Γιά μία ἀκόμη φορά βλέπουμε σήμερα τόν Ἰησοῦ νά φεύγει. Τήν πρώτη φορά ὡς βρέφος μετανάστευσε στήν Αἴγυπτο. Σήμεραὡς ἐνήλικας μετακινεῖται ἀπό τήν ταπεινή Ναζαρέτ στήν κοσμοπολίτικη Γαλιλαία. Φεύγει ὁ Ἰησοῦς ἀπό τή σταθερότητά Του. Φεύγει ἀπό τήν ἑστία Του. Φεύγει καί ἀπό τήν κακία τῶν ἀνθρώπων. Φεύγει ἀπό ἐκεῖ πού δέν Τόν θέλουν, πού δέν ἀντέχουν τήν ἀλήθεια. Ὁ Ἰησοῦς πάντοτε πηγαίνει ἐκεῖ ὅπου Τόν δέχονται καί ὅπου εἶναι ἕτοιμοι νά Τόν ἀκούσουν.

«Ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τήν Γαλιλαίαν». Ὅταν ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ Ἰωάννης συνελήφθη καί φυλακίστηκε, ἀναχωρεῖ ἀπό τήν πόλη πού μεγάλωσε καί πηγαίνει στήν πόλη πού θα μεγαλουργήσει. Ἀναχωρεῖ ἀπό τή Ναζαρέτ, ὄχι ἐπειδή φοβᾶται οὔτε ἐπειδή ἐγκαταλείπει τόν ἀγαπημένο Του Ἰωάννη. Ἀναχωρεῖ ἀπό τή Ναζαρέτ, γιατί θέλει νά μᾶς διδάξει μέ τή ζωή καί τό παράδειγμά Του μερικές ἀλήθειες. Πρῶτον, μᾶς διδάσκει ὅτι, πρίν πολεμήσουμε τό κακό κατά μέτωπον, πρῶτα θά τό πολεμήσουμε κατά τό περιεχόμενο. Δεύτερον, μᾶς διδάσκει πώς ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ νά ἔχει πατρίδα, ἀλλά ἔχει πανεθνική κατεύθυνση. Τρίτον, μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ σωτηρία εἶναι πορεία καί συνάντηση, σχέση καί ἀγάπη χωρίς ὅρους καί ὅρια.

«Ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τήν Γαλιλαίαν». Κατ’ ἀρχήν βλέπουμε μέ τή σύλληψη τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἕνα φαινομενικό θρίαμβο τοῦ κακοῦ. Ὁ Ἰωάννης παραδίδεται στή φυλακή καί στόν θάνατο, διότι ἡ κακία καί ἡ ἀνηθικότητα τῶν ἀνθρώπων δέν ἀντέχουν στήν παρουσία, στήν ἀρετή καί στό ἦθος του. Πολλές φορές οἱ κακοί ἄνθρωποι φαίνεται ὅτι θριαμβεύουν. Πολλές φορές ἡ ἀνηθικότητα γίνεται ἡ ἐπικρατούσα κατάσταση. Στήν ἐποχή μας κατ’ ἐξοχήν τό προδρομικό ἦθος, ἡ ἄσκηση, ἡ ἁγνότητα, ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἀγάπη, ἡ πίστη παρουσιάζονται ὡς ἀνοησίες καί ἀδυναμίες. Ἡ ἐποχή μας δέν θέλει Προδρόμους καί δέν ἀντέχει σέ Προδρόμους. Εἶναι ἐποχή τῶν Ἡρωδιάδων. Εἶναι ἐποχή πού οἱ κάθε εἴδους Σαλῶμες χορεύουν μέ αὐθάδεια καί ἔπαρση. Κλέβουν τό μυαλό τῆς κοινωνίας καί τῶν ἀρχόντων καί ζητοῦν τήν κεφαλή κάθε ἐνάρετου καί τίμιου ἀνθρώπου «ἐπί πίνακι». Τά κεφάλια τῶν ἀθώων κόβονται στά βράχια τοῦ πολέμου, στά ἀποστειρωμένα χειρουργεῖα τῶν ἀμβλώσεων, στά ἰσοθερμικά δοχεῖα τοῦ ἐμπορίου ὀργάνων, στά σταυροδρόμια τῶν ἀπρόσεκτων ὁδηγῶν καί τῶν κακόμοιρων μεταναστῶν, στά βιολογικά ἐργαστήρια τῶν ἐκκολαπτόμενων ἐπιδημιῶν, στά οἰκονομικά φόρουμ τῶν ἐκμεταλλευτῶν, στά γραφεῖα τῶν συμβιβασμῶν καί τῶν ἀνήθικων συμφωνιῶν. Ἀποκεφαλίζονται ἀμέσως ὅποιοι λένε τήν ἀλήθεια, ὅποιοι ξυπνοῦν συνειδήσεις, ὅποιοι ἀντιστέκονται στήν κατηφόρα, ὅποιοι δέν βαπτίζουν τήν ἀνηθικότητα ἀρετή, ὅποιοι ἀντιστέκονται στήν ἀπανθρωπιά.Καρατομοῦνται οἱ τίμιοι ἐργαζόμενοι, οἱ φιλάνθρωποι ἐπιστήμονες, οἱ ἀσυμβίβαστοι στό κακό.

Σ’ αὐτόν τόν φαινομενικό θρίαμβο τοῦ κακοῦ ὑπάρχει καί ὁ ἀντίποδας. Μέσα στό σκοτάδι τοῦ κόσμου καί τῆς ἁμαρτίας συνεχίζουν νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού δέχονται τά χτυπήματα καί τήν ἀπόρριψη καί γράφουν τήν ἱστορία μέ τό αἷμα τους. Συνεχίζουν νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού δέχονται νά χάσουν τά πάντα, ἀρκεῖ νά μή χάσουν τήν ἀλήθεια. Ὁ Κύριος μέ τήν ἀποχώρησή Του ἀπό τή Ναζαρέτ μᾶς διδάσκει πώς,ἐάν θέλουμε νά ἀνήκουμε στούς ἀνθρώπους αὐτούς, θά μάθουμε νά πολεμᾶμε τό κακό ἔξυπνα. Μέ τήν ἀποχώρησή Του μᾶς διδάσκει πώς ἡ καλύτερη ἀντίσταση καί τό μεγαλύτερο κτύπημα ἐναντίον τοῦ κακοῦ εἶναι ἡ ἀποδόμησή του. Πηγαίνει στή Γαλιλαία, γιά νά διδάξει καί νά θαυματουργήσει. Πηγαίνει σ’ ἕνα περιβάλλον πού θά Τόν ἀφουγκραστεῖ καί θά εἰσπράξει τήν ἀγάπη Του, διότι ἡ ἀγάπη εἶναι τό μεγαλύτερο ἀντίδοτο στό δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας. Πηγαίνει νά φωτίσει τήν ἀνθρωπότητα μέ τή διδασκαλία Του καί τά θαύματά Του, γιά νά ἐπιστρέψει μετά πρός τήν ἐκούσια θυσία Του. Πρῶτα θέλει νά διδάξει τό καλό, διότι τό καλό εἶναι ἡ πρόληψη τῆς κακίας. Ἐξοπλίζει τήν ἀνθρωπότητα μέ τά πνευματικά ἐφόδια ἐναντίον τῆς διαφθορᾶς, γιά νά μποροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά τήν ξεχωρίζουν καί νά τήν πολεμοῦν.Ἔτσι ὁ Ἰησοῦς ἀποδομεῖ τό κακό πρῶτα ἀπό τό περιεχόμενό του καί μετά τό συνθλίβει μέ τόν Σταυρό Του.

«Ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τήν Γαλιλαίαν». Δεύτερον, ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει μέ τήν ἀναχώρησή Του πρός τή Γαλιλαία πώς ἡ παρουσία Του ἔχει οἰκουμενικό χαρακτήρα καί προορισμό. Δέν μπορεῖ ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου νά ἐγκλωβιστεῖ σέ μία πόλη. Δέν ἀπευθύνεται ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου σέ μία φυλή. Ἦλθε γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἀνοίγει τήν ἀγκαλιά Του καί σκορπίζει τό βλέμμα του σ’ ὅλες τίς φυλές καί στά δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν τόπων καί τῶν ἐποχῶν. Πηγαίνει στήν κοσμοπολίτικη Καπερναούμ καί στή «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν», γιά νά σπάσει τούς ἐθνικισμούς καί τίς μισαλλοδοξίες. Ἀνοίγεται ὁ Χριστός πρός τήν ἀνθρωπότητα, γιά νά μᾶς διδάξει πώς μόνον ὅταν ἀνοιγόμαστε παραμένουμε ἀληθινοί μαθητές Του. Δέν βάζουμε σύνορα στήν ἀγάπη. Βάζουμε σύνορα γενικῶς, γιά νά χαιρόμαστε καί νά ἐκτιμοῦμε τήν κάθε ἰδιαιτερότητα, ὄχι γιά νά χωρίζουμε καί νά μισοῦμε τούς ἄλλους. Τό μόνο σύνορο πού βάζουμε εἶναι μεταξύ τοῦ ἀγαθοῦ καί τοῦ κακοῦ, μεταξύ τῆς ἀλήθειας καί τοῦ ψεύδους. Δέν στρέφουμε τήν πλάτη σέ κανέναν, διότι ὅλοι δικαιοῦνται τήν ἀγκαλιά μας καί εἶναι αὐτό πού τούς χρωστᾶμε.

«Ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τήν Γαλιλαίαν». Στή Γαλιλαία καί στήν Καπερναούμ, ὅπου πηγαίνει ὁ Ἰησοῦς, θά χτίσει μιά σχέση ἀγάπης μέ ὅλους. Θά θεραπεύσει, θά φωτίσει, θά παρηγορήσει, θά ἐλευθερώσει τούς ἀνθρώπους ἀπό τά δεινά πού τούς ταλαιπωροῦν. Περιέρχεται τίς πόλεις καί τά χωριά καί σκορπίζει ἀμέτρητες εὐεργεσίες. Ἔτσι μᾶς διδάσκει πώς ἡ σωτηρία εἶναι μία πορεία καί συνάντηση. Ἡ σωτηρία εἶναι μία πορεία καί μία συνάντηση μέ τόν Θεό καί μέ τόν συνάνθρωπο. Ἡ ἀγάπη καί ἡ προσφορά δίνουν νόημα καί κατεύθυνση σ’ αὐτή τήν πορεία. Σήμερα, πού πελαγοδρομοῦμε στήν ἀνασφάλεια καί στό ἄγχος, εἶναι πολύ σημαντικό νά καταλάβουμε πώς ἡ ἔξοδος τοῦ Ἰησοῦ πρός τήν ἀνθρωπότητα γίνεται γιά νά μᾶς συναντήσει καί νά μᾶς βοηθήσει στόν καθημερινό μας ἀγώνα. Ἔρχεται ὁ Χριστός πρός τή δική μας «Γαλιλαία». Ἔρχεται νά μᾶς εὐεργετήσει. Νά τρέξουμε κι ἐμεῖς κοντά Του. Νά Τόν λατρέψουμε καί νά Τόν μιμηθοῦμε. Νά Τόν ἀκολουθήσουμε στή συνάντησή Του μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἡ μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία εἶναι ὁ χῶρος αὐτῆς τῆς συνάντησης. Ἐκεῖ θά γευτοῦμε ὅλοι μαζί τή χαρά τῆς Βασιλείας Του, πού ξεκινάει ἀπό τώρα καί ἐπεκτείνεται γιά πάντοτε.

Ι.Μ Δ