|
|
Αρχική » Κατήχηση » Κηρύγματα
Tέταρτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, καί μνήμη των Αγίων Πατέρων τής Εβδόμης εν Νίκαια Οικουμενικής Συνόδου, οί οποιοι καθόρισαν τήν ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας περί τής τιμητικής προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Έχει μεγάλη δύναμη ή εικόνα. Εμείς τό ξέρομε καλύτερα σήμερα μέ βάση τήν τηλεόραση, πού μάς επηρεάζει τόσο καί είναι δασκάλα της ζωής.
Κι ό Ιησούς μας μιλούσε μέ εικόνες καί μέ παραβολές. Καί μάς είπε σήμερα στό άγιο Ευαγγέλιο τήν παραβολή του Σπορέως, του Καλού Σπορέως τελικά, πού είναι ό Ίδιος. Καί σπέρνει στίς ψυχές καί στά χωράφια, καί στούς αγρούς των υπάρξεων μας τό θείο Του λόγο. Καί μάς φέρνει, λοιπόν, ένα σποριά, ό οποιος βγήκε σάν αύτή τήν εποχή στά μέρη μας, στή Μεσόγειο, καί έσπερνε. Ό σπόρος ήταν καλός· τά μέρη πού έπεφτε, όμως, ό σπόρος δέν ήταν τά ίδια, ήταν διαφορετικά. Γι’ αυτό καί τά τρία μέρη του σπόρου εχάθησαν. Μόνο τό τέταρτο έφερε καρπούς εκατό φορές επάνω.Άκουσαν τήν παραβολή οί Απόστολοι καί Τόν ρώτησαν τόν Χριστό. Κι Εκείνος τούς ειπε: «Σέ σας εδόθη νά καταλαβαίνετε καί νά σάς εμπιστεύομαι τά μυστήρια του θεού».
Ό σπόρος είναι ό λογος του Θεου. Γιά τόν εαυτό Του δέν μίλησε πώς είναι ο σποριάς. Τόσο ταπεινός είναι ό Ιησούς Χριστός! Καί εκείνο τό μέρος του σπόρου πού έπεσε στό δρόμο καί τό καταπάτησαν οί άνθρωποι καί τό έφαγαν τά πετεινά είναι οί ψυχές καί οί καρδιές εκείνες πού ’ναι πωρωμένες, λεηλατημένες καί ανεπίδεκτες παντός καλού. Πέφτει ό λόγος του Θεού, τό θειο κήρυγμα, καί μέ όποιο άλλο τρόπο ξέρει ό Κύριος νά μιλήσει στίς ψυχές μας, καί δέν φέρνει αποτέλεσμα. Έρχεται κι ό διάβολος καί παίρνει τόν λόγο. Καί λέει σ’ αυτές τίς ψυχές μέ τόν τρόπο του εκείνος, ό πονηρός δηλαδή: «Ψέματα είναι αυτά, δέν είναι αλήθεια. Ασ’ τους παπάδες κι ασ’ τίς εκκλησίες. Προχώρα μπροστά. ’Εσύ είσαι καλός· δέν χρειάζεσαι τίποτε».
Μετά επεσε σπόρος επάνω στήν πέτρα, πού ’χε λίγο χώμα. Καί φύτρωσε. Άλλ’ επειδή δέν είχε υγρασία καί συνθήκες, εξηράνθη. Είναι οί άνθρωποι εκείνοι, πού έχουνε καλή διάθεση, άλλά ή ψυχή είναι πετρωμένη καί δυσκολεμένη. ’Ενθουσιάζονται, κάνουν αρχή, αλλά ύστερα πού έρχεται δυσκολία ή πειρασμός, ή οποίο άλλο έμπόδιο, φεύγουν. Αφήνουν τόν σπόρο καί χάνεται, καί χάνονται κι αυτοί.
Μετά ενα μέρος του σπόρου έπεσε στή γή, πού είχε αγκάθια καί διάφορα άλλα φυτά καί ζιζάνια. Καί φύτρωσε ό σπόρος μαζί μέ τά αγκάθια. ’Εκείνα, όμως, τόν υπερκάλυψαν καί τόν αφάνισαν. Είναι οί άνθρωποι εκείνοι πού θέλουν νά είναι καί μέ τόν Θεό καί μέ τό κακό, καί μέ τήν Εκκλησία καί μέ τόν κόσμο. «Κι έτσι κουτσαίνουν, όπως θά ’λεγε ό προφήτης Ήλίας, καί από τά δύο πόδια». Θέλουν νά τά ’χουν καλά μέ όλους. Δέν γίνεται όμως. Στό τέλος χάνεται ό λόγος του Θεού καί δυσκολεύεται καί ή ψυχή μας.
Και η τέταρτη περίπτωση είναι οί ψυχές εκείνες καί οί καρδιές, πού ’ναι γή καλή καί αγαθή, όπως λέει τό Εύαγγέλιο, καί δέχονται μετά χαράς τό θειο λόγο. Καί κάνουν μεγάλη υπομονή, καλλιεργούνται, καί φέρνουν αποτέλεσμα σπουδαίο καί θεάρεστο. Είναι οι ψυχές εκείνες πού άγωνίζονται, πού προσπαθούν, πού παίρνουν μέ λαχτάρα τό θείο λόγο, καί κάνουν τά πάντα προκειμένου νά γίνει πράξις, νά γίνει εφαρμογή, νά πραγματοποιήσουν τή θεϊκή βουλή.
Εμείς τώρα πού ανήκομε...; Άς τό πούμε ό καθένας στήν ψυχή μας, άν μπορούμε τελικά νά τό κάνομε καί αύτό. Ομως, νά μήν απελπιζόμεθα. Χωράφι καί αγρός είναι ή ψυχή μας. Μπορεί νά ’ναι καταπατημένη καί πωρωμένη, μπορεί νά έχει πέτρες, μπορεί νά έχει αγκάθια. 'Όμως, ό λόγος του Θεού είναι παντοδύναμος, ή θεία Του Χάρις δραστική. Καί μπορεί ένα χωράφι γεμάτο πέτρες καί αγκάθια καί καταπατημένο, νά τό κάνει πανέμορφο περιβόλι. Μπορεί τήν ψυχή ενός κακούργου νά τήν μαλάξει ή θεία Χάρις καί νά τήν κάνει άγία. Έχομε παραδείγματα καί άπ’ τό Ευαγγέλιο μέ τόν ληστή καί άπό τήν ζωή τής Εκκλησίας καί τόν βίο αυτού του κόσμου.
Ω αγαθέ Σπορέα! Ω Ιησού Χριστέ μας, πού συνεχίζεις κάθε μέρα μέ γεγονότα χαρμόσυνα ή λυπηρά, καί μέ τρόπους πού εσύ ξέρεις νά σπέρνεις στίς ψυχές μας! Μή μάς αφήνεις. Σπείρε άκόμα. Καί νά επιμείνεις. Νά επιμείνεις, καί νά μάς βοηθάς νά καλλιεργούμε τό χωράφι τής ψυχής μας, καί νά τό κάνομε από αγριότοπο αγιότοπο, τόπο της Βασιλείας Σου. Αμήν.
π.Ανανίας Κουστένης
|
|