ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ.ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ ΜΑΣ κ.κ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΜΑΣ (Σεπτέμβριος 2008)

       Μὲ αἰσθήματα Τιμῆς, Ἀγάπης καὶ Σεβασμού, Σaς ὑποδεχόμασται σήμερα μετὰ τὴν Ἐκλογὴ καὶ Χειροτονία Σaς σὲ Ἐπίσκοπο,Μητροπολίτῃ καὶ Ποιμενάρχη τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ὡς «τρόπων μέτοχο καὶ Θρόνων Διάδοχο» τοῦ Μακαριωτάτου καὶ Πολυσέβαστου Ἀρχιεπισκόπου μας κ.κ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.Τὰ     Χρόνια πορείας Σας, μέσα στην Ἐκκλησία δεν εἶναι λίγα οὔτε πολλά. Ἄλλωστε ἡ λογικὴ καὶ ἡ ἀριθμητικὴ τῆς Πίστης εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ αὐτὴ τοῦ κόσμου.    Χρόνια σὲ εὐθεῖα γραμμὴ, μὲ ἀγάπη καὶ εἰλικρίνεια,πορεία μὲ χαρὰ καὶ ὀδύνη,εὐωδιασμένη ἀπὸ τὸ μοσχολίβανο καὶ τὸ Ἁγιοκέρι, μὲ λόγο παρηγορητικό, πατρικό, μὲ ἀλήθεια καὶ διαφάνεια, μὲ στοργὴ καὶ ἦθος, μὲ παρουσία καὶ ἐνδιαφέρον. Ὅλα αὐτὰ Σεβασμιώτατε,Σᾶς καθιστοὺν Πατέρα ὄχι τῶν ὀλίγων ἀλλὰ τῶν πολλῶν. Ὅλων.

       Εἶναι Εὐλογία καὶ προνόμιο να ἔχεις Πατέρα. Καὶ ἐμεὶς ἔχουμε Πατέρα, ὁ ὁποῖος χαίρεται μὲ τὶς χαρὲς τῶν παιδιῶν τοῦ καὶ θλίβεται μὲ τις λύπες τοὺς, ποὺ νοιάζεται, ποὺ σκέφτεται, ποὺ ἀνταποκρίνεται, ποὺ ἐμψυχώνει καὶ παρηγορεί, ποὺ ἀγωνίζεται να φανερώνει τὸ ἀληθινὸ νόημα καὶ τὸν σκοπὸ τῶν πραγμάτων, ποὺ μιλὰ στα παιδιὰ τοῦ σὰν Πατέρας μὲ ἁπλότητα καὶ αὐθορμητισμὸ ὡς Ἡγούμενος στο παρελθὸν καὶ ὡς Ἐπίσκοπος καὶ Ἀρχιθύτης τώρα, Ἱερουργὸς τοῦ Μυστηρίου τῆς Σωτηρίας τοῦ Ποιμνίου του.Ὑψώσατε τὰ Τίμια Χέρια Σας Σεβασμιώτατε, καὶ εὐλογεῖστε τὸ «Μικρὸν ποίμνιον» τῆς Ἐνορίας μας καὶ προσευχηθεῖτε ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου για τὴν πνευματικὴ μας πρόοδο καὶ προκοπή καθὼς καὶ για τὴν εὐλογημένη σπορὰ τοῦ Θείου λόγου στις καρδιὲς τῶν πιστῶν με  πλούσια καρποφορία, μιά που ἡ  Κυριακὴ αὐτή  εἶναι ἡ πρώτη τῆς Νέας Ἐκκλησιαστικῆς χρονιάς(...).

       Ἐπιτρέψατέ μου Σεβασμιώτατε ἐκ μέρους τοῦ Ἐκκλ.Συμβουλίου καὶ ὅλων τῶν Ἐνοριτὼν να Σᾶς προσφέρω αὐτὸ τὸ Συμβολικὸ δῶρο τὴν Ἀσματική Ἀκολουθία τοῦ Προστάτου καὶ Ἐφόρου τῆς Ἐνοριακὴς μας Κοινότητος Ὀσιομάρτυρος Ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου τοῦ ἐν Βουνένοις, για να Σᾶς θυμίζει τὴν πρώτη σᾶς Ἀρχιερατικὴ Θυσία στο Θυσιαστήριο τῆς Ἐνορίας μας καθὼς καὶ τὴν ἀγάπη μας καὶ τὴν ἀφοσίωση μας προς το Πρόσωπο Σας.

