Ἕνα σοβαρό ζήτημα τό ὁποῖο ἀπασχολεῖ τήν τοπική κοινωνία μας εἶναι ἡ μελετώμενη ἵδρυση λατρευτικοῦ χώρου (τεμένους) γιά τούς μουσουλμάνους μετανάστες  στήν πόλη τῶν Θηβῶν, ὅπως πληροφορηθήκαμε ἀπό τόν ἡμερήσιο Τύπο.Ὀφείλουμε νά καταστήσουμε σαφές ὅτι ἡ ἵδρυση τεμένους ἤ ναοῦ ἤ «εὐκτηρίου οἴκου» οἱασδήποτε γνωστῆς θρησκείας ἤ ὁμολογίας δέν ὑπάγεται πλέον θεσμικά στή δικαιοδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.Κάτι τέτοιο ἐναπόκειται στίς ἁρμοδιότητες τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἡ ὁποία ἔχει καί τήν ἀποκλειστική εὐθύνη τῶν ἀποφάσεών της.

Ἀπό τό 2006 σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 27 τοῦ Ν. 3467/2006 δέν ἀπαιτεῖται πλέον ἡ ἔγκριση, οὔτε κἄν ἡ γνώμη τοῦ ἐπιχωρίου Μητροπολίτου γιά ναούς ἤ εὐκτηρίους οἴκους πού δέν ἀνήκουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς θεανθρώπινος θεσμός, πορεύεται σ’ αὐτόν τόν κόσμο, παρακολουθεῖ τίς ἐξελίξεις καί βεβαίως ἀπαιτεῖ τήν τήρηση τῆς σχετικῆς νομοθεσίας καί τήν ἐφαρμογή τῆς ἀρχῆς τῆς ἀμοιβαιότητας.

Ἀποτελεῖ ἀναφαίρετο δικαίωμα τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἡ ἀπρόσκοπτη ἄσκηση τῆς λατρείας τῆς προτίμησης του σέ συνθῆκες ἐλευθερίας καί ἀξιοπρεπείας. Ἡ Τοπική Ἐκκλησία καί ὁ Ἐπίσκοπος Της μέσα στά πλαίσια τῆς πνευματικῆς καί ποιμαντικῆς εὐθύνης ὀφείλουν νά ἐκφράσουν σοβαρούς ἐνδοιασμούς καί ἐπιφυλάξεις σχετικά μέ τό ζήτημα αὐτό, περιφρουρώντας τά δικαιώματα τῶν μελῶν Της καί τήν εἰρηνική συνύπαρξη μέ ἄλλες θρησκευτικές κοινότητες.

Διερωτώμεθα, λοιπόν, καί ἀνησυχοῦμε:

α) Γιατί ἐπιλέχθηκε ἡ Θήβα καί ὄχι ἄλλη περιοχή γιά ἵδρυση καί λειτουργία μουσουλμανικοῦ τεμένους;

β)  Γιατί ὑπῆρξε τό στοιχεῖο τοῦ αἰφνιδιασμοῦ καί δέν ἐνημερώθηκαν ἔγκαιρα ἡ Τοπική Αὐτοδιοίκηση, οἱ Τοπικοί Φορεῖς καί βεβαίως ἡ Ἐκκλησία;

γ) Ἐκτός ἀπό τό Ἰσλάμ, τή γνωστή μονοθεϊστική θρησκεία, ὑπάρχει σήμερα τό ἰδεολογικό μόρφωμα τοῦ ἰσλαμισμοῦ, τό ὁποῖο ἐμπνέει καί ὑποθάλπει τόν φανατισμό, τή θρησκευτική μισαλλοδοξία, τόν βίαιο φονταμενταλισμό, παράνομες δραστηριότητες, ἀκόμη καί τρομοκρατικές ἐνέργειες.

δ) Ποιός ἐγγυάται ὅτι τό ὑπό ἵδρυση τέμενος θά ἐξυπηρετεῖ μόνο θρησκευτικές ἀνάγκες καί δέν θά ἐξελιχθεῖ σέ φυτώριο ζηλωτῶν τοῦ «ἱεροῦ πολέμου» κατά τῶν «ἀπίστων»;

ε)  Τό Ἰσλάμ παγκοσμίως δέν εἶναι ἑνιαῖο. Παρατηρεῖται πανσπερμία αἰρέσεων καί σεχτῶν(σουνίτες, σιίτες, ἀλεβίτες κ.ἄ.) μέ σοβαρές μεταξύ τους διαφορές. Σέ ποιά ὁμάδα θά ἀνήκει τό τέμενος τῆς Θήβας;

Μήπως αὐτό πυροδοτήσει σύγκρουση φανατικῶν μουσουλμάνων μεταξύ τους στήν περιοχή μέ συνέπεια τή διατάραξη τῆς εἰρηνικῆς διαβίωσης τῶν φιλήσυχων κατοίκων τῆς περιοχῆς;

στ) Μήπως βαθμιαία τό τέμενος μεταβληθεῖ σέ κέντρο προπαγάνδας καί ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ στό Ἰσλάμ;

Ἡ Εὐρώπη ἤδη θρηνεῖ γιά παιδιά πού παρασύρθηκαν καί κατέληξαν «τζιχαντιστές» σέ ἀντίστοιχες περιπτώσεις, καί γιά τά τόσα ἀθώα θύματα συνεπείᾳ τῶν ἀκραίων ἰσλαμικῶν τρομοκρατικῶν ἐπιθέσεων.

ζ)  Γειτονική μας χώρα ἀναζητεῖ συνεχῶς προσχήματα καί ἀφορμές καθώς θέλει νά παρουσιάζεται ὡς προστάτης τῶν μουσουλμάνων στήν Ἑλλάδα!

Μήπως τό ἐν λόγῳ τέμενος μᾶς ἐκθέτει σέ νέους ἐθνικούς κινδύνους;

Ὁ  Ἑλληνικός λαός καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἀνήκει ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ τῆς πατρίδας μας, πιστοί στίς παραδόσεις καί στό χριστιανικό χρέος ἀγάπης στήριξαν τούς ἐξουθενωμένους πρόσφυγες καί μετανάστες χωρίς νά ἐπιδιώκουν τίποτε, παρά μόνο ἐκφράζοντας ἀνθρωπιά καί χριστιανική ἀγάπη.

Αὐτό πού ἀπαιτοῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες εἶναι ἡ τήρηση τῆς ἀρχῆς τῆς ἀμοιβαιότητας καί τοῦ σεβασμοῦ στά δικά μας πνευματικά «πιστεύω» καί τή δική μας χριστιανική κουλτούρα.

Μέσα σέ λίγες δεκαετίες ἡ κοινωνία πού γνωρίζαμε ἔχει ἀλλάξει ἐντελῶς. Ὀφείλουμε μέ σύνεση νά προσαρμοσθοῦμε δυναμικά στή νέα πραγματικότητα τῆς πολυπολιτισμικότητας παραμένοντας, ὅμως, πιστοί στήν ἁγία μας Ἐκκλησία καί στήν πλούσια, ζωντανή καί διαχρονική παράδοσή Της.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως