν την κατάσταση της δουλείας στην οποία έχουμε περιέλθει μέσα από την αμαρτία μας».

Ο Φθιώτιδος Συμεών