Ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας καταγράφει καί ἀναδεικνύει τήν πορεία τοῦ ἀνθρώπου στόν μεταπτωτικό κόσμο, μιά πορεία διαρκοῦς ἀποξένωσης ἀπό τόν Δημιουργό Θεό καί τό ἅγιο θέλημά Του. Ὁ ἄνθρωπος μέ κακή χρήση τῆς θεόδοτης δωρεᾶς τῆς ἐλευθερίας, πλανηθείς ἀπό τόν «ἀρχέκακον ὄφιν», ἐπέλεξε νά ἐπιδιώξει τήν αὐτοθέωση του, ἀντί γιά τή θέωση κατά χάριν πού μέ τόση ἀγάπη τοῦ πρότεινε ὁ Θεός. Ἡ πλάνη καί ἡ αὐταπάτη μεγάλη καί τό ἀποτέλεσμα τραγικό! Τό κακό εἰσέδυσε στή φύση μας καί στόν κόσμο πού μᾶς περιβάλλει. Ὁ ἄνθρωπος συμπαρασύροντας στήν πτώση του κάθε κτιστό στοιχεῖο, διολίσθησε ἀνεπανόρθωτα στή φθορά καί τόν θάνατο. Ἔχασε τήν ἀρχική ἁρμονία καί μακαριότητα τοῦ παραδείσου καί βυθίσθηκε σέ ἐρέβη δυστυχίας. Ἔχοντας ἐξορισθεῖ ἀπό τόν κῆπο τῆς Ἐδέμ, παρέμεινε στήν καλύτερη περίπτωση τραγικός νοσταλγός τοῦ ἀπωλεσθέντος παραδείσου. Ἐκεῖνος πού πλάσθηκε νά εἶναι ἀθάνατος, αὐτοδικάσθηκε νά ὁδεύει διά θλίψεων μέσα ἀπό τήν ἀτραπό τῶν ἀσθενειῶν καί τῆς φθορᾶς, φορτωμένος τό ὑπαρξιακό βάρος τῆς ἐνοχῆς, πρός τόν θάνατο.

Ὄντως τό πεπρωμένο τοῦ ἀνθρώπου μετά τήν πτώση συναντᾶ τήν τραγωδία. Καί τήν κάθαρση σ’ αὐτή τήν τραγωδία, τή λύση στό πολύμορφο αὐτό δράμα, δέν τήν ἔδωσε ἕνας «ἀπό μηχανῆς θεός», ὅπως φαντάσθηκε ὁ ἀρχαῖος τραγικός ποιητής Εὐριπίδης, ἀλλά ὁ ἀληθινός Θεός, ὁ πάνσοφος Δημιουργός τοῦ παντός. Δέν ἔμεινε ξένος καί ἀδιάφορος γιά τά προβλήματα τῶν πλασμάτων Του, δορυφορούμενος ὑπό ἀγγέλων στόν οὐράνιο θρόνο τῆς δόξας Του, ἀλλά ποθώντας καί σχεδιάζοντας τή σωτηρία μας, ἦλθε αὐτεπάγγελτος κοντά μας. «Ἐπεδήμησε δι’ ἑαυτοῦ πρός τούς ἀποδήμους τῆς αὑτοῦ χάριτος». Ἀπέδειξε ὅτι εἶναι Θεός ἀγάπης, ἐλέους, οἰκτιρμῶν καί φιλανθρωπίας.Ἐρχόμενος πρός τόν ἀποστάτη ἄνθρωπο μέ μιά κίνηση ἡ ὁποία στή θεολογική γλώσσα λέγεται «κένωση», κατέβη ἀπό τόν πάμφωτο οὐρανό στή σκοτία τοῦ κόσμου μας μέ μοναδικό σκοπό νά μᾶς σώσει ἀπό ἀγάπη. Συμμερίσθηκε τούς πόνους μας καί τούς ἀνέλαβε. Ἔτσι ἔγινε ὁ «Ἐμμανουήλ», δηλαδή ὁ Θεός κοντά μας, σύμφωνα μέ τόν προφητικό λόγο. Ὄταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, δέχθηκε καί ἔγινε Αὐτός, ὁ τελειότερος ὑπερβατικός Θεός, καί ἀληθινός ἄνθρωπος, σαρκωθείς ἀφράστως ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου. Προσέλαβε κάθε στοιχεῖο τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία, γιά νά τήν σώσει καί θεώσει.

«Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» καί διαπιστώσαμε πραγματικά τή δόξα Του, δόξα πού ἔχει ἕνας μονογενής Υἱός ἀπό τόν Πατέρα, γεμάτος χάρη καί ἀλήθεια. Ὁ Θεός Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά ἐπαναφέρει τόν κόσμο στό ἀρχαῖον κάλλος πρίν ἀπό τήν πτώση καί νά τόν ὁδηγήσει σέ ἀκόμη μεγαλύτερη λαμπρότητα ὡς ὑπερπτωτικό γεγονός. Ἰδού, λοιπόν, γιατί ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος: γιά νά ἀκυρώσει τήν ἁμαρτία, αὐτή τήν αἰτία τῆς συγχύσεως καί ἐχθρότητας ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, καί ὄχι μόνον εἰρήνευσε τά ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά ἀνεβίβασε τόν ἄνθρωπο στούς ἁγίους ἀγγέλους, τόν ἀγνώμονα ἄνθρωπο πού εἶχε ἀστόχαστα ἐπιλέξει νά εἶναι ἐχθρός καί ἐνάντιος στήν θεία προοπτική. Αὐτό εἶναι ἀληθινή εἰρήνη! Νά γιατί οἱ ἄγγελοι ἐμφανίζονται νά ψάλλουν τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις» τήν νύκτα τῶν Χριστουγέννων στή Βηθλεέμ, γιά νά φανερωθεῖ ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἰρηνεύσας θά μπορεῖ νά ἀνέλθει στούς οὐρανούς. Ὁ Θεός ἔφερε τούς ἀγγέλους κοντά στούς ἀνθρώπους γιά νά ἐξυψώσει τούς ἀνθρώπους κοντά στούς ἀγγέλους. Ἡ γῆ μέ τήν θεία ἐνσάρκωση κατέστη οὐρανός καί ὁ οὐρανός ἄνοιξε γιά τούς ἐπί τῆς γῆς. Ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός ἔγινε ἡ εἰρήνη, ὄχι ἁπλά σάν κατάργηση τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων, ἀλλά πρό πάντων στήν ἐσωτερική εἰρήνη καί ἄρση τῶν πνευματικῶν συγχύσεων καί ἐνοχικῶν ἀναταραχῶν.

Μέ τήν θεία Γέννηση κάθε ἀνθρώπινο στοιχεῖο ἀπαλάσσεται θεραπευτικά ἀπό κάθε τι τό ἀμαρτωλό, θνητό καί δαιμονικό. Θεραπεύεται ὁλόκληρη ἡ ἀσθενοῦσα ἀνθρώπινη φύση. Ἡ σωτήρια καί ἁγιαστική ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ περιλαμβάνει τόν ἄνθρωπο ὡς ψυχοσωματική ἑνότητα καί ἐπεκτείνεται ἀκόμη καί σ’ αὐτούς πού ἦταν μέ τήν ἁμαρτία ἀποξενωμένοι ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Οἱ στοχασμοί αὐτοί καθίστανται ἐξαιρετικά ἐπίκαιροι μέ τήν εὐκαιρία τῆς μεγάλης δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Ἡ ἑορτή αὐτή, «Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν» κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, μᾶς θυμίζει ὅτι σέ κάθε περίσταση ὁ Θεός ἔρχεται κοντά μας προπάντων, ὅπως ἡ πανδημία πού μᾶς ταλανίζει σήμερα. Ἔρχεται γιά νά γίνει «τά πάντα τοῖς πᾶσι». Ἡ εἰρήνη τῶν πολεμουμένων, ἡ δικαιοσύνη μέσα στήν ἀνθρώπινη ἀδικία, ἡ καλοσύνη σ’ ἕναν ἄκαρδο κόσμο, ἡ θεραπεία καί ὁ ἰατρός ψυχῶν καί σωμάτων. Μή μᾶς τρομοκρατοῦν οἱ περιστάσεις καί οἱ θλίψεις τοῦ παρόντος βίου, «Τά πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ». Ἐγκάρδια, λοιπόν, σᾶς εὔχομαι ὁ ἐφετινός ἑορτασμός τῶν Χριστουγέννων νά πληρώσει τίς ψυχές σας μέ θεϊκή εἰρήνη, ἀγάπη καί αἰσιοδοξία καί παρά τίς ἀρνητικές παραμέτρους τῆς καθημερινότητός μας νά ἀντέξουμε καί νά πορευθούμε δημιουργικά σκορπίζοντας παντοῦ τό μήνυμα ὅτι «ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἔστί Χριστός Κύριος......» .

Ἔτη πολλά, εὐλογημένα, ὑγιεινά καί εὐφρόσυνα μέ τή χάρη τοῦ νηπιάσαντος Κυρίου μας.

«Καλή καί εὐλογημένη Χρονιά!»

Μετ’ εὐχῶν καί ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΘΗΒΩΝ, ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ & ΑΥΛΙΔΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