Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο,

τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες

καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀδελφοί μου,

«Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε» ἀναγγέλει χαρμόσυνα ὁ λευκοφόρος ἄγγελος. «Μᾶς φανερώθηκε ὁ Ἰησοῦς» ὁμολογοῦν οἱ θεόφρονες μυροφόρες γυναῖκες. «Εἴδαμε τόν Κύριο» διαβεβαιώνουν οἱ φοβισμένοι μαθητές. «Χριστός Ἀνέστη» διαλαλοῦν ἀπό τότε μύρια στόματα πιστῶν!

Ὁ ὀγκώδης λίθος τοῦ μνήματος, ἡ τρομερή καί παγερή ταφόπετρα δέν μπόρεσε νά κρατήσει φυλακισμένο τόν ἀρχηγό τῆς ζωῆς, τόν πρωτότοκο τῶν νεκρῶν, τήν ἐλπίδα καί τό φῶς τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἐνσαρκωμένος Θεός Λόγος, ἡ ζωή, ἡ ἀνάσταση, ἡ ἀλήθεια καί δέν ἦταν δυνατό νά ἔχει σάν κατάληξη τή φθορά καί τό σκοτάδι τοῦ τάφου.

Σήμερα μέσα στήν πνευματική χαρά τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐμεῖς οἱ πιστοί «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν». Ὁ Ἅδης, ἡ σκοτεινή φυλακή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καταργήθηκε ὁ θάνατος, ὁ ἔσχατος καί μέγιστος ἐχθρός μας, κατατροπώθηκε. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς πού ὡς μόνος ἀναμάρτητος δέν ὤφειλε νά πεθάνει, προσέφερε θυσιαστικά τό δικό του ἐκούσιο θάνατο στή θέση τοῦ δικοῦ μας ἀναγκαστικοῦ θανάτου, τόν ὁποῖο ὡς ἀμαρτωλοί ἄνθρωποι χρωστούσαμε.

Ἀνύποπτος ὁ Ἅδης ἐνεπαίχθη καί νόμισε ὅτι καί ὁ Χριστός θά ἦταν σάν τούς ἄλλους θνητούς, πού θά ἔμενε γιά πάντα στήν κατοχή του. Ὁ Χριστός κατέλυσε τήν τυραννία τοῦ Ἅδη καί τό κράτος τοῦ θανάτου, γιατί δέν εἶχε ἐντός του τήν γενεσιουργό αἰτία τοῦ θανάτου, δηλαδή τήν ἁμαρτία. Ὁ Ἰησοῦς ἀντιμέτωπισε τίς καταχθόνιες δυνάμεις τῆς φθαρτότητας, τοῦ μίσους καί τῆς κακίας. Ἀναμετρήθηκε μαζί τους καί γιά μιά στιγμή φάνηκε ὅτι νικήθηκε ἀφοῦ πέθανε πάνω στό σταυρό καί τέθηκε ὡς «πτῶμα ἐξαίσιο» στόν τάφο, ἡ ἧττα, ὅμως, αὐτή ἦταν φαινομενική καί πρόσκαιρη, γιατί μέ τό θάνατο Του νίκησε τό θάνατο καί τόν ἄρχοντα τοῦ θανάτου καί τοῦ κακοῦ, τόν διάβολο. Ὁ διάβολος μπορεῖ νά καυχήθηκε ὅτι ἔπιασε αἰχμάλωτο στή φυλακή τοῦ Ἅδη τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ.

Τά τυφλά ὄργανά του, οἱ θρησκευτικοί καί πολιτικοί ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, μπορεῖ νά ἐφησύχασαν ὅτι μπόρεσαν νά ματαιώσουν καί νά ἀκυρώσουν τό ἔργο καί τή διδαχή τοῦ Ναζωραίου. Ὁ Θεός, ὅμως, περιφρόνησε καί σφραγισμένους τάφους καί κουστωδίες πανόπλων στρατιωτῶν, καί ὡς ἄδυτος ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, προτοῦ ἀκόμη ροδίσει ἡ αὐγή τῆς φυσικῆς ἡμέρας, προῆλθε ἐκ τοῦ μνήματος ἀπαστράπτοντας τό φῶς τῆς ὄντως ζωῆς καί ἐλπίδας.

Τώρα πλέον κάθε πιστός μπορεῖ νά σταθεῖ ἄφοβα μπροστά στόν ἐχθρό καί νά τόν προκαλέσει: «Ποῦ σου θάνατε τό κέντρον; Ποῦ σου Ἅδη τό νῖκος; Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι». Ἡ νέα ἀναστάσιμη πραγματικότητα ἄλλαξε ριζικά τήν ἀτμόσφαιρα τοῦ σταυρώσιμου Πάσχα, πού βιώναμε μέχρι χθές. Πρῶτα εἴχαμε ταπεινώσεις, ραπίσματα, ἐμπαιγμούς, μαστιγώσεις, σταύρωση. Τώρα δόξα, τιμή, ἀνάσταση, θρίαμβο, ζωή. Οἱ πληγές γίνονται φωτεινοί ἀστέρες, ἡ ἀγωνία γίνεται ἐλπίδα, οἱ ἐχθροί μένουν ἄναυδοι, οἱ ἔντρομοι μαθητές μεταμορφώνονται σέ ἡρωϊκούς ἀποστόλους τῆς μεγάλης Ἀλήθειας.

Ὁ θρίαμβος εἶναι σταθερός καί μόνιμος. «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει». Ὁ θάνατος παραμένει πλέον ἁπλά ἕνα βιολογικό γεγονός, πού καί σάν τέτοιο θά καταργηθεῖ ὁλοκληρωτικά στά ἔσχατα ἀφοῦ ἤδη μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νικήθηκε ὀντολογικά. Ὁ τάφος δέν ἔμεινε κενός μόνο γιά τόν Χριστό, ἀλλά καί γιά τούς ἀνθρώπους τούς ὀποίους συνανιστᾶ.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού πέθαναν μέ τόν πρῶτο Ἀδάμ, ἀνασταίνονται μέ τό νέο Ἀδάμ, τό Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν. Ἐγείρεται πρῶτος καί συνεγείρει καί συνανιστᾶ παγγενῆ τόν Ἀδάμ. Κάνοντας πρῶτος τήν ἀρχή, ἀνοίγει τό δρόμο τῆς ἀνάστασης γιά ὅλους. Χαρίζει σέ κάθε ἄνθρωπο πού εἶναι ἑνωμένος μαζί Του διά τῆς πίστεως, ἐλπίδα, χαρά, νόημα καί προοπτική ζωῆς. Αὐτή ἡ ἀναστάσιμη ἐλπίδα καί χαρά ἀποτελεῖ σήμερα, ὅσο ποτέ, πολύτιμο καί ἀναγκαῖο στήριγμα γιά τόν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας, πού δοκιμάζεται μέσα σέ ἀκραῖες κοινωνικές ἀντιξοότητες τῶν πρωτόγνωρων συνθηκῶν τῆς πολύπλευρης κρίσεως.

Μαζί μέ τόν Ἀναστημένο Κύριο, τό νικητή τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, πιστεύουμε ἀκράδαντα καί ἐλπίζουμε ὅτι θά ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία τοῦ παρόντος βίου καί ἀκολουθώντας τό δρόμο πού μᾶς ὑπέδειξε θά φτάσουμε ἐκεῖ ὅπου ἐπισκοπεῖ τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως.

«Χριστός Ἀνέστη!»

«Χρόνια πολλά!» εὐλογημένα καί εὐφρόσυνα

Μετά πολλῆς πατρικῆς ἀγάπης

Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας

† Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