Τήν τελειωτική πράξη τῆς ἱστορίας μᾶς περιγράφει ὁ Χριστός σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Τήν πράξη μέ τήν ὁποία θά κλείσει ἡ παροῦσα πραγματικότητα καί θά ἀρχίσει ἡ ἀπέραντη αἰωνιότητα. Αὐτό τό γεγονός πρόκειται νά τό ζήσουμε ὅλοι. Ἄλλοι θά τό βιώσουμε χαρούμενα καί ἄλλοι θά τό ζήσουμε τραγικά. Κανείς δέν πρόκειται νά ἐξαιρεθεῖ ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα. Κανείς δέν πρόκειται νά ἀποκλειστεῖ ἀπό τή διαδικασία τῆς κρίσης.

Ὁ Χριστός περιγράφει αὐτό τό παγκόσμιο γεγονός πολύ ἁδρά καί λιτά: «...συναχθήσεταιἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη, καί ἀφοριεῖ αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων». Ὅλα τά ἔθνη, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, ὅλα τά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων ἐκείνη τήν ἡμέρα τῆς Κρίσης θά συγκεντρωθοῦν μπροστά στόν Θεό. Ἐκείνη τήν ὥρα θά πέσουν οἱ μάσκες. Ὅταν φανερωθεῖ «ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ», ὅταν τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ κοιτάξει τά πλάσματά Του, ὅταν τό βλέμμα Του συναντήσει χωρίς ἐμπόδια ὅλα τά βλέμματα, τότε «ἀφοριεῖ αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων». Τότε θά γίνει τό τελικό ξεκαθάρισμα, θά χωριστοῦν οἱ δύο μεγάλες ὁμάδες τῶν ἀνθρώπων, θά ἐξαφανιστοῦν τά προσωπεῖα, θά λάμψουν οἱ πράξεις, θά νικήσει ἡ ἀγάπη. Ἐκείνη τήν ὥρα τῆς ἔνδοξης θεϊκῆς παρουσίας δέν θά ὑπάρξουν μεσαῖες λύσεις, δέν θά ὑπάρξουν γκρίζες ζῶνες, δέν θά συγκαλυφθεῖ τίποτε πίσω ἀπό τήν ὑποκρισία, δέν θά κρυφτεῖ τίποτε πίσω ἀπό τό ψέμα, δέν θά ὑπάρξουν ἐνδιάμεσες καταστάσεις. Ἐκείνη τήν ὥρα, πού ὁ Κύριος θά καθίσει στόν θρόνο τῆς μεγαλοσύνης Του, ὅλοι θά πάρουμε μιά ξεκάθαρη θέση ἀπέναντί Του. Τότε θά ὑπάρξει μόνο τό δεξιά καί τό ἀριστερά. Δέν θά ὑπάρξει κέντρο. Δέν θά ὑπάρξει συμβιβασμός. Τότε, μέ τή ζωή πού κάναμε, θά φανερωθεῖ ἐάν ἀγαπήσαμε τόν Χριστό ἤ ἐάν δέν Τόν ἀγαπήσαμε. Μέ τήν ἀγάπη πού δείξαμε στούς ἄλλους θά τοποθετηθοῦμε ἀπέναντι στόν Χριστό. Μέ τήν ἀγάπη πού δείξαμε στούς ἄλλους θά δείξουμε ἐάν ἀγαπήσαμε τόν Χριστό.

Ὁ Κύριος ἐκείνη τήν ὥρα τῆς μεγάλης πανανθρώπινης συγκέντρωσης θά μᾶς κοιτάξει ὅλους μαζί καί τόν καθένα χωριστά. Τό βλέμμα Του θά τρυπήσει τήν καρδιά μας, θά σπάσει τή βιτρίνα μας, θά φωτίσει τίς πράξεις μας. Αὐτό τό βλέμμα θά εἶναι ἡ μεγάλη ζυγαριά, πού θά ζυγίσει τήν ἀγάπη τήν ὁποία δείξαμε στή ζωή μας. Ἐάν ἡ ἀγάπη πού κουβαλᾶμε ἁπλώνεται πρός ὅλους καί ἀντέχει στήν αἰωνιότητα, θά περάσουμε στά δεξιά τοῦ Σωτήρα. Ἐάν ἡ ἀγάπη δέν εἶναι τρόπος ζωῆς, ἀλλά εἶναι μόνον αἴτημα, ἐγωιστική ἐπιθυμία καί ἀτομικό ζητούμενο, θά περάσουμε στούς ἐχθρούς τοῦ Σωτήρα. Ἐκεῖνο τό βλέμμα δέν θά μᾶς κρίνει. Ἐκεῖνο τό βλέμμα θά ἀποκαλύψει τήν κατάσταση πού ἐμεῖς προετοιμάσαμε γιά τόν ἑαυτό μας. Ἡ στιγμή τῆς κρίσης εἶναι τελικά ἡ στιγμή τῆς ἀγάπης. Ἡ ὑπέρτατη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θά μετρηθεῖ μέ τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Ὅποιος μιμήθηκε τή θεϊκή ἀγάπη θά εἶναι ὁ φίλος, υἱός καί κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ἀπέρριψε τήν ἀγάπη καί δέν βγῆκε ἀπό τόν ἐγωισμό του, γιά νά προσφέρει στούς ἄλλους, θά εἶναι γιά πάντα μόνος, θά βασανίζεται ἀπό τήν παρουσία ἑνός Θεοῦ πού ἀντιπάθησε, ἀπό τήν ἀγάπη ἑνός Θεοῦ τόν Ὁποῖο δέν ἀγάπησε.