       Εὐχόμαστε Σεβασμιώτατε, ὁ Ἀρχιποίμενας Ἰησοῦς ποὺ ποθώντας Τον ζητήσατε, ζητώντας Τον εὑρήκατε, εὐρώντας Τὸν ἀγαπήσατε καὶ ἀγαπῶντας Τὸν δοξάζετε μὲ τὸ πολύμοχθο Ἔργο Σας, να Σας χαρίζη καθ᾿ όλη την διάρκεια της Θεοπρόβλητης Ποιμαντορίας Σας την χαρὰ τῆς Παρουσίας Του.

  ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ) 24-12-06

       Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ,ὁ Ἰδρυτὴς καὶ Προστάτης τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, μας διασώζει πολλὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία τοῦ Χριστοῦ καὶ μας πληροφορεὶ ὅτι ἡ ἐτοιμόγεννη Ἁγία Παρθένος δεν βρῆκε « τόπον ἐν τῷ καταλύματι», δηλαδὴ   δεν βρῆκε θέση στο πανδοχεῖο για να γεννήσει τὸν Κύριο μας. Ἔτσι , χρησιμοποίησε για κατάλυμα τὸν στάβλο καὶ σὰν βρεφικὴ κούνια τὴν φάτνη ὅπου τοποθετούσαν τὴν τροφὴ τῶν ζώων. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γεννήθηκε σὲ ἔναν τόπο που συμβόλιζε τὸν κόσμο μας, ποὺ ὅπως τότε, ἔτσι καὶ σήμερα μυρίζει ἄσχημα ὅπως  ἄσχημα μύριζε ὁ στάβλος τῆς Βηθλεέμ, ἐξ αἰτίας τῆς δυσωδίας τῶν παθῶν που ἔχουν κυριεύσει τὴν ζωὴ μας .

      Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει στο Ἱερὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ὅτι « ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος κατὰ ὑπερφυσικὸ τρόπο καὶ κατεσκήνωσε μὲ οἰκειότητα ἀνάμεσα στους ἀνθρώπους», ἀλλὰ καὶ ὅτι « ἦλθε ἀνάμεσα στους δικοὺς τοῦ, καὶ αὐτοὶ δεν τὸν ἀποδέχθηκαν σὰν Σωτηρὰ καὶ Θεὸ τοὺς».Οἱ ταπεινοὶ ὅμως ἄνθρωποι  ὑποδέχθηκαν τὸν Κύριο, πίστεψαν σ Αὐτὸν καὶ ἔγιναν μαθητὲς Τοῦ.Μὲ πόνο διαπιστώνουμε ὅτι καὶ σήμερα ὁ Χριστὸς δεν ἔχει θέση στην ζωὴ μας καὶ ὅτι ἐνῶ ἔρχεται στον δικὸ Τοῦ κόσμο τὸν ὁποῖο Ἐκεῖνος δημιούργησε, οἱ  πιὸ πολλοὶ ἄνθρωποι δεν Τὸν θέλουν. Δικοὶ Τοῦ δεν εἶναι μόνον ὁ κόσμος Τοῦ, ἀλλὰ για ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες κατὰ ἕνα ἰδιαίτερο τρόπο εἶναι καὶ ἡ εὐλογημένη Πατρίδα μας, ἡ ὁποία κατὰ τὴν διάρκεια τῶν αἰώνων μετὰ τὰ Γεγονότα Τῆς Θείας Οἰκονομίας δηλ. Τῆς Γεννήσεως, Τοῦ Σταυροῦ καὶ τὶς Ἀναστάσεως, ἔχει ἰδιαίτερα εὐεργετηθεὶ καὶ εὐλογηθεὶ ἀπὸ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ.

      Πρέπει να ῥωτήσουμε τὸν ἑαυτὸ μας πρῶτα ἐμεὶς οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, ἂν ὁ Κύριος βρίσκει θέση στην καρδία μας καὶ ἂν ὅσοι πιστεύουμε σ Αὐτὸν ἀγωνιζόμαστε κατὰ τοῦ ἐγωισμοὺ μας, ἂν καθαριζόμαστε ἀπὸ τὰ πάθη μας καὶ ἂν προσφέρουμε τὸν ἑαυτὸ μας ὥστε να ἀναπαύεται  σὲ αὐτὸν τὸ Πνεῦμά της Χάριτος τοῦ Θεοῦ .Ὁ Λόγος Τοῦ Θεοῦ μας διδάσκει πως πρέπει να ἀγωνιζόμαστε, ὥστε ὁ Χριστὸς να κατοικεῖ  μόνιμα στην ὑπάρξῃ μας, ἐνῶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ,μας παραδίδουν τὴν μέθοδο τῆς πνευματικῆς ἐργασίας τὴν ὁποία πρέπει να ἀσκοῦμε για να κατοικεῖ μόνιμα μέσα μας ὁ Χριστός.

