Ὅταν δέν μποροῦμε νά ἀλλάξουμε τήν ροή τῶν γεγονότων, ὅταν δέν μποροῦμε νά ἐπηρεάσουμε συνθῆκες καί προϋποθέσεις στό οἰκογενειακό ἤ ἐργασιακό περιβάλλον, μέ δυό λόγια, ὅταν δέν ἀλλάζουν οἱ ἄλλοι, ἄς προσπαθήσουμε νά ἀλλάξουμε ἐμεῖς. Πάντα εἶναι κατάλληλη ἡ στιγμή, γιά νά ἀρχίσουμε. Ἀλλά ἡ αὐτοβελτίωση δέν εἶναι καί τό πιό εὔκολο πράγμα σέ ἡλικίες ὅπου ἔχουν παγιωθεῖ συνήθειες καί ἀντιλήψεις ἐτῶν.

Ὡστόσο, μήν καθυστεροῦμε καί μήν ἀναβάλλουμε. Δέν εἶναι ἀνάγκη νά μένουμε ἐπίμονα προσκολλημένοι στά παλιά. Ἄς δοκιμάσουμε, μέ περίσκεψη, νά προσαρμοστοῦμε καί στά καινούργια. Σιγά-σιγά, μεθοδικά, μέ ὑπομονή, ἄς ἐξετάσουμε τί κάνουμε ἤ τί δέν κάνουμε καθημερινά καί ἄς δοῦμε τί ἀπ’ αὐτά κάνουμε ἤ τί δέν κάνουμε μπορεῖ νά ἀλλάξει στό καλύτερο, ἔστω καί λίγο. Γιατί τάχα δέν μπορῶ νά πῶ πιό ἐγκάρδια καλημέρα στόν γείτονα, γιατί δέν μπορῶ νά ἐξηγήσω στούς οἰκείους τήν ἀξία πού ἔχει γιά τήν ὑγεία μας ἡ σωστή διατροφή δίνοντας, φυσικά πρῶτος ἐγώ τό καλό παράδειγμα.

Καί τόσα πολλά ἀρνητικά στοιχεῖα, ὅπως τήν σπατάλη, τόν ὑπερκαταναλωτισμό, τήν ἰσοπεδωτική κριτική (γιατί ἀκόμα καί ἡ ἀλήθεια, ὅταν σερβίρεται ὠμή, δέν εἶναι εὐπρόσδεκτη) τήν κακεντρέχεια, τόν κομπασμό γιά τίς ἱκανότητές μας, ἡ ὑπερτίμηση τῶν ὁποίων τίποτε καλό δέν προοιωνίζεται. Ἀλλά, ἄς ἑστιάσουμε καί στίς καθημερινές παραλείψεις. Μήπως παρέλειψα νά δείξω ἐνδιαφέρον καί ἀγάπη, ἔστω καί τηλεφωνικῶς στόν μοναχικό φίλο; Ἄν διατηρῶ δυνάμεις, μήπως δέν πρόσφερα ὑπηρεσίες ἐκεῖ πού χρειάζονται; Μήπως ἦταν ἀνύπαρκτη ἡ ὑπομονή μου; Μήπως ἀπορροφημένος ἀπό τήν ἐγωκεντρική μου τάση δέν ἤμουν σήμερα πρόθυμος, εὐγενικός ἀκροατής; Ἡ αὐτοκριτική εἶναι μιά καλή ἀρχή.

Κλειώ-Σταυρούλα Κουράση