Η Μεγάλη μας Μητέρα, η Aειπάρθενος Μαρία, η Κεχαριτωμένη, όπως την ονόμασε ο Αρχάγγελος είναι η αιτία και της παρουσίας μας στούς Ιερούς Ναούς την Παρασκευή το βράδυ , για να τις απευθύνουμε εκείνα τα ανεπανάληπτα Χαίρε, με τα οποία την χαιρετίζουν εκατομμύρια ψυχών σ΄ όλην την ανα την Οικουμένη Ορθοδοξία.

<<Κεχαριτωμένη>> την ονόμασε ο αρχάγγελος Γαβριήλ, και με σεβασμό στάθηκε μπροστά της, όταν της μετέφερε το χαρμόσυνο άγγελμα του ότι θα γίνει Μητέρα εκείνου που δημιούργησε τα Σύμπαντα. Ακριβώς για την ιδιότητα Της αυτή, για το ότι δηλ. ήταν γεμάτη χάρες και αρετές, αξιώθηκε να γίνει <<Θεοτόκος>>, η Μητέρα του Θεού μας. Αξιώθηκε να φυλάξει στους κόλπους της τον Κύριο μας, να τον βαστάξει και να τον αγκαλιάσει, να του δώσει το χέρι της για να κάνει το βρέφος τα πρώτα Του βήματα, να συνομιλεί μαζί Του με οικειότητα.Κανένας άλλος στην γη δεν είχε το προνόμιο αυτό. Κανένας δεν μίλησε στον Χριστό μας, όπως του μίλησε η Παναγία μας. Ούτε και οι Άγιοι Απόστολοι ακόμη που καθημερινά συνομιλούσαν μαζί Του. Γι΄ αυτούς η Αγ. Γραφή λέει ότι <<εφοβούντο>> και ότι <<ουδείς ετολμά ερώτησαι αυτόν>>. Η Θεοτόκος όμως τον πλησίασε με στοργή και αγάπη και του έλεγε Παιδί μου, <<τέκνον>> Παμφίλτατον!

Αυτήν την Παρρησία που είχε τότε στην γη η Παναγία μας την έχει και τώρα στους ουρανούς ως Παντοβασίλισσα που στέκει στα δεξιά Του Υιού και Θεού Της. Στολισμένη όχι με χρυσάφια και πολύτιμα κοσμήματα με διαμάντια και λίθους πολύτιμους, αλλά με τον στολισμό της αγνότητος, της Αγιότητος, της αφιερώσεως στον Θεό.Όταν τελούμε την Θεία Λειτουργία και Λατρεύουμε τον Θεό μας και Του ζητούμε την Χάρη Του, καθώς ψελλίζουμε : <<αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς ο Θεός τη ση χάριτι>> ευθύς αμέσως προσθέτουμε, <<Της Παναγίας, αχράντου Υπερευλογημένης, Ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπάρθενου Μαρίας>>.

Δεν αρνούμαστε την δύναμη της Θείας Χάριτος. Διακηρύττουμε ότι η λύτρωση πηγάζει μέσα από την Υπέροχη Θυσία του Θεανθρώπου στον φρικτό Γολγοθά. Δεν απορρίπτουμε όμως την αλήθεια, ότι η Παναγία και όλοι οι Άγιοι βοηθούν τις ψυχές μας και πρεσβεύουν για την σωτηρία μας. Έτσι εξηγείται η αγιογράφηση της Πλατυτέρας στην κόγχη του Ιερού βήματος, Ακούει τις πονεμένες κραυγές μας, Εκείνη που χώρεσε μέσα Της Εκείνον που δεν χωρούν οι ουρανοί. Η ταπεινή προσευχή μας ανεβαίνει προς την γλυκιά μορφή της. Η φοβισμένη μας καρδιά λέει : <<Επειδή δεν έχουμε θάρρος εξ αιτίας των πολλών αμαρτιών μας, Εσύ παρακάλεσε Εκείνον που γέννησες διότι η Μητρική προσευχή έχει μεγάλη δύναμη στο να εξευμενισθεί και να επικαμφθεί ο φιλάνθρωπος Ιησούς >>. Έτσι λοιπόν, η Παναγία γίνεται η μεσίτρια, που μεσολαβεί μεταξύ Θεού και ανθρώπων, γίνεται η γέφυρα που ενώνει τον Ουρανό και την γη και που μεταφέρει τους πιστούς στον Ουρανό, γίνεται Εκείνη που συμφιλιώνει όλους εμάς με τον Χριστό, όταν οι αμαρτίες μας και οι πτώσεις , μας έχουν απομακρύνει.

 Έτσι λοιπόν, την Παρασκευή της Ε΄Εβδομάδος της Μεγάλης Σαρακοστής  που γιορτάζουμε τον Ακάθιστο Ύμνο της Υπερμάχου Στρατηγού και που θυμόμαστε τις άπειρες ευεργεσίες Της προς εμάς τα παιδιά Της τόσο σε Εθνικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, ας την ικετεύσουμε για μια ακόμη φορά με τούτα τα λίγα λόγια προσευχής :Παναγία Θεοτόκε, τον χρόνο της ζωής ημών, μη εγκαταλείπεις ημάς, ανθρώπινη προστασία, μη καταπιστεύσεις ημάς, αλλ΄ αυτή αντιλαβού και ελέησον ημάς. Αμήν.