Ἡ μέλλουσα κρίση ὅλων τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι τό τέλος τῆς ἀνθρωπότητας. Εἶναι τό τέλος τῆς ἱστορίας. Εἶναι τό τέλος τοῦ χωροχρόνου, ὅπως τόν βιώνουμε τώρα. Εἶναι τό τέλος τῆς ἁμαρτίας καί τῆς κακίας τοῦ διαβόλου. Ταυτόχρονα, ὅμως, εἶναι μία νέα ἀρχή. Εἶναι ἡ ἀρχή τῆς αἰωνιότητας, τῆς ἀπέραντης καί ὑπερένδοξης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀνεπίστροφης μακαριότητας τῶν ἐραστῶν τοῦ Ἰησοῦ, τῆς ἀπέραντης εὐχαρίστησης τῶν καθορώντων τήν ἄρρητη ὀμορφιά τοῦ προσώπου Του. Ἐκείνη ἡ ἡμέρα εἶναι ἡ ἀρχή μιᾶς πανήγυρης πού συνεχῶς θά αὐξάνει καί ποτέ δέν θά τελειώνει.

Ζοῦμε τή σύντομη ζωή μας, χωρίς νά ξέρουμε πότε θά τελειώσει ἡ διαδρομή μας πάνω σ’ αὐτή τή γῆ. Στόν ἐλάχιστο χρόνο πού ἀναπνέουμε, προλαβαίνουμε νά χαρίσουμε τήν ἀγάπη ἀφειδώλευτα πρός τούς ἀδελφούς μας πού τήν περιμένουν. Προλαβαίνουμε νά δοῦμε στά πρόσωπά τους τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἐάν ἀγαπήσουμε τούς ταπεινούς καί περιφρονημένους, ἐάν συμπαρασταθοῦμε καί βοηθήσουμε τούς ἀναγκεμένους, ἐάν προσφέρουμε ὅ,τι μποροῦμε στούς πληγωμένους, τότε φορτωνόμαστε μέ τό καλύτερο ἐφόδιο γιά τήν αἰωνιότητα. Καταθέτουμε τό καλύτερο καταπίστευμα γιά τό μέλλον μας. Στολίζουμε μέ τόν ὡραιότερο τρόπο τό πρόσωπό μας, γιά νά δεχτοῦμε τό βλέμμα τοῦ Χριστοῦ.

Σήμερα ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι τήν ἔσχατη ἡμέρα «...συναχθήσεταιἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη, καί ἀφοριεῖ αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων». Αὐτή ἡ εὐλογημένη σύναξη εἶναι ἡ προσδοκία μας. Ἡ ζωή μας εἶναι τό στάδιο στό ὁποῖο προετοιμαζόμαστε γιά τή σύναξη αὐτῆς τῆς ἔσχατης ἡμέρας. Ἐάν προετοιμαστοῦμε μέ τήν ἀγάπη καί τήν προσφορά μας πρός τούς ἄλλους, τότε ἐκείνη ἡ ἔσχατη ἡμέρα θά γίνει ἡ πρώτη καί ἀτελεύτητη ἡμέρα τῆς σωτηρίας μας. Ἡ ὄγδοη καί αἰώνια ἡμέρα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Μακάρι, μέ τήν ἀγάπη πού προλαβαίνουμε νά χαρίσουμε ἀπό τώρα, νά λάβουμε τότε τή θέση μας ἀνάμεσα στούς δικαίους καί στούς ἁγίους, ἀνάμεσα στούς σωσμένους ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶναι δίκαιο καί ἀληθινό καί ὅπως Ἐκεῖνος μᾶς τό δίδαξε σήμερα μέ τούς λόγους Του.

Ι.Μ.Δ