Αγαπητοί χριστιανοί, καλή και ευλογημένη εκκλησιαστική χρονιά!

Στην εποχή μας, βέβαια, το έτος αρχίζει την πρώτη Ιανουαρίου‧ τον καιρό, όμως, που αποκρυσταλλώθηκε ο λειτουργικός κύκλος της εκκλησίας, το έτος άρχιζε τον Σεπτέμβριο, και έτσι η γιορτή αυτή, η εκκλησιαστική δηλαδή πρωτοχρονιά, έχει παραμείνει στα βιβλία της εκκλησίας, κι όχι άσκοπα. Αν το καλοσκεφτούμε, ο ετήσιος κύκλος της καλλιέργειας της γης, και ειδικότερα του σιταριού, αρχίζει το φθινόπωρο και τελειώνει με την συγκομιδή, μέσα στο καλοκαίρι. Αλλά και οι διάφορες εργασίες και δραστηριότητες των ανθρώπων, ακόμα και σήμερα ξεκινούν το φθινόπωρο. Και το σημαντικότερο, τον Σεπτέμβριο αρχίζει η σχολική χρονιά, δηλαδή η διαδικασία της μάθησης και της γνώσης.

Δράττει, λοιπόν, η αγία μας εκκλησία την ευκαιρία αυτή και την υιοθετεί, ως απαρχή της διδασκαλίας όλων των χριστιανών, και ξεδιπλώνει ενώπιόν μας όλη την αλήθεια της πίστεώς μας, με αφετηρία την σημερινή αφορμή. Και ενώ τα λειτουργικά μας βιβλία, το ιερό Ευαγγέλιο, ο Απόστολος, η Οκτώηχος, αρχίζουν την Κυριακή του Πάσχα, όπως θα έχουμε την ευκαιρία, πρώτα ο Θεός, να δούμε όταν έλθει ο κατάλληλος καιρός, το διδακτικό και κατηχητικό της έργο αρχινά σήμερα, αναπόσπαστα συνυφασμένο με την Θεία Ευχαριστία.
Γι αυτό και η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε πριν από λίγο, μάς διηγείται το πρώτο κήρυγμα που έκανε ο Χριστός, λίγες μέρες μετά την Βάπτισή του. Πήγε λοιπόν ο Ιησούς στη Ναζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί, μάς λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, και εισήλθε στην συναγωγή την ημέρα του Σαββάτου, όπως είχε συνήθεια, και σηκώθηκε να διαβάσει. Τού δώσανε το βιβλίο του Ησαΐα, το άνοιξε και ανέγνωσε τα εξής: «Το πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, με το οποίο με έχρισε, για να φέρω την καλή αγγελία στους φτωχούς, με απέστειλε να θεραπεύσω όσους έχουν πονεμένη καρδιά, να κηρύξω στους αιχμάλωτους την άφεση και στους τυφλούς την όραση ξανά, να αποστείλω τους συντετριμμένους στην άφεση, να κηρύξω την χρονιά που είναι δεκτή από τον Κύριο». Αφού έκλεισε το βιβλίο, και ενώ όλων τα βλέμματα είχαν προσηλωθεί επάνω του, είπε: «Σήμερα εκπληρώθηκε αυτή η γραφή που ακούσατε».

Το πρώτο πράγμα που μάς λέει σήμερα το Ευαγγέλιο είναι ότι ο Χριστός είχε την συνήθεια να πηγαίνει κάθε Σάββατο στη συναγωγή. Μάς το υπενθυμίζει η αγία μας εκκλησία και μάς παρακινεί να έχουμε και μεις την ευλογημένη συνήθεια να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή, ώστε να γνωρίσουμε τον Χριστό, στο πρόσωπο του οποίου εκπληρώθηκαν οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης αλλά και η προσδοκία όλων των εθνών για δικαιοσύνη και συγγνώμη. Μάς καλεί επιπλέον να τον γευτούμε και να ενωθούμε μαζί του, με την Θεία Ευχαριστία και τα άλλα μυστήρια της εκκλησίας μας.Σε κάποιον χριστιανό που αμελούσε τον κυριακάτικο εκκλησιασμό, έθεσε ο άγιος Ιάκωβος, ο ηγούμενος της μονής του Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια, το εξής ερώτημα: Είναι ένας βασιλιάς και σού δίνει κάθε βδομάδα εκατόν εξήντα οκτώ φλουριά, να τα κάνεις ό,τι θέλεις, και σού ζητά να τού δώσεις πίσω τα δύο. Θα τού έδινες τα δύο φλουριά; - Εννοείται, απάντησε άνθρωπος εκείνος. - Ε, λοιπόν, τού λέει ο άγιος, ο βασιλιάς είναι ο Θεός και τα 168 φλουριά είναι οι ώρες που κάθε βδομάδα σού χαρίζει και δεν σού περισσεύουν δυο ώρες να πας στην εκκλησία; Όπως από εκείνη την ημέρα ο χριστιανός αυτός δεν παρέλειψε τον κυριακάτικο εκκλησιασμό, έτσι κι εμείς, αδελφοί χριστιανοί, ας μην παραλείπουμε την ευλογημένη τούτη συνήθεια, την οποία όπως είδαμε είχε και ο ίδιος ο Χριστός. Με τον τρόπο αυτό ευχαριστούμε τον Θεό για όλες τις ευεργεσίες που απλόχερα μάς παρέχει, τις φανερές αλλά και όσες ακόμα διαφεύγουν της προσοχής μας. Ακόμη, διδασκόμαστε τις αλήθειες της πίστεώς μας, γιατί εμείς είμαστε οι τυφλοί της σημερινής διήγησης, και οι ασθενείς που έχουν ανάγκη θεραπείας, και οι αιχμάλωτοι στα πάθη και στην φθορά, τους οποίους ήλθε να ελευθερώσει ο Χριστός. Με τον τρόπο αυτό αγιάζεται η ζωή μας και παίρνει άλλο νόημα, πέρα από την καθημερινότητα με τις δυσκολίες και τις διακυμάνσεις της, και η κάθε μέρα και η ζωή μας ολόκληρη γίνεται χρόνος ευλογημένος και ευάρεστος στον Θεό, καιρός σωτηρίας, όπως λέει ένας ύμνος της εκκλησίας.

Και μιας που αναφερθήκαμε στους ύμνους, αξίζει να θυμηθούμε έναν – δυο από αυτούς που ψάλλουμε σήμερα, γιατί και οι ύμνοι στο ίδιο τέλος αποσκοπούν, δηλαδή να μάς διδάσκουν και να μάς κατηχούν στα της πίστεως. Ο πρώτος, σε απλά ελληνικά, λέει: «Αφού μάθουμε την προσευχή που με τα ίδια του τα λόγια μάς δίδαξε ο Χριστός, ας λέμε κάθε ημέρα προς τον Θεό και κτίστη: Πάτερ ημών, που κατοικείς στους ουρανούς, δώσε μας τον επιούσιο άρτο και συγχώρησε τα παραπτώματά μας»2. Και ο άλλος λέει: «Ο ενωμένος με το Άγιο Πνεύμα, άναρχε Υιέ και Λόγε του Θεού, σύ που είσαι ο συνδημιουργός όλων των ορατών και των αοράτων, ευλόγησε τον κύκλο του έτους και φύλαγε σε ειρήνη τα πλήθη των oρθοδόξων, με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και όλων των αγίων σου».

π.Χ.Β