Οι νέοι που βρέθηκαν στο χώρο του Σατανισμού έφθασαν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, χωρίς να το καταλάβουν. Καθημερινά άλλωστε υφίστανται, όπως ολόκληρη η κοινωνία, έναν ανελέητο βομβαρδισμό δαιμονικής εισβολής που μέρα με τη μέρα χαλαρώνει τη συνείδηση και εξοικειώνει τον άνθρωπο με την αποκρουστική εικόνα του διαβόλου.

Τα εξώφυλλα των album της heavy metal μουσικής (και στα παρακλάδια της power-speed-epic-gothic-thrash death-black... metal) ιδίως στη δεκαετία του '70 άρχισαν να φλερτάρουν όλο και πιο προκλητικά με ότι πιο διεστραμμένο, ότι πιο τρομακτικό, ότι πιο αντι­κοινωνικό, ότι πιο βλάσφημο και υπερβολικό για να δείξουν ότι είναι «ελεύθεροι» από κάθε ηθική αξία που τους «δεσμεύει» δήθεν την ελευθερία. Είχαν ήδη προσεγγίσει επικίνδυνα και άρχισαν να εφαρμόζουν στην πράξη το «Ευαγγέλιο του όφεως», την οδό της αυτοδικαιώσεως και αυτοθεώσεως, τον Νόμο του Νεοσατανισμού του Al. Crowley «κάνε ό,τι θέλεις, αυτός είναι ο Νόμος» (δηλ. η απολυτοποίηση και η θεοποίηση της αυτονομημένης από το Θεό θελήσεως του ανθρώπου).

Η heavy metal μουσική, ενώ στις προηγούμε­νες δεκαετίες άρχιζε να αποκτάει οπαδούς σε παιδιά που πήγαιναν στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου και ιδίως στο Λύκειο, σήμερα έχουμε φτάσει σε σημείο παιδιά δημοτικού χωρίς να καταλαβαίνουν καλά καλά τι κάνουν να αισθάνονται περήφανα που διαφημίζουν (ως άλλα μοντέλα) τις φρικτές μπλούζες των συγκροτημάτων όταν τις φορούν.

Αν κανείς αναζητήσει τους σημερινούς «ήρω­ες» των εφηβικών δωματίων, θα βρεθεί έκθαμβος μπροστά σε δαιμονιώδεις μορφές και σε μαυρο­ντυμένους ως επί το πλείστον «ήρωες» των συγκροτημάτων (οι πιο διάσημοι από αυτούς στον κόσμο και στην Ελλάδα ιδίως είναι οι IRON MAIDEN με το αποκρουστικό σαπισμένο σώμα-μασκότ, τον Eddie, οι Megadeth (με ανάλογη τρομακτική μασκότ σκελετό), οι Running Wild (με νεκροκεφαλή μασκότ, αποκαλούμενοι πειρα­τές του Metal), οι Motorhead (με σύμβολό τους μια σιδερένια αποτρόπαιη άγρια λυσσασμένη ανθρωπο-σκυλοκεφαλή), οι Slayer (οι αποκαλού­μενοι βασιλιάδες του thrash metal με σύμβολο ενίοτε την πεντάλφα και με πολλούς ανάποδους σταυρούς και βλασφημίες στα εξώφυλλά τους, και ο δίσκος τους «Show no mercy» (1983), εικονίζει τον σατανά-baphomet κρατώντας ένα σπαθί και με ένα μήνυμα πάνω στο βινύλιο στην πρώτη πλευρά: «Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΘΑ ΓΕΛΑ ΕΝΩ ΕΣΎ ΣΑΠΙΖΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΣΤΗΤΑ».

Υπάρχουν και πολλά άλλα χειρότερα από αυτά. Αν περάσουμε στο χώρο του thrash-death-black και gothic metal εκεί η διατροφή, η μαυ­ρίλα, η σκοτεινή επιθετική και απαισιόδοξη ατμόσφαιρα των συγκροτημάτων δεν είναι η εξαίρεση αλλά το ζητούμενο και το προβαλλόμενο.

«Οι κινήσεις, οι σκέψεις, ακόμη και ο λόγος των παιδιών προσαρμόζονται στα άγρια αυτά και αφύσικα δεδομένα. Ακόμη και όταν μεγαλώνουν τα παιδιά και σταματήσουν αυτά τα ακούσματα πολλές φορές τα παλιά άρρωστα απωθη­μένα ζητούν την εκδίκησή τους.

Αργότερα η ίδια η ζωή δημιουργεί κενά και ερωτήματα. Η ανάγκη του νέου να ανήκει κά­που, αλλά και πουθενά. Η άρνησή του για τα πάντα. Αύτη την ανάγκη εκμεταλλεύεται και η μουσική ρόκ heavy metal που κυριολεκτικά επιδίδεται μέσω των εκπροσώπων της σε μια συστηματική πλύση εγκεφάλου και σε μία σταδιακή ύπουλη και καλά σχεδιασμένη μύηση στο χώρο του Σατανισμού (όχι στο να κάνουν όλοι ανθρωποθυσίες και εγκλήματα αν και δεν θα τους ενοχλούσε και αυτό αν το κατάφερναν αλλά να αρνηθούν την αγάπη του Χριστού και να αφεθούν ολοκληρωτικά στη απατηλή φαινο­μενική παντοδυναμία του Σατανά). Και οι πλέ­ον δύσπιστοι κατανοούν πως ο διάβολος χρησιμοποιεί ποικίλους τρόπους για να αιχμαλωτίσει και να καταδυναστεύσει τους ανθρώπους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ομολογία πρώην σατανιστή στον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο. Με τον τρόπο που προσηλυτίστηκε ο ίδιος, προσηλύτισε και άλλους. Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος την πρώτη του επαφή: «Η αρχή έγινε σε κάποιο δισκάδικο που είχα πάει να αγοράσω ένα δίσκο heavy metal. Και εκεί γνώρισα κάποιο άτομο, που μου είπε: Αν θέλεις να κάνεις πράξη όλους αυτούς τους υπέροχους στίχους για εξουσία, να δεις τέλος ότι η μαγεία υπάρχει, ότι εμείς είμαστε το αύριο, η νέα εποχή, έλα μαζί μου. Αύτη ήταν η αρχή.

-Θεωρείς ότι αυτά τα στέκια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επικίνδυνα με αυτήν την έννοια;

-Ναι, γιατί και εμείς, αργότερα πηγαίναμε να προσηλυτίσουμε άτομα σε τέτοια στέκια.

-Θα μπορούσες να πεις ότι ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής είναι επικίνδυνο και οδηγεί στο χώρο του νεοσατανισμού;

-Νομίζω ότι το heavy metal αντιπροσωπεύει απόλυτα το σατανισμό.

Οι ίδιοι οι σατανιστές λένε ότι το heavy metal είναι δημιούργημα του σα­τανά και ότι γι' αυτό πρέπει να το τιμούμε. Δεν είναι παράξενο ότι οι τελετές περιλαμβάνουν, εκτός από ορισμένα κομμάτια της κλασικής μουσικής που θεωρούνται σατανικά, ακόμα και heavymetal ειδικά τα παρακλάδια του, το thrash και το death metal» (π. Αντων. Αλεβιζόπουλος εφημερ. «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΎΠΟΣ» φ. 166 20/6/1995 βλ. επίσης στο βιβλίο «Εγκληματικό Δόγμα», 3η μαρτυρία, σελ. 6578, Αθ. 1995).

Και τέλος ένα άλλο χαρακτηριστικό παρά­δειγμα στο περιοδικό Metal Hammer (τ. 196 Α­ΠΡΙΛΙΟΣ 2001 σ. 92) σε διαφήμιση death met­al albums. Υπάρχει τεράστιος τίτλος που λέγει «Η ΚΟΛΑΣH ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΜΕ­ΡΟΣ». Μία επιγραφή στο τέλος της σελίδας λέ­ει Unholy Black/Death (Ανίερο μαύρο/θανάτου) metal from the Austrian sickheads, παρουσιάζοντας ένα album που το εξώφυλλό του δείχνει την πεντάλφα σε κύκλο με εμφανή τη μορφή του τράγου (σατανά) από όπου βγαίνει φως που ακτινοβολεί προς τα κάτω στο θρυμματιζόμενο σύμβολο του Χριστιανισμού.

Όταν τέτοια περιοδικά πουλιούνται ελεύθερα και ανεξέλεγκτα στα περίπτερα όλης της χώρας και των επαρχιών και έχουν πρόσβαση σ' αυτά και παιδιά δημοτικού (που γεμίζουν την άπλαστη, ευαίσθητη και αθώα ψυχούλα τους με τέ­τοιες παραστασεις και βιώματα), πως η πολιτεί­α αδρανεί τόσο προκλητικά και εγκληματικά πε­ριμένοντας χωρίς να κάνει τίποτα να εκκολαφτούν οι αυριανοί εγκληματίες και αδιαφορεί για τα τωρινά ψυχικά ερείπια που βρίσκονται κάτω από την τυραννία τέτοιων «γλυκών» ως προς τη μελωδία (ορισμένων), αλλά φρικτών ως προς τις συνέπειες ακουσμάτων;

Πηγή:Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον.