Όπως ψάλλουμε στο Κοντάκιο της Εορτής, η Δεσποτική Εορτή της Αναλήψεως αποτελεί ένα «πλήρωμα» και πλήρωμα σημαίνει ότι ολοκληρώσαμε μία διαδρομή, φτάσαμε σε έναν προορισμό, πετύχαμε ένα στόχο. Ολοκληρώθηκε η Θεία Οικονομία, το σχέδιο Οικονομίας του Θεού, ώστε η κτίση, η έμψυχη και άψυχη δημιουργία και τα πάντα να είναι ενωμένα με τον Θεό.

Δυστυχώς όμως η εγωιστική και λανθασμένη επιλογή και εμμονή του ανθρώπου, να αυτονομηθεί από τον Θεό, να ακολουθήσει δικό του δρόμο, μιας ατομοκρατίας αρρωστημένης, που στα μάτια του φαινόταν ως ευτυχία, ως απεξάρτηση, ως ελευθερία, ως δύναμη, ως χειραφέτηση, οδήγησε σε ένα σχίσμα, σε μία σχάση, σε μία διάσπαση μεταξύ της ενότητας του ανθρώπου με τον Θεό και γι΄αυτό βιώνουμε κλιματική κρίση, κλιματική κατάρρευση και αλλαγή είναι και αυτά συνέπεια της εγωιστικής επιλογής του ανθρώπου να μην ζήσει την ζωή του ενωμένη με τον Θεό, ευχαριστιακά, αλλά να την ζήσει εγωιστικά, φιλήδονα, φιλάργυρα, άρα εμπαθώς και ότι είναι εμπαθές χωρίζει και απομακρύνει από τον Θεό.Και έρχεται το πλήρωμα της Θείας Οικονομίας μετά από την Ενσάρκωση, την Βάπτιση, την Περιτομή, την Υπαπαντή, την Σταύρωση, την Αποκαθήλωση, την Ανάσταση του Χριστού, διότι όλα αυτά είναι σταθμοί στην Θεία Οικονομία, που όλοι αυτοί οι σταθμοί αποβλέπουν ακριβώς στο πλήρωμα, στην ολοκλήρωση του σχεδίου της Θείας Οικονομίας, διότι ο Χριστός ήλθε απεσταλμένος από τον Πατέρα και ήλθε για να εκπληρώσει πάνω στην ιστορία, πάνω στον κόσμο, έναν σκοπό. Κατέβηκε από τους ουρανούς, ώστε να μας ανεβάσει εμάς στους ουρανούς.

Σήμερα έχουμε αυτή την επιστροφή από την αρχική Πατρίδα, από την αρχική πηγή, από εκεί απ’ όπου προήλθε ο Χριστός επιστρέφει και πάλι ο Χριστός με μία διαφορά: «τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις» και «οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος» και διαβεβαιώνοντας όλους εμάς ότι: «ἐγὼ εἰμὶ μεθ’ ἡμῶν καὶ οὐδεὶς καθ' ἡμῶν» και για αυτό οι μαθητές ενώ έχασαν τον Χριστό, έφυγαν χαρούμενοι και γέμισαν χαρά και ευλογία και η διαβεβαίωση του Χριστού: «Οὐκ ἐάσω ὑμᾶς ὀρφανούς, ἀλλὰ πέμψω τὸν Παράκλητον». Η εορτή της Αναλήψεως είναι μία έναρξη για την προετοιμασία μας για την Εορτή της Πεντηκοστής, προκειμένου να λάβουμε το Πνεύμα το Άγιον για να μην είμαστε ποτέ μόνοι.Το Πνεύμα το Άγιον είναι η δικλίδα ασφαλείας απέναντι στην μοναξιά, απέναντι στην στέρηση. Το Πνεύμα το Άγιον έχασαν οι Πρωτόπλαστοι εξαιτίας του εγωισμού τους. Έτσι συμβαίνει όταν ο άνθρωπος ακολουθεί το δικό του θέλημα και όχι το θέλημα του Θεού.Όταν ο άνθρωπος αφεθεί στην πλημμύρα της λάσπης της αμαρτίας, της εγωπάθειας, της ιδιοτέλειας.Έρχονται οι λάσπες και εξαφανίζουν το μωσαϊκό της καρδιάς του. Όμως το Άγιο Πνεύμα παραμένει ανεξάλειπτο μέσα στην καρδιά μας και χρειάζεται η μάνικα της μετανοίας, που είναι τα δάκρυα της λύτρωσης και της κάθαρσης.

Η Εορτή της Αναλήψεως είναι η ουρανοποίηση της γης, η ουρανοποίηση του ανθρώπου. Και μας δίνεται η δυνατότητα και εμάς να απεγκλωβιστούμε από την εξάρτηση που έχουμε όλοι μας με τα γήινα, τα φθαρτά και τα υλικά. Οι μικρότητες μας κρατούν καθηλωμένους στην γη.Ο ουρανός φωτίζει την ζωή μας και ο Χριστός μας καλεί να συναναληφθούμε μαζί Του. Να στρέψουμε τα βλέμματα μας στον ουρανό. Οφείλουμε να βλέπουμε ψηλά.

Ο Φθιώτιδος Συμεών