Υπάρχουν κάποιες εικόνες από ασκηταριά ανθρώπων του Θεού που σου δημιουργούν μια αίσθηση ντροπής….Ντροπής λόγω της απληστίας που μας διαφεντεύει….Και στον όποιον ενδοιασμό- δικαιολογία που θα ξεπηδήσει αντιμαχόμενος από το ‘’παλάτι’’ του θελήματος μας να του δείξεις τις προβατόσχημες μας επιθυμίες που καμουφλάρονται με το ένδυμα της ανάγκης…..Κείνο που λησμονούμε όμως είναι ότι της απλότητας του βίου (αυτών που μας περιβάλλουν)προηγείται η απλότητα του νου (των λογισμών)….Λίγοι τα καταφέρνουν με αυτή την ”αρχή της αφαιρετικότητας”…..Οι πιο πολλοί μένουν στον θαυμασμό της λιτότητας στρουθοκαμηλίζοντας σε ότι αφορά την άλλη πλευρά του νομίσματος…..Λιτότητα-Ασκητικότητα!Η απλότητα-ασκητικότητα όμως δεν είναι μονάχα για τους μοναχούς ή τους θεούσους (αρρωστημένη εκδοχή χριστιανών)….

Απλότητα μοσχοβολούν όχι μόνο κελιά και σπήλαια των μοναχών μα και διαμερίσματά σε πολυκατοικίες……Και ξέρεις η απλότητα είναι το αδερφάκι της διακριτικότητας…..Γι’ αυτό και αυτές οι ψυχές μπορούν και μένουν με χαρά δίπλα κι από τον φοιτητή που ακούει black metal και τις Κυριακές(και τις μεγάλες γιορτές) δεν θα ξεχάσουν να τον καλέσουν να φάνε μαζί(!!!)Α! και η πόρτα τους δεν έχει διακριτικά (καπνισμένους σταυρούς…) και το λιβάνι τ’ αφήνουν όχι στο μπαλκόνι μα στο πίσω παραθύρι που βλέπει στον ακάλυπτο….Η Απλότητα είναι το αντίδοτο που εμποδίζει της θεοποίηση της ύλης η οποία επιτίθεται στην ψυχούλα μας απομυζώντας κάθε ικμάδα Χάριτος Θεού….Σκέψου ακόμα- ακόμα ο κίνδυνος αυτής της μολύνσεως υπάρχει και στον θρησκευτικό χώρο….Πόσες φορές εμείς οι εκκλησιαστικοί έχουμε κρεμάσει την καρδιά μας πάνω σε στολές και σε σκεύη(εκκλησιαστικά) στα οποία πλέον η απλότητα έχει χάσει την αξία της, την έφαγε ότι το φαντασμαγορικό (χώρια που πολλές φορές είναι κιτς….)Βρε ο άνθρωπος έχει κουραστεί από φωνές, ψεύτικα φώτα και φασαρίαστην Εκκλησία λίγη γαλήνη προσδοκά να βρει……

Μια ανάσα λαχταρά η ψυχή του που έχει μπουκώσει από το αποπνικτικό νέφοςτης τρέλας που έχει απλωθεί παντού τριγύρω και εμείς(εκκλησία) εύκολα τον μαστουρώνουμε με το λιβάνι των θελημάτων μας…..Κάποτε είχαν ρωτήσει τον Άγιο Παϊσιο γιατί έχει εικόνα της Παναγίας σε χαρτί ενώ μπορεί να την έχει σε ξύλο(κ.ο.κ), πάντως σε μια πιο όμορφη όψηκαι εκείνος απάντησε αφοπλιστικά:«μου αρκεί η γλυκιά μορφή Της, να την βλέπω προσευχόμενος»….. Της πολυπλοκότητας η ομορφιά έχει βάθος που σε καταπίνει μα της απλότητας η ομορφιά έχει ύψος που σε ”ανασταίνει”……Να θυμάσαι στην Απλότητα κρύβεται ο Θεός!Να μας φωτίζει ο Θεός να μην σκανδαλίζουμε μα και να μην σκανδαλιζόμαστε….

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου