Σήμερα δημοσιεύεται η άβυσσος της θεϊκής Αγάπης. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια Ουράνια Αποκάλυψη .Οι αποκαλύψεις που έρχονται από τον ουρανό  δεν διαιρούν, δεν δημιουργούν σε άλλους φόβους και σε άλλους χαιρεκακία ,αλλά σκορπίζουν παντού την Ειρήνη και την Χαρά. Σήμερα λιτανεύουμε στους δρόμους  τον Τίμιο Σταυρό το Τρόπαιο της Αγάπης. Σήμερα βλέπουμε να σαρκώνεται αυτό το οποίο ο προφήτης και Βασιλεύς Δαυίδ σε κάποιο ψαλμό του, έγραψε : ‘’Καθόσον  απέχει ο Ουρανός από  της γής  εκραταίωσε Κύριος, το έλεος αυτού επί τους φοβουμένους αυτόν’’ . Ο Ουρανός διαγράφει  όλη αυτή την κάθετη πορεία και έρχεται να συναντήσει τον αποστάτη άνθρωπο όχι με χρυσό, όχι με άργυρο, όχι με χρήματα αλλά με το Τίμιο Αίμα του Κυρίου μας ''Το εκχυθεν υπέρ της του κόσμου ζωής''. Ο Χριστός απλώνοντας τα χέρια του επάνω στο Σταυρό ένωσε Ανατολή και Δύση, ένωσε όλους τους ανθρώπους των οποίων οι σχέσεις ένεκα της διαιρετικής ενέργειας της μεγάλης αμαρτίας του Εγωισμού ,είχαν διαταραχθεί. Και έτσι δεν  έχουμε μόνο την κάθετη πορεία, έχουμε και την οριζόντια και αυτή δημιουργεί τον Σταυρό τον τετραπέρατο, Αυτόν ο οποίος αγκαλιάζει και αγιάζει ολόκληρο τον κόσμο. Να τους δώσει παρηγοριά ,να τους δώσει άνεση και αναψυχή.  Αυτές τις ημέρες  άνθρωποι όλων των ηλικιών και κυρίως νέοι άνθρωποι πλημμύρισαν τις εκκλησίες, ασπάστηκαν με ευλάβεια τον Εσταυρωμένο ,έφεραν τα παιδάκια τους στον Επιτάφιο τηρώντας παράδοση ιερή του τόπου μας που πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί , εάν τελικά πιστεύουμε ότι έχουμε ταυτότητα, και εάν πραγματικά είμαστε ειλικρινής , όταν διακηρύσσουμε ότι θέλουμε την ταυτότητα να την διατηρήσουμε .

Όμως, όλοι καταλαβαίνουμε  ότι χρειάζεται και κάτι άλλο που είναι εξίσου ουσιαστικό και εξίσου σημαντικό, πρέπει να μάθουμε και εμείς να ζούμε τον Σταυρό, πρέπει να μάθουμε και εμείς να σταυρώνουμε τον εαυτό μας, πρέπει  να έχουμε σχέση Αγάπης στην κατακόρυφη διάσταση με τον  Θεό μας. Και αν σήμερα που είναι Εσταυρωμένος και πεθαμένος για χάρη μας, δεν ανταποκριθεί και δεν μιλήσει  το φιλότιμο μας τότε κρίμα χίλιες φορές κρίμα. Άλλη μια γιορτή θα περάσει ανεκμετάλλευτη και θα αφήσει στην γλώσσα μας και στα αισθητήρια μας την πίκρα της ρουτίνας. Χρειάζεται όμως να καλλιεργήσουμε και την οριζόντια διάσταση να είμαστε λιγότερο εγωιστές, να είμαστε λιγότερο φίλαυτοι,  και  λιγότερο  ατομιστές να μάθουμε να σεβόμαστε τον κάθε άνθρωπο. Μα τον κάθε άνθρωπο ο οποίος είναι εικόνα του Θεού και γι αυτό είναι πρόσωπο ιερό. Να μην αρκούμαστε μόνο στην γκρίνια ,αλλά πρέπει  να μάθουμε να εργαζόμαστε με φιλοτιμία και υπευθυνότητα να μην εξαντλούμε το ενδιαφέρον μας για τους άλλους στην κατάκριση τους η οποία μόνον βάρη   αμαρτίας προσφέρει στην δική μας την συνείδηση και καμία ωφέλεια στο σύνολο το κοινωνικό.  Να μάθουμε οι Χριστιανοί και ιδιαίτερα  οι Έλληνες να είμαστε ενωμένοι με μία ψυχή και με μία καρδιά  ,γιατί οι μεγαλύτερες συμφορές που χτύπησαν αυτόν τον τόπο προήλθαν από την διαίρεση και είχε προηγηθεί γκρίνια ,αναστάτωση, αλληλοκατηγορία και όχι σπάνια όζουσα  διαφθορά . Εάν έτσι ζήσουμε και σταυρώνουμε τον εαυτό μας , αν επιτέλους αρθούμε στο ύψος μας και πάψουμε να είμαστε σαρκολάτρες  και ζήσουμε ως άνθρωποι με αιώνιες προοπτικές, ως ουρανοπολίτες  τότε πράγματι θα έχουμε αξιοποιήσει  την θυσία του Χριστού. Ο Θεός θυσιάζεται για όλους και για τον καθένα προσωπικά. Ο Θεός μπορεί αν κάνει τα πάντα, μόνο ένα δεν μπορεί να κάνει.

Ενώ Αγαπά, δεν μπορεί γιατί δεν θέλει, να επιβάλει να τον αγαπήσουν ,αυτό είναι υπόθεση της δικής μας καρδιάς ,της δικής μας ελευθερίας και εν τέλει του δικού μας φιλότιμου ,που θέλω να πιστεύω και εύχομαι να υπάρχει όχι απλώς σε επάρκεια αλλά και σε περίσσεια για να δώσουμε και σε άλλους ανθρώπους που δεν είχαν την τύχη να γαλουχηθούν με τα φώτα του Ελληνισμού, και  να αναβαπτιστούν, και να αναγεννηθούν  με την χάρη της Ορθοδοξίας.

Ο Χαλκίδος Χρυσόστομος

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία