Oι Νεομάρτυρες

«Κανένας λαός δεν έχασε τόσο αίμα για την πίστη του Χριστού όσο έχυσε ο δικός μας από καταβολή του χριστιανι­σμού ίσαμε σήμερα. Κι αυτός ο ματωμένος ποταμός είναι μια πορφύρα που φόρεσε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και που θάπρεπε να την έχουμε για το μεγαλύτερο καύχημα... Οι δικοί μας άγιοι, που μαρτυρήσανε στον καιρό που είμαστε σκλάβοι στους Τούρκους είτανε ταπεινοί, απλοί, λιγομίλητοι, με τη φωτιά της πίστης στα στήθια τους, απονήρευτοι και αγράμματοι, αφού το μόνο που γνωρίζανε να λένε μπροστά στον αγριεμένο τον κριτή ήτανε: «Χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός θ' αποθά­νω». Νέοι άνθρωποι, παλληκάρια απάνω στ' άνθος της νιότης τους, πηγαίνανε προθυμερά να παραδοθούνε για τ' όνομα του Χριστού, σφαζόντανε σαν τ' αρνιά ή κρεμαζόντανε με τη θε­λιά στον λαιμό τους».                                        Φ.Κόντογλου

 H KYΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ''Γονατιστής''.

            Η Μεγάλη Δεσποτική Εορτή της Εκκλησίας μας η Πεντηκοστή είναι γνωστή στον πολύ λαό με το όνομα «Γονατιστή» και τούτο γιατί στον Εσπερινό του Αγίου Πνεύματος που τελείται αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία της Κυριακής, αφού γίνει η  Είσοδος και ψαλλεί το «Φως Ιλαρόν» ο Ιερέας από την Ωραία Πύλη  μας προσκαλεί όλους να προσευχηθούμε  στην Αγία Τριάδα, στον Πατέρα στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα., «κλίναντες τα γόνατα» ,δηλ.γονατιστοί. Δια των τριών  Κατανυκτικών Ευχών πρώτα-πρώτα ομολογούμε ότι είμαστε αμαρτωλοί και ότι έχουμε ανάγκη από το έλεος του Θεού, την ευσπλαχνία και την φιλανθρωπία Του. Του λέμε με κάθε ειλικρίνεια και συντριβή καρδίας ότι αμαρτήσαμε και τον παρακαλούμε να μην μας περιφρονήσει εξ΄αιτίας των πολλών μας αμαρτιών. Να μη θυμηθεί τις φανερές και κρυφές αμαρτίες μας τις οποίες έχουμε διαπράξει  είτε «εν γνώσει είτε εν αγνοία» από την νεότητα μας έως τώρα. Τον ικετεύουμε να μας προστατεύει και κατά την γεροντική μας ηλικία, τότε που οι δυνάμεις μας ,σωματικές και πνευματικές, μας εγκαταλείπουν.

Επίσης Του ζητάμε συγκεκριμένα πνευματικά δώρα: Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως και Πνεύμα σταθερότητας στην πνευματική μας ζωή. Αυτά όλα τα ζητάμε την Ημέρα της Πεντηκοστής που εορτάζουμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος που είναι η αστείρευτη πηγή όλων των πνευματικών δωρεών. Ακόμα δεν παραλείπουμε να παρακαλέσουμε τον Θεό για όσους έφυγαν από την ζωή αυτή. Έφυγαν με πραγματική μετάνοια και καρπούς πνευματικούς η έφυγαν με ελλείψεις, αδυναμίες, με ελαττώματα ,με κακίες και αμαρτίες; Με αυτοσυγκέντρωση, με πίστη, με ελπίδα, με συντριβή και υπομονή (γιατί η γονυκλισία μας προξενεί όπως είναι φυσικό έναν επιπλέον σωματικό κόπο) ας παρακολουθήσουμε τα Θεόπνευστα λόγια  των Ευχών και ας προσπαθήσουμε να τα βιώσουμε, να τα κάνουμε κτήμα μας ,σαν να βγαίνουν από το δικό μας στόμα, να είναι δηλ. λόγια της δικής μας προσευχής. Εξάλλου  η ίδια η γονυκλισία φανερώνει ταπείνωση, μετάνοια, ευλάβεια και συντριβή μπροστά στο Θεό.

Οι Πατέρες τις Εκκλησίας, μας πληροφορούν ότι η γονυκλισία είναι προσκύνηση του Θεού και μας συμβουλεύουν να γονατίζουμε όταν προσευχόμαστε. Με τις γονυκλισίες προσκυνάμε το Θεό πράγμα που ο εχθρός μας ο διάβολος δεν το κάνει, δεν σκύβει το κεφάλι, δεν γονατίζει, δεν προσκυνά. Όσοι προσκυνούν το Θεό είναι εχθροί του διαβόλου, άρα είναι άνθρωποι του Θεού. Γι΄ αυτό οι γονυκλισίες, έχουν μεγάλη σημασία. Και μια ακόμη περισσότερη γονυκλισία να κάνουμε, γίνεται κάποιος ασκητικός κόπος, πράγμα που θα έχει την ανταμοιβή από τον Θεό.

Ας υποδεχθούμε την χάρη ,την φώτιση και την ευλογία του Θεού με την προσευχόμενη συμμετοχή μας στην γονυκλισία της Πεντηκοστής, και ας ικετεύσουμε Τον Παράκλητο, Το Πνεύμα της Αληθείας, να έλθει να κατοικήσει μέσα μας και να μας καθαρίσει από κάθε αμαρτία που ρυπαίνει την ψυχή μας  έτσι ώστε με την Ζωοποιό Δύναμη Του ,που μας χαρίζεται μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και ιδιαίτερα με την Θ.Λειτουργία ,να μπορούμε ανανεωμένοι πνευματικά να υμνούμε την Ομοούσιο και Παντοδύναμο Αγία Τριάδα και τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων.

Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή και τo  έθιμο της βαφής των κόκκινων αυγών.

Στήν περιοχή τῆς Τιβεριάδος βρίσκεται τό χωριό Μάγδαλα. Σέ αὐτό τό χωριό γεννήθηκε ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ πιστή καί ἀφοσιωμένη μαθήτρια τοῦ Χριστοῦ μας. Εἶναι ἡ Ἁγία πού ἐπηρέασε καί ἄφησε τά σημάδια της ἕως τήν σημερινή ἐποχή ἀφοῦ σ’ αὐτήν ὀφείλουμε τήν παράδοση τῆς βαφῆς τῶν κόκκινων αὐγῶν καί τῆς ἀνταλλαγῆς τοῦ Πασχαλινοῦ χαι ρετισμοῦ «Χριστός Ἀνέστη!» «Ἀληθῶς Ἀνέστη!». Καί αὐτό γιατί, ἡ Μαγδαληνή πῆγε σ τ ό ν α ὐ τ ο κ ρ ά τ ο ρ α Τιβέριο γιά νά καταγγείλει τήν ἀπαράδεκτη στάση τοῦ Πιλάτου στην δίκη Τοῦ Χριστοῦ και διηγήθηκε περιληπτικά τά τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου, τό Σταυρικό θάνατό Του καί τήν Ἀνάστασή Του.

 Ο αὐτοκράτορας πού ἕως ἐκείνη τή στιγμή ἄκουγε μέ ἐνδιαφέρον τήν διήγηση τῆς Μαγδαληνῆς, μόλις ἄκουσε γιά την Ἀνάσταση γέλασε καί εἶπε ὅτι εἶναι ἀδύνατον κάποιος πού ἔχει πεθάνει καί ταφεῖ, νά ἀναστήσει τόν ἑαυτό του. Ἐκείνη τή στιγμή ἔτυχε να περνᾶ μιά σκλάβα πού κουβαλοῦσε ἕνα πανέρι μέ αὐγά. Γυρνᾶ τότε ὁ αὐτοκράτορας καί λέει στή Μαγδαληνή: Ἄν αὐτά τά αὐγά γίνουν κόκκινα, τότε ἐγώ θά πιστέψω ὅτι ὁ Χριστός γιά τόν ὁποῖο μοῦ μιλᾶς Ἀναστήθηκε». Χωρίς ἐνδοιασμό ἡ Μαγδαληνή πλησιάζει τήν σκλάβα καί παίρνει ἕνα αὐγό πού μόλις το ἀκούμπησε ἔγιναν ὅλα κόκκινα. Δείχνει τότε ἡ Μαγδαληνή τό αὐγό και λέει στόν Τιβέριο: «Χριστός Ἀνέστη!»

Ὅσοι λοιπόν ἐπιθυμοῦμε να τηροῦμε τά Θρησκευτικά ἔθιμα τά ὁποῖα ἔχουν ἔρεισμα, στην Ἐκκλησιαστική μας παράδοση, ἄς βάψουμε κόκκινα καί μόνο κόκκινα τά αὐγά τοῦ Πάσχα. Γιατί σήμερα πού ἡ ἐκοσμίκευση τείνει νά ἀλλοιώσει ἀκόμα καί ἐκείνα πού αἰῶνες τώρα οἱ πρόγονοί μας τηροῦσαν μέ εὐλάβεια καί σεβασμό βλέπουν με ἀρκετοί νά βάφουν τά πασχαλινά αὐγά τους πράσινα, κίτρινα, μπλέ κ.ἄ.

Από τή στιγμή πού γνωρίζουμε την οὐσία καί τόν συμβολισμό πού περιέχει τό Κόκκινο αὐγό ἄς μήν παρεκκλίνουμε, ἄς ἐπιμείνουμε, και ὅταν τό τσουγκρίζουμε, μέ χαρά νά ἀνταλλάσσουμε τήν Πασχάλια διαβεβαίωση: «Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!».

Χ.Β