      Πονάμε γιατὶ στον κόσμο μας καὶ στην Πατρίδα μας ὄχι μόνο δεν γίνεται δεκτὸς ὁ Χριστὸς ὡς φιλοξενούμενος μας, ἀλλὰ γίνονται προσπάθειες συστηματικὲς να ἐξορίζεται ἀπὸ τὴν ζωὴ μας καὶ κάποιες φορὲς να ὑβρίζεται καὶ να συκοφαντεῖται στο ὄνομα τῆς τέχνης , τῆς Δημοκρατίας ,  τῆς ἐλεύθερης διακινήσῃς τῶν ἰδεῶν, τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ , τοῦ δῆθεν σεβασμοὺ τῶν διαφόρων μειονοτήτων που ζουν στην χώρα μας καὶ μὲ ἄλλες ἐνέργειές που προσβάλλουν τὸ  Πανάχραντο και Πανσεβάσμιο Πρόσωπο Τοῦ. Μὲ ὅλα αὐτά που συνεχῶς πληροφορούμαστε δεν εἶναι ὑπερβολὴ να ποῦμε ὅτι φανερὰ ἡ κρυφὰ διώκεται ὁ Χριστὸς καὶ προετοιμάζεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ σκότους ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐκπληρώνεται ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «ἐνῶ ἐγὼ ἔχω ἔλθει στο ὄνομα τοῦ Πατέρα μου, ἔσεις δεν μὲ δέχεσθε καὶ δεν πιστεύετε στην Θεία μου Ἀποστολὴ καὶ Διδασκαλία».

     Οἱ θλιβερὲς αὐτὲς διαπιστώσεις δεν μποροὺν παρ᾿ ὅλα αὐτὰ να μειώσουν τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐλογία τῶν Ἁγίων Ἑορτῶν .Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἀφοῦ μας πληροφορεὶ ὅτι τὸν Κύριο μας δεν τὸν δέχτηκαν οἱ δικοὶ Τοῦ, στην συνέχεια προσθέτει « ὅσοι Τὸν δέχτηκαν μὲ πιστὴ σὰν Σωτηρὰ καὶ Θεὸ τοὺς ,τοὺς ἔδωσε τὸ δικαίωμα να γίνουν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ», ποὺ σημαίνει ὄσο καὶ ἂν ὁ κόσμος ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεό, οἱ ταπεινὲς ψυχές που Τὸν ἀποδέχονται, παίρνουν τὴν ἐξουσία να γίνουν παιδιὰ Τοῦ καὶ μὲ τὴν Θ.Κοινωνία  να ἐνώνονται μαζὶ Τοῦ.Αὐτὸ εἶναι τὸ Μεγάλο Μυστήριο τῆς εὐσεβείας τὸ ὁποῖο θὰ ἐορτάσουμε αὐτές τις Ἡμέρες, αὐτὴ εἶναι ἡ χαρὰ μας , γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ λατρεία καὶ ἡ εὐχαριστία  μας πρὸς Τὸν Σαρκωθέντα Κύριο , εἶναι ἐγκάρδια καὶ ἀκαταπαύστη.

     Ἂς εὐχηθοῦμε ὁ Χριστὸς μας ποὺ μεθαύριο θὰ προσκυνήσουμε ὡς Παιδίον στην Ταπεινὴ Φάτνη να βρίσκει πάντοτε πρόσφορο ἔδαφος στην προθυμία, στον πόθο καὶ στην προαίρεση μας, για να μπορεὶ να ἔρχεται καὶ να κατοικεῖ μόνιμα μέσα στις καρδιὲς μας.

  ΚΥΡΙΑΚΗ (ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ) 14-1-07

             Οχτακόσια χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός ,ο Προφήτης Ησαΐας αναγγέλλει τον ερχομό Του στην γη και τον βλέπει σαν ένα μεγάλο Φως που φωτίζει μια βαθιά νύχτα. Την εποχή που ο Θεός κατέβηκε στον Πλανήτη μας τόση ήταν η παρακμή του Πολιτισμού και η ηθική κατάπτωση των ανθρώπων, ώστε ακόμα και η Θρησκεία είχε ξεπέσει και είχε διαστραφεί σε ειδωλολατρία της πιο βάρβαρης μορφής .

     Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου δεν ήταν παρά η προσωποποίηση ανθρώπινων αδυναμιών και ελαττωμάτων, όπως της αιμομιξίας, της μέθης, του ψεύδους, του δόλου και της οργής∙ oι ανθρωποθυσίες στις εξωφρενικές θεότητες της Ανατολής, η θεοποίηση και η λατρεία διεστραμμένων εγκληματιών όπως οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, είναι θλιβερά δείγματα  αυτού του θρησκευτικού ξεπεσμού .Ακόμη και στον «περιούσιο λαό» του Θεού, που γέννησε τους Προφήτες και τους Πατριάρχες, ο «Νόμος» που ο Θεός εμπιστεύθηκε στον Μωυσή, είχε καταντήσει ξηρός τύπος χωρίς καρπούς πνευματικότητας, ικανούς να θρέψουν τις πεινασμένες ψυχές των ανθρώπων.

       Φυσική συνέπεια της παρακμής της Θρησκείας ήταν και  η κατάπτωση της ηθικής ζωής. Βαρβαρότητα ,ακολασία, διαστροφή, εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυρούς, ανατριχιαστικά εγκλήματα, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της κατάπτωσης. Σ΄ έναν τέτοιον κόσμο ο ερχομός του Χριστού ήταν πραγματικά ανατολή μιας καινούργιας ημέρας. Ο Χριστός ντυμένος την ανθρώπινη σάρκα φέρνει στην γη την αλήθεια και την αγάπη και μαζί του μια χούφτα απλοϊκοι ψαράδες Τον ακολουθούν και ξεκινούν από τα ακρογιάλια της Τιβεριάδος, για να μεταφέρουν στα πέρατα της Οικουμένης το Φως της Αλήθειας.

       Έτσι το κήρυγμα του Ευαγγελίου που κήρυξε και κηρύττει καθημερινά μια Πνευματική κυριολεκτικά  Επανάσταση, αντιτάσσει απέναντι στην πλάνη την αλήθεια, απέναντι στο μίσος την αγάπη, απέναντι στην βία την συγγνώμη, απέναντι στην βαρβαρότητα την ειρήνη ,απέναντι στην σκλαβιά την ελευθερία, απέναντι στην εκμετάλλευση την δικαιοσύνη, απέναντι στην ακολασία την αγνότητα, απέναντι στις κοινωνικές διακρίσεις την ισότητα.

       Είναι γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκός  Πολιτισμός χάρη στην Χριστιανική Αποκάλυψη και Πίστη πέρασε από το σκοτάδι στο Φως  και ότι μεγάλο και σπουδαίο δημιούργησε το οφείλει στον Ιησού, ο Οποίος λίγο πριν την μεγάλη Θυσία επάνω στον Σταυρό, αποκαλύπτει τον σκοπό του ερχομού Του σε αυτόν εδώ τον κόσμο: Εγώ Φως πνευματικό ήλθα στον κόσμο, για να μην μείνει στο σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας, κανένας από εκείνους που πιστεύουν σε μένα.Είναι καιρός να συναισθανθούμε την ευθύνη μας ως Χριστιανοί : πως μόνο αν πιστέψουμε και ζήσουμε την Αλήθεια που ο Χριστός έφερε στον κόσμο, τότε ο καθένας μας θα γίνει φως, που θα φωτίζει με την αρετή του και θα ζεσταίνει με την αγάπη του.

       Μην περιμένουμε να γίνει πρώτα καλύτερη η κοινωνία μας για να γίνουμε και εμείς καλοί στην συνέχεια. Ένα αναμμένο κεράκι μέσα στο σκοτάδι μειώνει το σκοτάδι όσο ανάβει. Αν φαντασθούμε εκατοντάδες η και χιλιάδες κεράκια αναμμένα τότε το σκοτάδι θα  μεταβληθεί σε μια ολοφώτεινη ημέρα.Έτσι και εμείς, με τον προσωπικό του αγώνα  ο καθένας ο οποίος θα ενισχύεται με την συχνή Θ.Μετάληψη, ας προσπαθήσουμε να φωτίσουμε την κοινωνία μας, την ζωή μας,  τα έργα μας και ολόκληρη την ύπαρξη μας.