O τζίτζικάς έξω δεν λέει να σταματήσει το μονότονο και διαπεραστικό βούισμά του, θυμίζοντας και δηλώνοντας ότι το καλοκαίρι είναι γεγονός. Τα σχολεία κλείνουν, οι εξετάσεις τελειώνουν ή τελείωσαν και οι εργαζόμενοι νιώθουν σιγά-σιγά την πολυπόθητη άδεια από «όνειρο θερινής νυκτός» ως απτή πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, όλα και τα πάντα φωνάζουν διακοπές, χαλαρότητα, ραστώνη και ανεμελιά. Και όντως είναι πολλά τα οφέλη στον άνθρωπο από αυτό το διάλειμμα και την αποχή από την ρουτινά της καθημερινότητας. Οι διακοπές δεν είναι πολυτέλεια αλλά επιτακτική ανάγκη.

Αυτό το καταλαβαίνει μόνο όποιος δεν πήγε διακοπές και συνέχισε την καθημερινότητά του αδιάκοπα, οπότε και ένιωσε κάποια στιγμή να τον συνθλίβουν συμπληγάδες... Και η Εκκλησία μας έχει καταλάβει πόσο σημαντικές είναι οι διακοπές. Για αυτό και πολλές μοναστικές αδελφότητες διργανώνουν εκδρομές προσκυνήματος σε άλλες μονές για να «αλλάζουν παραστάσεις». Και σε επίπεδο ενορίας, όμως, η Εκκλησία σταματάει την ενοριακή δράση – κατηχητικές συνάξεις, κηρύγματα, δραστηριότητες – για να ξεκουράζονται τόσο οι συμμετέχοντες όσο και τα στελέχη της.

Και κάπου εκεί γίνεται η μεγάλη παρεξήγηση και αρχίζουν οι παρεκτροπές. Ναι, είπαμε αποχή από την ρουτίνα και την καθημερινότητα, αλλά αποχή και απο τη νηστεία και τον εκκλησιασμό και την προσωπική προσευχή; Πόσες φορές όλοι μας δεν αφήσαμε την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία για να πάμε νωρίς στην παραλία και «να μην μας πιάσει η κίνηση»;

Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε, αν έχει ο τόπος των διακοπών μας ναό κοντά για τον εκκλησιασμό μας; Πόσες φορές δεν αρτηθήκαμε Τετάρτες και Παρασκευές γιατί «Έλα μωρέ διακοπές είναι...»; Και πόσες φορές παραλείψαμε την προσωπική μας προσευχή; Και ξέρετε τι «φωνάζουν» τα παραπάνω; Κάναμε τον Θεό μας καθημερινότητα και ρουτίνα και μαζί με τα υπόλοιπα Τον ξεχάσαμε και απέχουμε και από Αυτόν. Δεν Τον νιώθουμε προσωπική μας ανάγκη. Στις διακοπές όμως δεν απέχουμε από το φαγητό, από το νερό, από τον ύπνο. Μάλιστα η ποσότητα και η ποιότητά τους συντελεί στην επιτυχία των διακοπών μας – υπάρχουν άραγε καλές διακοπές χωρίς καλό φαγητό και καλόν ύπνο;

Μάλιστα αν σκεφτούμε προσεκτικά, οι περισσότερες και βαρύτερες αμαρτίες μας έγιναν κατα τη διάρκεια των διακοπών. Φυσική απορία των πραγμάτων θα έλεγε ένας πραγματιστής. Ξεχάσαμε τον Θεό, απομακρυνθήκαμε από τον Θεό και τέλος γίναμε βορά των αμαρτιών μας και των άσχημων πράξεων. Η ενθύμηση του Θεού όμως είναι το οξυγόνο της ψυχής μας και η ζωή της.

Να προσπαθήσουμε λοιπόν, να μην αφήσουμε τώρα στη ζέστη του καλοκαιριού τον Θεό μέσα στην ντουλάπα με το καλό μας το παλτό – εκείνο που φοράμε στην Εκκλησία τις Κυριακές του χειμώνα – αλλά να τον βάλουμε στην καρδιά μας κάτω από το ανάλαφρο καλοκαιρινό μπλουζάκι. Ας προσφέρουμε διακοπές και ανάπαυση στην ψυχή μας κι ας την θρέψουμε με Θεό. Εκεί που θα ηρεμούμε από τις καθημερινές μας έγνοιες, μέσα στην ησυχία και την ξεγνοιασιά του θέρους, να μιλήσουμε στον Θεό περισσότερο. Να Τον αναζητήσουμε πιο έντονα. Όλα Τον μαρτυρούν αρκεί να έχουμε ζωντάνες τις αισθήσεις μας: από την ομορφιά της φύσης μέχρι την ανάσα μας, μέχρι το βάθος του εαυτού μας. Μαζί με τα ανάλαφρα ρούχα, ας ελαφρώσουμε και την ψυχή μας με την εξομολόγηση και ας φύγουμε για τις διακοπές μας με σκοπό να περάσουμε όμορφα, ευλογημένα, αξέχαστα. Ας επιμείνουμε στην καθιερωμένη νηστεία, στην καθημερινή προσευχή μας, στον εκκλησιασμό και στη Θεία Μετάληψη. Ένα όμορφο πνευματικό βιβλίο, το προσκύνημα σε ένα μοναστήρι λαμπρύνουν τις διακοπές μας και τις αρωμα- τίζουν με τη Χάρη του Θεού.

Αν θέλουμε λοιπόν αληθινή ανάπαυση και όχι σκόρπισμα τούτο το καλοκαίρι, ας δούμε την όμορφη θάλασσα και ας δοξολογήσουμε τον Δημιουργό της.

''Πνευματική Πολιτεία''