ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Μαίος 2010-τεύχος 85

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Η μεγάλη υπόσχεση  που  εκπληρώθηκε!

 μεγάλη ὑπόσχεσι τοῦ Κυρίου δὲν ἐβράδυνε νὰ ἐκπληρωθῆ. Ἦταν ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Οἱ μαθηταὶ τοῦ Κυρίου δὲν εἶχαν ἀκόμη συνέλθει ἀπὸ τὴν δοκιμασία τῆς ἀπουσίας του. Συγκεντρωμένοι καὶ σιωπηλοὶ κάθονται στὸ ὑπερῷον. Ὑπάρχει πάντως μέσα στὸ βάθος τῆς ψυχῆς τους κάποια κρυφὴ προσδοκία, κάποια ἀναμονή, κάποια γλυκειὰ ἐλπίδα. Κανένας δὲν μιλάει. Ἔμψυχα ἀδειανὰ δοχεῖα οἱ καρδιές τους περιμένουν τὴν ὥρα ποὺ θὰ πληρωθοῦν ἀπὸ τὴν οὐράνια βροχὴ τῆς θείας σοφίας καὶ ἀγάπης. Χέρσοι τόποι ποὺ θὰ πέση στὰ βάθη τους ζωογόνος βροχή, γιὰ νὰ φυτρώσῃ ὁ σπόρος καὶ νὰ πρασινίσῃ κάθε σπιθαμή, καὶ νὰ σχηματίσῃ ὡραίους χλοερούς κυματισμούς, ἀπὸ τὴν ἰδία δροσοβόλο αὔρα, μέχρις ὅτου γίνη καρπὸς ὥριμος καὶ μεστός, ἕτοιμος νὰ τροφοδοτήση τὸν οὐρανόν. Ψυχὲς ἀποστολικές, νέοι καὶ ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι, σὲ ὥρα ἀναμονῆς· ὁ νεανικὸς παλμὸς καὶ ἡ ὥριμη σωφροσύνη ἀδρανοῦν ἀκόμη. Ὦ ὧρες γλυκειᾶς προσμονῆς καὶ θείου μεγαλείου! Φόβος καὶ σιωπή. Ἄπνοια καὶ περισυλλογή. «Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὐ ἦσαν καθήμενοι». (Πράξ. γ', 7).

           Οὐράνιος, ἀκατάληπτος καὶ ἀπροσμέτρητος καταιγισμὸς ἀπὸ ἱερὴ φωτιά. Στιγμὲς αἰώνιες καὶ μοναδικὲς στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Πυρωμένες φλόγες σὲ σχῆμα φωτεινῶν γλωσσῶν προσδιαγράφουν τὴν πνευματικὴ πορεία τοῦ κόσμου, διαμοιράζονται στοὺς ἐκπλήκτους ἱεροὺς ἄνδρας καὶ ἀναστρέφουν καὶ μεταστρέφουν ὁλόκληρον τὸν ρυθμὸ τοῦ ἐσωτερικοῦ τους κόσμου. Ἡ ψυχή τους ὡραιοποιεῖται. Τὸ πνεῦμα ἀναπτερώνεται. Ἡ συνείδησι φωτίζεται. Ἡ γνῶσι ἁπλώνεται. Τὸ σῶμα ἐνισχύεται. Τὸ φρόνημα ἀνανεώνεται. Ὁ φόβος διαλύεται. Ὁ θεῖος ζῆλος κορυφώνεται. Ἀνοίγεται διάπλατα ἡ διάνοιά τους σὲ νέους κόσμους σοφίας καὶ γνώσεως καὶ οἱ ἁλιεῖς γίνονται θεολόγοι σοφοί. Ἀνοίγουν τὸ στόμα τους διὰ νὰ μιλήσουν καὶ ἡ γλῶσσα τους συνθέτει νέους φθόγγους, νέες λέξεις. Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται καὶ τόσοι ἄλλοι ἄκουαν κατάπληκτοι τοὺς ἀποστόλους νὰ μιλοῦν τὴν δική τους γλῶσσα. Ἦταν τὸ προανάκρουσμα τῆς εὐαγγελικῆς ἐπαγγελίας εἰς «πάντα τὰ ἔθνη».

 Τὸ μέγα καὶ ἀνυπέρβλητο θαῦμα εἶχε γίνει. Ὁ Παράκλητος, τὸ Πανάγιο καὶ Θεῖο Πνεῦμα, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας καὶ ὑπερυμνήτου Τριάδος εἶχε ἔλθει σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Κυρίου. Ἡ Ἐκκλησία εἶχε πλέον ἱδρυθῆ γιὰ νὰ συνεχίζεται ἀπ' αὐτὴ καὶ ἐντὸς αὐτῆς ἡ ἀπολύτρωσι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Κεφαλὴ καὶ ἀκρογωνιαῖος λίθος της ὁ Χριστός, πρῶτοι λίθοι οἰκοδομῆς οἱ ἔνδοξοι Ἀπόστολοι. Εὐλογημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ὅλοι ἐμεῖς.                 Θ.Α

