Ήταν Οκτώβριος  του  1943. Οι  Γερμανοί  Κατακτητές  ήταν  αποφασισμένοι  να  σκορπίσουν  τον  θάνατο  πριν αναχωρήσουν  από  την Θήβα  και να  αφήσουν  πίσω  τους  ερειπωμένη  την  μικρή  τότε, συνοικία  του  Ταχίου. Οι  πληροφορίες  τους  έλεγαν, ότι  εκεί  ήταν  κρυμμένα  πολλά  πυρομαχικά, τα  οποία  θα  χρησιμοποιούσαν  οι  αντάρτες  εναντίον  τους. Πραγματικά! Στο  σημείο  που  βρίσκεται  σήμερα  το  καμπαναριό  υπήρχε  ένας  μικρός  βοηθητικός  χώρος , ο οποίος  ήταν  γεμάτος  με  όπλα  και  πολεμοφόδια. Οι  Γερμανοί  έδωσαν  διαταγή  να  συγκεντρωθούν  όλοι  έξω  από τον  Ναό ,και  παράλληλα  ζήτησαν  κατάλογο  των  ανδρών  από  16  ετών  και  πάνω , ενώ  όποιος δεν  ήταν  παρών  να  τον  αναζητούσαν  και  να  τον   εκτελούσαν   επί τόπου.

          Απέναντι  από  τους  δυστυχείς  κατοίκους, το  Εκτελεστικό  Απόσπασμα  περίμενε  το  σύνθημα  του  Αξιωματικού  για να  στείλει  το  καυτό  μολύβι  στα  σκελετωμένα από  την  πείνα  σώματα  τους. Έγινε  εξονυχιστικός  έλεγχος   παντού. Στα  σπίτια ,στις  αποθήκες, στα  υπόγεια. Μέχρι  και  στον  Ναό  όρμησαν  για  να  εντοπίσουν  τα  πυρομαχικά. Εδώ  πρέπει  να  υπογραμμισθεί  ότι  οι  Γερμανοί  έχοντας  ολοκληρώσει  τις  σφαγές  του  Διστόμου, (Ιούνιος  1943)  και  του  Προδρόμου, (Αύγουστος  1943)  ήταν  αποφασισμένοι  να  πνίξουν  στο  αίμα  οποιαδήποτε   Aντιστασιακή  ενέργεια…(Αθ. Χρήστου  Ιστορικός).

          Την  είσοδο  του  χώρου  όπου  ήταν  κρυμμένα  τα  πυρομαχικά  την  έκλεινε   μία  ξύλινη  πόρτα , η  οποία  ανοιγόκλεινε  με  το  φύσημα  του  αέρα  και  παράτεινε  την  αγωνία  των  απελπισμένων , που παρακολουθούσαν  τον  αιμοβόρο  Αξιωματικό  να  φθάνει  μέχρι  εκεί , δυο  και  τρεις   φορές , αλλά  να  μην  μπαίνει  μέσα , έχοντας  νεκρωμένη  την   στρατιωτική  του  διαίσθηση  αλλά  και  την  ανθρώπινη   περιέργεια.

         Σε  λίγο  οι  Ναζί  έφυγαν  άπρακτοι και  σκυλιασμένοι. Δάκρυα  συγκίνησης   έτρεξαν  από  τα  μάτια  όλων. Με  λαμπάδες, γονυκλισίες  και  μυστικές  προσευχές   ευχαριστούσαν  τον  Άγιο που  εμπόδισε  τον  Γερμανό  Αξιωματικό  να  εντοπίσει  τα  πυρομαχικά  και  που  τους  έσωσε  από  βέβαιο  θάνατο! Διαφορετικά  την  τελευταία  Κυριακή   του  Οκτώβρη  δεν  θα   γιορτάζαμε  ένα  Θαύμα  , αλλά  θα  θυμόμασταν μία  Σφαγή !  Δικαίως  το  Απολυτίκιο  Του   αποκαλεί τον  Οσιομάρτυρα  Νικόλαο  τον  Νέο :  «.. των  εν  κυνδίνοις  απροσμάχητον  Βοηθόν, θλιβομένων  τε  θερμόν  Υπερασπιστήν,  και  των  εν  παντίαις  ανάγκαις  Υπέρμαχον…» .

        Με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς τον Προστάτη Άγιο μας την Κυριακή 31/10/10 εορτάσθηκε η ανάμνηση του Θαύματος του με την Πανηγυρική Θ.Λειτουργία και την Ευχαριστήρια Δοξολογία ενώ την παραμονή εψάλη ο Μεγάλος Εσπερινός.Στις Λατρευτικές Συνάξεις χρησιμοποιήθηκε η Ειδική Ασματική Ακολουθία που συνέταξε η Γερόντισσα της Ι.Μ Αγίου Ιεροθέου Μεγάρων Μοναχή Ισιδώρα που εξυμνεί την Θαυμαστή Επέμβαση του Αγίου μας.

     Ας  Τον  ευχαριστούμε  για   την  Προστασία  Του  και  ας  Τον   παρακαλούμε  να  μην  μας  στερήσει  την  Ευλογία  και  την  Χάρι  Του .