Τί­ «­εἶναι» ­ὁ­ Γάμος

Δυστυχῶς, ἡ ὀμορφιά τῆς οἰκογενειακῆς ἑστίας στίς ἡμέρες μας περνάει κρίση. Σχεδόν καθημερινά μαθαίνουμε γιά κάποιο διαζύγιο καί διάλυση τῆς οἰκογενειακῆς συνοχῆς. Γιά τό μεγάλο αὐτό θέμα, πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει ὅλους μας, ἀφοῦ μᾶς ἀφορᾶ ὡς γονεῖς γιά τά παιδιά καί ἐγγόνια μας ἤ ὡς ὑποψηφίους νά ἔρθουμε «εἰς γάμου κοινωνία», πολύ θά μᾶς βοηθήσει νά μελετήσουμε καλά καί νά ἐφαρμόσουμε αὐτά πού γράφονται παρακάτω ἀπό τούς Φιλικούς Κύκλους τῶν Μητέρων τοῦ «Ἀποστόλου Παύλου». Τί­«εἶναι»­ὁ­Γάμος Οἰκειότητα βαθιά καί οὐσιαστική. Αὐτό, ὅμως, δέν σημαίνει ἀτημέλητη ἐμφάνιση, λόγια ἀνεξέλεγκτα καί κριτική πάντων. Ἀμοιβαῖο ἐνδιαφέρον. Ἔχεις κάποιον νά ἐνδιαφέρεται γιά σένα. Νά εἶσαι παντρεμένος σημαίνει ὅτι κάποιος σέ ἔχει δεῖ σέ δύσκολες στιγμές, ἀλλά συνεχίζει νά σέ ἀγαπᾶ, ἀρκεῖ νά μήν ἐκμεταλλεύεσαι αὐτή τήν ἀγάπη. Νά χαίρεται ὁ ἕνας τήν συντροφιά τοῦ ἄλλου. Νά βγαίνετε κάποτε-κάποτε οἱ δύο σας. Μήν ἐπιζητεῖτε πάντοτε τήν παρουσία τρίτων. Νά μήν μπορεῖς νά φανταστεῖς τήν ζωή σου χωρίς τόν ἄλλον. Ὅταν, ὅμως, ὁ Θεός ἀλλάζει τίς καταστάσεις, ἄς Τοῦ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη.

Εἶστε δύο διαφορετικοί ἄνθρωποι. Μερικές συνήθειες δέν ἀλλάζουν. Ὁ Χριστός δέν ἐπέβαλε σέ κανέναν τίποτα. Οὔτε θέλησε ν’ ἀλλάξει κανέναν μέ τό ζόρι. Ὁ ἴδιος ἦταν ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια. Ἀγκάλιαζε ὅλους, χωρίς νά πιέζει κανέναν. Ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅ,τι πιό ὑπέροχο, ὅταν τήν ζεῖς μέ τρόπο φωτισμένο. Τότε, ἀφήνεις τόν καθένα νά πάρει τόν χρόνο του καί νά νιώσει τήν κατάλληλη στιγμή γιά τήν ψυχή του. Χῶρος ψυχικῆς ἀπόλαυσης. Τό σπίτι μας εἶναι μία ὄαση γιά ὅλους. Ν’ ἀνυπομονοῦν πότε θά φθάσουν γιά νά ποῦν κάτι, γιά νά μοιραστοῦν κάτι, ἔστω κι ἀσήμαντο. Νά τούς ἐκπλήσσουμε καί μέ κάποιο γλυκό ἤ φαγητό πού ἀρέσει ἤ κάποιο ἀστεῖο. Ν’ ἀγαπιέστε τόσο πού στήν ἀρρώστια τοῦ ἄλλου νά στέκεστε μέ κατανόηση κι ἀπεριόριστη ὑπομονή. Στίς συγκρούσεις, ἄς ἐπικεντρώνουμε τήν προσοχή μας καί στίς δικές μας ἀδυναμίες καί νά μήν βρίσκουμε συνέχεια δικαιολογίες γιά τόν ἑαυτό μας. Ὅταν δέν μποροῦμε ν’ ἀλλάξουμε τόν ἑαυτό μας, πῶς θέλουμε νά διορθώσουμε τόν ἄλλον; Προσοχή καί στίς προσδοκίες μας. Ἄλλο τί προσδοκῶ, ἄλλο τί μοῦ χρειάζεται κι ἄλλο τί μοῦ προσφέρεται. Νά μιλᾶμε αὐθεντικά καί χωρίς προσποίηση, περιμένοντας νά μαντέψει ὁ ἄλλος. Νά εἶσαι παντρεμένος σημαίνει ὅτι ἀποφασίζεις νά δώσεις τόν καλύτερο ἑαυτό σου. Ὁ λόγος μας νά μήν περιέχει διδασκαλία καί ἔλεγχο, ἀλλά νά συγχωρεῖ καί ν’ ἀγκαλιάζει. Νά στηριζόμαστε στήν θερμή κι ἀδιάλειπτη προσευχή καί στήν συμμετοχή μας στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Τέλος, νά ζητοῦν οἱ δύο σύζυγοι τή Θεία Χάρη, γιά νά ξεπερνοῦν τίς δυσκολίες μέσα στό γάμο, ἀλλά καί νά γιά νά μπορέσουν νά γνωρίσουν τήν πραγματική ἀγάπη καί καλοσύνη.