Η  ΧΩΡΙΣ  ΟΡΙΑ   ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ   ΑΓΑΠΗ

Ήταν το καλοκαίρι του 1974. Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο. Στην Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς. Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου. Και τους καταδικάζουν σε θάνατο. Ετοιμάζουν τα όπλα. Και στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός. Τραγικές στιγμές για τους μελλοθανάτους. Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων. Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος: «Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. «Μνήσθητι ημών, Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου». Ο Τούρκος αξιωματικός έρχεται. Κοιτάζει τους στρατιώτες του με τα όπλα, κοιτάζει βλοσυρός και τους μελλοθάνατους. Ρίχνει μια ματιά προς τα πάνω. Μια κληματαριά απλώνεται και σκεπάζει την αυλή. Ζητάει ένα τσαμπί σταφύλι, για να παρατείνει έτσι σκόπιμα την αγωνία των αιχμαλώτων. Παίρνει το τσαμπί. Μα, ενώ ετοιμάζεται να το φάει, ακούγεται δυνατή η φωνή του δασκάλου:

« Μην το φας! Προχτές το ράντισα με φάρμακο. Είναι ισχυρό δηλητήριο! Θα πεθάνεις»! Ο αξιωματικός μένει άναυδος. Και γεμάτος κατάπληξη ρωτάει: «Καλά, αφού ξέρεις, ότι σε λίγο θα δώσω διαταγή να σας σκοτώσουν, γιατί δεν με άφησες να το φάω και έτσι να με εκδικηθείς»;Του απάντησε ο δάσκαλος, με ειρήνη και γαλήνη: «Είμαι χριστιανός. Και τώρα που πρόκειται να φύγω από τον κόσμο αυτό και να παρουσιασθώ ενώπιον του Θεού, δεν θα ήθελα να βαρύνω την ψυχή μου με μια αμαρτία τόσο βαρειά».

Ο Τούρκος αξιωματικός συγκλονίζεται, για μια ακόμα φορά. Στρέφεται και λέει στους στρατιώτες του: «Αν έβρισκα έναν τέτοιο Τούρκο, θα έδινα και τη ζωή μου ακόμα! Μαζέψτε τα όπλα και αφήστε τους ελεύθερους όλους»! Χρειάζονται σχόλια; Η δύναμη της χριστιανικής αγάπης, είναι ισχυρότερη από τα όπλα. Τα νικάει όλα.

Τρείς Άγγελοι που τσακώνονταν…!

Κάποτε τρείς Άγγελοι τσακώνονταν. Το θέμα του καυγά ήταν το ποιος έχει προσφέρει το καλύτερο δώρο στον Θεό. Αφού πέρασαν μήνες, χρόνια ο Θεός δεν άντεχε άλλο να τους ακούει κάθε μέρα να τσακώνονται. Και τους είπε: για να σταματήσετε να τσακώνεστε θα πάτε να μου φέρεται την πιο όμορφη σταγόνα του κόσμου. Χαρούμενη οι άγγελοι έτρεξαν γρήγορα να πάνε να φέρουν στον δημιουργό τους αυτό που ζήτησε.
        Ο πρώτος πήγε και Του έφερε την πιο όμορφη πρωινή δροσοσταλιά, ο Θεός την κοίταξε και του είπε πράγματι είναι πολύ όμορφη δροσοσταλιά που έχω, αλλά θα περιμένουμε και των άλλων ώστε να μην αδικήσουμε κανέναν.

        Μετά από λίγο έρχεται και ο δεύτερος άγγελος και του παρουσιάζει μια σταγόνα από τα μάτια μια μάνας χήρας που έκλεγε για το άρρωστο παιδί της, την κοιτά ο Θεός και του λέγει πράγματι είναι πολύ όμορφη, αλλά θα περιμένουμε και τον τρίτο άγγελο.

    Μετά από λίγο παρουσιάζετε και ο τρίτος άγγελος με μια σταγόνα από τα μάτια ενός αμαρτωλού που μόλις είχε μπεί στο εξομολογητάρι την παρουσιάζει στον Θεό και λέγει ο Θεός: Όντος είναι η πιο όμορφη σταγόνα που έχω δει πότε, και είναι όπως του Πέτρου, όπως του Παύλου, όπως του Αδάμ και της Εύας.
       Γι’ αυτό είναι καλό να εξομολογούμαστε όχι μόνο με το στόμα αλλά με την καρδιά!!

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ  ΕΙΔΗΣΕΙΣ

■Το Σάββατο 19-6-10 θα πραγματοποιηθεί Μονοήμερη Προσκυνηματική Εκδρομή στα Βούνενα της Θεσσαλίας –Τόπος Μαρτυρίου και ο Τάφος του Αγίου μας-στο Μπαγκλαλί Αλμυρού Βόλου- Αγίασμα- και στην Ι.Μονή Ξενιάς –Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας. Πληροφορίες και Δηλώσεις συμμετοχής στο Γραφείο του Ι.Ναού μας.

■Το τεύχος αυτό της «ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ» είναι το τελευταίο για φέτος. Θα επανέλθουμε, αν θέλει ο Θεός, τον ερχόμενο Οκτώβριο .Ευχαριστούμε για την μέχρι τώρα ανταπόκρισή σας. Πιστεύουμε πως η «ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ», μας δίνει τροφή Πνευματική και μας στηρίζει. Αν συμβαίνει αυτό πραγματικά ,τότε η προσπάθεια που γίνεται με το μηνιαίο αυτό έντυπο εκπληρώνει την αποστολή της.

                         Καλό Καλοκαίρι. Καλή Ξεκούραση!

Το τεύχος της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ θα δημοσιευθεί σύντομα και σε μορφή pdf.