Αν κάποιος μας ρωτούσε αιφνιδιαστικά,

-Τι πρεσβεύει η πίστη σου; με πολύ απλά λόγια και χωρίς να χάσουμε την ουσία, θα μπορούσαμε να του πούμε,

- Την ΑΓΑΠΗ.

Η αρχή σήμερα είναι λίγο περίεργη… Αλλά θα δούμε παρακάτω, ότι ταιριάζει απόλυτα με τη σημερινή Κυριακή.

Σήμερα, λοιπόν, Κυριακή των Απόκρεω, λίγο πριν την είσοδο στην Τυρινή, όπως λέμε, με την κυρά Σαρακοστή προ των πυλών, το Ευαγγέλιο μας αποκαλύπτει την απάντηση για τον πιο συχνό  προβληματισμό που είχε, έχει και θα έχει ο Χριστιανός.

Όλοι έχουμε αναρωτηθεί:

- Τι τελικά χρειάζεται να κάνουμε για να κερδίσουμε τη Βασιλεία
των Ουρανών;

Σε αυτό, ο Κύριος μας απάντησε ξεκάθαρα: να δείξετε αγάπη. Αγάπη όμως, όχι θεωρητική και μεγαλόστομη, αλλά αγάπη πρακτική, εκφρασμένη σε απλές πράξεις ανιδιοτέλειας, αυταπάρνησης, θυσίας για το συνάνθρωπο.Είναι μεγαλειώδη και, ίσως σκανδαλιστικά για το σύγχρονο άνθρωπο, τα μηνύματα που συλλέγονται από το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: ο ίδιος ο Κύριος μας λέει ότι, θα κριθούμε, κατά τη Δευτέρα Παρουσία, ανάλογα με το βαθμό αγάπης που δείξαμε στον συνάνθρωπό μας. Μάλιστα ο Θεός στη συνέχεια ανάγει την αγάπη προς τον πλησίον, σε αυτό το Πρόσωπό Του. Δηλαδή, κάθε ένδειξη αγάπης που δείχνουμε στο συνάνθρωπό μας, αμέσως αντανακλάται στον Χριστό.

Ο Κύριος, σκόπιμα δεν αναφέρεται στην αγάπη που δείχνει ο άνθρωπος προς το Θεό. Τη σχέση, δηλαδή, ανθρώπου – Θεού δεν την εξετάζει, αν πρώτα δεν υπάρχει σχέση ανθρώπου με άνθρωπο. «Αν κάποιος πει ότι αγαπά το Θεό αλλά μισεί τον αδελφό του είναι ψεύτης· γιατί όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του, τον οποίο βλέπει, πως μπορεί να αγαπά το Θεό, τον οποίο δεν έχει δει;», διαβεβαιώνει ο Θεολόγος Ιωάννης.

Είναι τόσο μεγάλη η σημασία της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων, που ο Θεός «αυτοπαραμερίζεται» αν δεν υπάρχει αγάπη του ανθρώπου προς τους συνανθρώπους του. Οι πνευματοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας, μας συμβουλεύουν: αν είστε χολωμένοι με κάποιον αδερφό, να σπεύδετε να συμφιλιωθείτε μαζί του πριν συμμετάσχετε στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

- Μεγαλείο! Δε συμφωνείτε;

Ποια θρησκεία αξιώνει, εξιδανικεύει, ανάγει την αγάπη σε τέτοιο βαθμό; Θα δυσκολευτείτε πολύ να βρείτε απάντηση. Μάλλον, ποτέ δε θα τη βρείτε, γιατί αυτή η αγάπη δεν διδάσκεται από κάποια ανθρώπινη θρησκεία αλλά μόνο από τον αποκεκαλυμμένο Θεό, τον ίδιο το Χριστό.Για όλους τους παραπάνω λόγους, η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δε χρειάστηκε ούτε Σταυροφόρους, ούτε φανατισμό, ούτε «ιεραπόστολους» που στο ένα χέρι κρατούν το Ευαγγέλιο και στο άλλο, το μαχαίρι. Εμείς έχουμε την αγάπη του Χριστού φάρο, χάρτη και πυξίδα για όλους τους πονεμένους, δυστυχισμένους, μπερδεμένους, πλανεμένους και αλλόθρησκους.

Στα χνάρια όλων εκείνων των μεγάλων Αγίων που με την αγάπη τους, με πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης, συνέτριψαν και κατεδάφισαν αυτοκρατορίες, καθεστώτα, κινήματα, αιρέσεις και ιδεολογίες.

- Δηλαδή, είναι τόσο απλό;

- Ναι, τόσο απλό είναι!

Όμως ας προσέξουμε! Η αγάπη μας να είναι αγνή και απαλλαγμένη από εγωισμούς, φιλαυτία και την διαδικασία που μας ωθεί να εξαγοράζουμε «καλές» πράξεις για να μπούμε στον Παράδεισο. Μην ξεχνάμε, σκοπός μας δεν είναι να αγαπήσουμε το Θεό για να μπούμε στον Παράδεισο. Αλλά να μπούμε στον Παράδεισο γιατί αγαπήσαμε το Θεό!