Τί­ «δέν­εἶναι» ­ὁ­ Γάμος

Δέν εἶναι χῶρος γιά τούς δειλούς καί τούς φυγόπονους (κοινῶς, ἀραλίκι). Ἀπαιτεῖ πολύ σκληρή προσπάθεια. Γι’ αὐτό καί οἱ γονεῖς πρέπει νά συμμετέχουν στήν προετοιμασία τῶν παιδιῶν τους καί μέ τό παράδειγμα καί μέ τίς ἀνάλογες λεκτικές τοποθετήσεις. Δέν εἶναι δικτατορικό καθεστώς. Δέν παίρνεις ὅ,τι θέλεις, ὅπως θέλεις, ὅποτε τό θέλεις. Δέν σημαίνει ὅτι κερδίζεις πάντα, γιατί αὐτό συνεπάγεται ὅτι ὁ σύζυγος χάνει. Ἐσύ, βέβαια, μπορεῖ νά χαίρεσαι, ἄν γίνεται πάντα τό δικό σου, ἀλλά ὁ Γάμος σίγουρα δέν ὠφελεῖται. Δέν εἶναι πυρηνική φυσική. Οἱ ἀρχές του εἶναι πολύ ἁπλές: εὐγένεια, σεβασμός, ἀγάπη, δέν φωνάζουμε, δέν ὑποτιμοῦμε, δέν μισοῦμε. Δέν εἶναι κάτι πού ἀναζωογονεῖται ἀπό μόνο του. Θέλει κέφι, ὄρεξη, προσπάθεια, προσευχή καί συμμετοχή στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Νά ἐπιδιώκουμε νά μένουμε κάποτε – κάποτε μόνοι, ἀλλά καί νά προγραμματίζουμε οἰκογενειακές ἐκδρομές, ὄχι μακρινές καί δαπανηρές, ἐπισκέψεις σέ Μοναστήρια, συμμετοχή σέ διαλέξεις, ἐπισκέψεις σέ Μουσεῖα, κ.λ.π.. Οἱ χαρές τοῦ Γάμου δέν εἶναι ἁπτές κι ἀναλώσιμες. Εἶναι συναισθηματικές. Ἄν ἀγοράσω, δηλαδή, ἕνα ἔπιπλο ἤ πίνακα ζωγραφικῆς, θά τά βλέπω καί θά χαίρομαι. Ἄν μέ τά ἴδια χρήματα πάω ἕνα ταξίδι, αὐτό πού θ’ ἀποθησαυρίσω μέσα μου, δέν θά τό βλέπω, ἀλλά θά τό αἰσθάνομαι. Δέν εἶναι κατάσταση γιά τούς ἀνυπόμονους. Δέν «σηκώνει» κακομεταχείριση, κριτική, φωνές καί βία. Τό θέμα εἶναι πολύ σοβαρό κι ἴσως χρειαστεῖ ἡ βοήθεια εἰδικῶν.

Πάντως, ἐμεῖς ἄς προσπαθήσουμε νά μή ρίχνουμε «λάδι» στή φωτιά, κριτικάροντας πρόσωπα καί καταστάσεις πού βλέπουμε ἤ διαισθανόμαστε ὅτι πειράζουν τόν ἄλλο. Τίποτε δέν ἀξίζει περισσότερο ὅσο οἱ ὄμορφες στιγμές μέσα στό σπίτι. Μήν τό ξεχνᾶμε. Δέν εἶναι αὐτοσυντηρούμενος. Χρειάζεται φροντίδα. Πρῶτα ὁ σύζυγος καί μετά τά παιδιά. Τό ἀντίθετο συνιστᾶ παθογένεια. Πολλές μητέρες ρίχνουν ὅλο τό ἐνδιαφέρον στά παιδιά καί ὁ σύζυγος θεωρεῖται παρείσακτος, μέ ἀποτέλεσμα ἡ σχέση τῶν γονιῶν νά μήν εἶναι ἡ πρέπουσα καί τά παιδιά νά μήν ἑτοιμάζονται σωστά γιά τήν ζωή τους. Δέν εἶναι βαρετός, ἀλλά θά γίνει ἄν δέν φροντίζουμε ν’ ἀνανεώνουμε τήν σχέση καί νά προσευχόμαστε γι’ αὐτήν. Δέν θά πρέπει νά ξεφεύγει τῆς προσοχῆς μας ὅτι ὑπῆρξαν ζευγάρια μέ ἤ χωρίς παιδιά πού ἁγίασαν. Εἶναι οἰκογένειες μαρτύρων πίστεως, πού μέ τήν θυσία τους λάμπρυναν τό θεσμό τῆς οἰκογένειας καί ἀνέδειξαν τήν ἱερότητά του. Δέν εἶναι μονίμως ἕνα ἀπάνεμο λιμάνι. Σίγουρα θά ὑπάρχουν καί συγκρούσεις. Πρέπει, ὅμως, νά ξέρεις πῶς νά διαφωνεῖς καί πῶς νά διαχειρίζεσαι τόν θυμό σου. Κάθε σύγκρουση δέν προβάλλει ξαφνικά. Ὅπως καί στά ἡφαίστεια, κάποια στιγμή ἡ λάβα ἔρχεται νά βγεῖ πρός τά ἔξω.

Ἀπό τούς Κύκλους Μητέρων ''Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος''