Θα ήθελα να σταθούμε ιδιαιτέρως σε μία λέξη, στη λέξη «παρασκευή». Διότι δεν πρόκειται ούτε για κατασκευή, ούτε για ψήσιμο, ούτε για μαγείρεμα, ούτε για κάτι άλλο που χρησιμοποιούμε για άλλα σκευάσματα, τα οποία προκύπτουν από τα έργα των χειρών μας για τη καθημερινή μας τροφή και διατροφή, αλλά πρόκειται πρώτιστα για μία εσωτερική παρασκευή και προπαρασκευή και μία προσφορά του ίδιου μας του εαυτού στο Θεό και Δημιουργό μας.

Το Πρόσφορο εκφράζει τον ίδιο μας τον εαυτό, προσφέρουμε στην Αγία Τράπεζα όλη τη δημιουργία, όλο το κόσμο, τα πάντα, τους κόπους, τους μόχθους, τα βάσανα, τα δάκρυα, τους ιδρώτες, όλα αυτά είναι ζυμωμένα στο Πρόσφορο, γιατί το Πρόσφορο ζυμώνεται με προσευχή και με προσοχή και όπως έλεγε ο Όσιος Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης: «προσευχή χωρίς προσοχή είναι σαν ένα γράμμα, το οποίο φεύγει για τον παραλήπτη του χωρίς γραμματόσημο, γυρίζει πίσω ως μη αποδεκτό όταν δεν έχει γραμματόσημο το γράμμα».

Έτσι είναι και η προσευχή, όταν δεν έχει προσοχή και καρπός προσευχής είναι το Πρόσφορο και η πρώτη βασική προϋπόθεση επιτυχίας για την αρτιότητά του είναι αυτή και επειδή ό,τι προσφέρουμε στο Θεό οφείλουμε να είναι ό,τι καλύτερο, γι’ αυτό και τις αμαρτίες μας, όταν τις προσφέρουμε δεν τις προσφέρουμε με φτιασιδώματα, τις καταθέτουμε ακριβώς όπως είναι, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς προφάσεις, χωρίς διάφορες άλλες αφορμές, οι οποίες είναι προφάσεις, είναι αμαρτίες, χωρίς μετάθεση ευθυνών αλλού, αλλά ανοίγοντας τη καρδιά μας καθαρά και ξάστερα προσφέρουμε στο Θεό αυτό που είμαστε και την αγιότητά μας και την αγριότητά μας, ένα μόνο «ρ» προστίθεται στη λέξη.

Τα προσφέρουμε και τα δύο στο Θεό και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο και το Πρόσφορο θέλει σπουδή, θέλει μέθοδο, θέλει μελέτη, θέλει σύνεση, θέλει φροντίδα, θέλει το σωστό τρόπο ώστε να μας δοθεί η δυνατότητα κι εμείς να προσφέρουμε τη δική μας ενεργό συμμετοχή στη Θεία Λατρεία, διότι στη Θεία Λατρεία συμμετέχουμε με πολλούς τρόπους, ψέλνοντας, προσευχόμενοι, διακονώντας, ετοιμάζοντας και παρασκευάζοντας Πρόσφορα. Όλοι μας, ο καθένας, με τον τρόπο του γίνεται μέλος στο έργο του λαού, αυτό σημαίνει Λειτουργία, λαού το έργο, είναι έργο του λαού».

Ο Φθιώτιδος Συμεών