Απλά καλό είναι κάποια στιγμή να απαντηθεί και ένα «γιατί»…ίσως αυτό που σε καθόρισε.Κανείς δεν ξέρει τι σταυρό κουβαλά ο καθένας μας.Κανείς δεν ξέρει τις μάχες που δίνουμε τις νύχτες.Κανείς δεν ξέρει τις πληγές που ντύνουνε τις ημέρες μας.

Κανείς δεν ξέρει την αλήθεια της ζωή μας.Κι όμως κάποιοι τολμούνε και μας κρίνουνε,κάποιοι τολμούνε και μιλούν για τις ζωές μας.Ανοίγουν τα στόματά τους αλλά δεν φανερώνουν τα ονόματά τους.Κατακρίνουν για «το καλό μας»,και εισβάλουν στην ζωή μας από «ενδιαφέρον».Παρατηρούν πονηρά, έτοιμοι να «σκανδαλιστούν».Τρέφονται με τα κουτσομπολιά,ηδονίζονται με σχόλια και υποθέσεις.Αλίμονο στον άνθρωπο που ντύνει την κακία τουκαι την εμπάθειά του με λόγους δικαιοσύνης και αρετής.

Αλίμονο στον άνθρωπο που σταυρώνει ζωές στο όνομα της δικής του αλήθειας.Αλίμονο στον άνθρωπο που δεν κοιτά τα λάθη της ζωής του, που αμνηστεύει την αμαρτία του και παραμένει στην τρέλα της εμπάθειάς του.Μακάριος αυτός που υπομένει την κακία, μακάριος αυτός που συγχωράει την συκοφαντία, μακάριος αυτός που μένει απαθής στην εμπάθεια, μακάριος αυτός που σηκώνει τον σταυρό της αδικίας.

π. Παύλος Παπαδόπουλος