Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας ἔχοντας βιώσει μέ βάναυσο καί σκληρό τρόπο τά ἐπακόλουθα καί τίς συνέπειες μιᾶς βαθύτατης καί γενικευμένης κρίσης, ἡ ὁποία ἔγινε αἰσθητή ἀπό τούς περισσοτέρους στόν τομέα τῆς οἰκονομίας ἔχουν χάσει πιά τήν ὁρμή καί τήν αἰσιοδοξία, πού ἐξανεμίσθηκαν μαζί μέ τή διαψευσθεῖσα βεβαιότητα γιά διαρκῆ πρόοδο καί κίνηση πρός τά ἐμπρός.Οἱ ψυχολόγοι ἔχουν ἐπισημάνει ὅτι συμπτώματα ὅπως ὁ καταναλωτισμός καί ἡ συνεχής ἐπιδίωξη γιά τήν ἀπόκτηση πολλῶν καί περιττῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἀποτελοῦν ἄστοχες ἀπόπειρες ἀντίστασης στό θάνατο.

Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς καλεῖ νά ἔχουμε «μνήμη θανάτου». Αὐτή ὑπῆρξε γιά τούς ἁγίους ὁ ἀσφαλέστερος διδάσκαλος τῆς ἀρετῆς.Ὁ Χριστιανός δέν φοβᾶται τό θάνατο, γιατί εἶναι διά πίστεως ἐνωμένος μέ τόν μοναδικό νικητή τοῦ θανάτου, τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό. Ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ ὁ Χριστός ἀγκάλιασε τούς πάντες, ἀκόμη καί ἐκείνους πού εἶχαν ἐπιλέξει νά εἶναι οἱ ἐχθροί Του καί μέσα στήν ἀπέραντη θεανθρώπινη ἀγκάλη Του περιέλαβε ὅλη τήν ἀμαρτωλή ἀνθρωπότητα καταργώντας κάθε ἔχθρα καί «ἐνώνοντας τά τό πρίν διεστῶτα».Πάνω στό φρικτό ἰκρίωμα τοῦ σταυροῦ ὁ Ἰησοῦς Χριστός πέθανε ἑκούσια χωρίς νά τό ὀφείλει, ἀφοῦ ἦταν ὁ μόνος ἀναμάρτητος, καί ἄφησε τό δικό του θάνατο στή θέση τοῦ δικοῦ μας θανάτου. πέθανε ὄχι ἀπλά γιά χάρη μας, ἀλλά ἀντί γιά μᾶς. Γι’ αὐτό ὁ Ἄδης πού Τόν δέχθηκε δέν εἶχε τήν ἐξουσία νά Τόν κρατήσει καί αὐτεξουσίως Ἀνέστη τριήμερος ἐκ τοῦ τάφου.Ἀνιστάμενος ἐκ νεκρῶν ὁ Κύριος, ὡς παντοδύναμος Θεάνθρωπος, ὡς γενάρχης τῆς καινῆς ἀνθρωπότητας, ἔσπειρε καί ἐμφύτευσε στήν ἀνθρώπινη φύση τό σπόρο τῆς ἀναστάσεως, γενόμενος ἔτσι «πρωτότοκος τῶν νεκρῶν», τόν Ὁποῖο θά ἀκολουθήσουν ὄλοι οἱ ἐνωμένοι μαζί Του πιστοί κατά τήν καθολική ἀνάσταση τῶν νεκρῶν κατά τή Δευτέρα Παρουσία.Ἡ ἐξαιρετική καί μοναδική δωρεά καί εὐεργεσία πρός τό ἀνθρώπινο γένος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἔγκειται στό ὅτι διά τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως κατέστη ἡ πηγή καί ἡ αἰτία τῆς προοπτικῆς τῆς ἀναστάσεως γιά κάθε ἄνθρωπο, γι’ αὐτό καί εἶχε τό δικαίωμα καί μποροῦσε νά πεῖ : «Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται».

Ἔτσι διά τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας καταργεῖται πραγματικά ὁ ἔσχατος καί φαινομενικά ἀήττητος ἐχθρός, ὁ θάνατος.Ὁ στόχος κάθε ἀνθρωπίνου ὄντος ἐπί τῆς γῆς εἶναι νά κερδίσει τήν αἰώνιο ζωή νικώντας τό θάνατο καί τοῦτο μπορεῖ νά τό ἐπιτύχει ζώντας συνειδητά στό Θεανθρώπινο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ διά τῶν ἱερῶν μυστηρίων καί τῶν ἁγίων ἀρετῶν. Ἐπομένως μέ τό Σταυραναστάσιμο Πάσχα πού βιώνουμε στήν Ἐκκλησία, ἡ θυσία καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μᾶς ξαναδίνει τή χαμένη ἐλπίδα καί προοπτική, μᾶς ἐπιστρέφει τή ζωή μας πού εἶχε ἀρπάξει ὁ ἐχθρός τῆς σωτηρίας μας. Συμμετέχοντας στήν ὑπερκόσμια χαρά τῆς νίκης ἐπί τοῦ θανάτου, ἐνωμένοι μέ τόν μεγάλο νικητή καί εὐεργέτη νικᾶμε μαζί Του καί ἐμεῖς τόν θάνατο, τόν κάθε θάνατο. Καμμιά ἐναντιότητα καί κανένα πρόβλημα τῆς παρούσης ζωῆς δέν μπορεῖ πλέον νά μᾶς πτοήσει, ἐπειδή γνωρίζουμε ὅτι «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».

«Χρόνια πολλά!» εὐλογημένα, εὐφρόσυνα, ἐλπιδοφόρα καί αἰσιόδοξα!

Μετά πολλῆς πατρικῆς ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