Ο Κύριος εισέρχεται θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα για να οριστικοποιήσει τη σωτηρία του ανθρώπου με τα επερχόμενα Πάθη Του και την Ανάστασή Του. Ο λαός ενθουσιασμένος από την ανάσταση του Λαζάρου, πανηγυρίζει και εξυμνεί τον Κύριο. Είναι ο ίδιος ο λαός, που μερικές ημέρες ή ώρες αργότερα, ζητάει την καταδίκη Του... Εμείς, ο λαός του 2018 μ.Χ., τη σημερινή ημέρα – Κυριακή των Βαΐων, συνηθίζουμε να την εορτάζουμε με ιδιαίτερη χαρά γεμίζοντας τις εκκλησίες μας. Με τη ζωή μας όμως, μερικές ημέρες ή ώρες αργότερα ζητούμε επίσης την καταδίκη του Χριστού στο δικαστήριο της καρδιάς μας...

- Μα πως; ίσως αναρωτιούνται κάποιοι…

- Όταν δεν Τον αφήνουμε να είναι ο «Ερχόμενος» στη ζωή και την καρδιά μας,

-Όταν περιφρονούμε ή λαμβάνουμε «ελαφρά τη καρδία» το κάλεσμά Του, δηλαδή την προσφορά Του Σώματος και Του Αίματός Του. Πολλοί από εμάς λέμε: «Μεγάλη Εβδομάδα έρχεται, θα νηστέψουμε για να κοινωνήσουμε, καλό είναι…», σαν να είναι κάτι εθιμοτυπικό…

Από τη σημερινή Βαϊοφόρο Πανήγυρη, μπορούμε να σημειώσουμε τρία περιστατικά. Πρώτον, τα ενδύματα που ρίπτονται στη γη για να περάσει ο Κύριος ταπεινά επί πώλον όνου. Δεύτερον, τα βάγια των φοινίκων, σύμβολα νίκης. Και τρίτον, το «Ωσαννά· Ευλογημένος ο Ερχόμενος». Μέσα στην εκκλησία, με το μυστήριο της εξομολογήσεως, μπορούμε να βγάλουμε και να ρίξουμε στα πόδια του Κυρίου μας τα ρούχα της υποκρισίας, να Του προσφέρουμε την αμαρτωλότητά μας - αυτήν και μόνο ζητάει για να μας σώσει. Να ζητήσουμε συγχώρεση και να σηκώσουμε τα βάγια της νίκης δοξάζοντας με χαρά τον Θεό.

Σήμερα, η τέλεση της Θείας Λειτουργίας και ανάμνηση της θυσιαστικής ταπείνωσης του Θεού, αποτελούν για εμάς την είσοδο του «Ερχόμενου» στη ζωή μας. Ας τον δοξάσουμε λοιπόν σαν παιδιά της Ιερουσαλήμ και ας προσπαθήσουμε με τη συνειδητή συμμετοχή μας στο Μυστήριο των Μυστηρίων, να γευόμαστε την αδελφοσύνη και την ομορφιά της διαρκούς Εισόδου Του στη ζωή μας.