Για μια σωστή αρχή στην πνευματική ζωή…να μην κατηγορείς ποτέ κανένα…να μήν κοροϊδεύεις…να μην οργίζεσαι… να μην περιφρονείς..Μην λες ο μεν ζει ενάρετα η ο τάδε άσωτα διότι αυτό ακριβώς είναι το μη κρίνετε….όλους να τους βλέπεις το ίδιο και με την ίδια διάθεση με την ίδια σκέψη και με απλή καρδιά…μην ανοίγεις το αυτί σου σε εκείνον που κατακρίνει ούτε πολύ περισσότερο να ευχαριστείσαι και να συμφωνείς με όσα λέει…

Να κρατάς το στόμα σου κλειστό στα λόγια τα πολλά και πρόθυμο στην προσευχή… βάζε τον εαυτό σου κάτω απ όλους και τότε θα ζεις συντροφιά με τον Χριστό…αγωνίζου να μην φαντάζεσαι με τον νου σου ότι έφτασες σε μέτρα των αγίων και να θεωρείς την προσευχή σου σαν του χειρότερου αμαρτωλού…ποτέ μην ξεθαρρεύεις για τα καλά σου έργα γιατί δεν ξέρεις αν είναι αρεστά στον Θεό…αν βλέπεις τον συνάνθρωπό σου να σφάλει να τα βάζεις με τον εαυτό σου… ο ταπεινός στην καρδιά γίνεται δοχείο του αγίου Πνεύματος……

Ο ταπεινολόγος κι ο κακομοίρης στην εξωτερική και εσωτερική εμφάνιση δήθεν σωσμένος και αναπαυμένος στις δάφνες των αρετών του δήθεν ή πραγματικών γίνεται δοχείο του δικού του οινο-πνεύματος….