Πρώτη Κυριακή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία λαμπροφορεῖ. Πανηγυρίζει τόν θρίαμβο τῆς ἀλήθειας. Θριαμβολογεῖ γιά τήν ἀναίρεση τοῦ ψεύδους, γιά τήν καθαίρεση τοῦ σκότους, γιά τόν θρίαμβο τοῦ φωτός. Οἱ ἅγιες εἰκόνες, πού σήμερα λιτανεύονται, εἶναι ἡ τέχνη τοῦ φωτός. Εἶναι ἡ θεολογία μέ χρώματα. Εἶναι οἱ γραμμές καί τά σχήματα, πού ὁδηγοῦν σέ κάτι μοναδικό, στό θεῖο βλέμμα. Στό βλέμμα τοῦ Ἰησοῦ τό φῶς γίνεται ζωή, βίωμα καί σωτηρία. Αὐτό τό βλέμμα παρακολουθεῖ κάθε ἄνθρωπο μέ ἀγάπη. Αὐτό τό βλέμμα προσκαλεῖ. Αὐτό τό βλέμμα συνάντησε σήμερα ὁ Φίλιππος καί ὁμολόγησε: «εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν». Αὐτό τό βλέμμα ἀνακά- λυψε καί ὁ Ναθαναήλ καί διακήρυξε: «σύ εἶ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ».

Σήμερα, πού ἑορτάζουμε τήν Ἁγία μας Ὀρθοδοξία, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι χαιρόμαστε γιά τό γεγονός ὅτι κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νά βρεῖ τό βλέμμα τοῦ Ἰησοῦ. Μετά τήν Ἐνσάρκω- ση τοῦ Θείου Λόγου ὁ Θεός δέν παραμένει ἀπρόσιτος. Ὁ Θεός γίνεται μεθεκτός. Ὁ Θεός μοιράζεται σέ ὅλους. Λαμβάνει τή σάρκα μας καί χαρίζει τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του σέ ὅποιον Τόν ἀναζητάει καί θέλει νά Τόν κάνει κυβερνήτη στήν ὕπαρξή του. Ὁ Ἄσαρκος, πού παίρνει σάρκα, παίρνει καί μορφή. Αὐτή ἡ μορφή γίνεται πρότυπο. Αὐτό τό πρότυπο τῆς μορφῆς τοῦ Χριστοῦ ἀποτυπώνεται στίς εἰκόνες, ἀλλά ἀποτυπώνεται καί στίς ψυχές τῶν πιστῶν. Ἡ μορφή τοῦ Θεανθρώπου γίνεται πρόσκληση πρός μίμηση, γιά νά γίνει κάθε ἄνθρωπος μικρός θεός.

Ὀρθοδοξία σημαίνει «εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν». Σημαίνει ὅτι βρήκαμε τό ἀληθινό παράδειγμα. Βρήκαμε τό πρόσωπο ἐκεῖνο, στό ὁποῖο θά τρέξουμε, γιά νά ἐξομοιωθοῦμε μαζί Του. Ὁ κόσμος καί ἡ ἁμαρτία ἀλλοίωσαν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο. Διέστρεψαν τήν ἀρχική εἰκόνα. Διέφθειραν καί ἀμαύρωσαν τήν ἀρχέγονη ὀμορφιά. Χάσαμε τήν πρωτότυπη μορφή μας. Χάσαμε τό ἀρχικό μας σχῆμα. Γίναμε ἄ-σχημοι. Καταντήσαμε χωρίς σχῆμα νά περιπλανιόμαστε ἄσκοπα στήν περιπέτεια τοῦ βίου. Ἀγωνιζόμαστε νά μορφοποιήσουμε μέσα μας ἕνα καινούργιο σχῆμα. Ἔτσι θέτουμε σάν πρότυπα τήν ἀνοησία καί τήν ἁμαρτία. Βάζουμε σάν ὁρόσημα τή διαφθορά, τό βόλεμα, τό χρῆμα καί τή ματαιότητα. Προσπαθοῦμε νά τά μιμηθοῦμε. Νά προσομοιάσουμε σ’ αὐτά. Νά προσαρμοστοῦμε σέ νοοτροπίες πού μᾶς καταντοῦν δύσμορφους. Ἔτσι γίναμε κακέκτυπα τοῦ πρώτου ἀνθρώπου. Διαστρέψαμε τή φύση μας, τή χάσαμε καί συνεχῶς τήν τραυματίζουμε, διότι ἀπωλέσαμε τήν ἀρχική της ὀμορφιά.

Ἐντούτοις, μετά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου «εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν». Ἔχουμε πλέον μαζί μας τόν καινούργιο Ἀδάμ. Ἔχουμε τήν ἀτόφια μορφή τοῦ ἀνθρώπου, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἔχουμε τό ἀληθινό πρότυπο. Ἔχουμε Αὐτόν πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Πατέρα, ἀλλά ταυτόχρονα ἀληθινά καθαρή εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου. Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ βρίσκουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς. Ζοῦμε γιά νά μοιάζουμε στόν Κύριο. Ζοῦμε γιά νά γινόμαστε σάν Ἐκεῖνον στήν ἀγάπη, στήν ἀρετή, στήν καθαρότητα, στήν ἁγιότητα, στή χαρά. Δέν τό καταφέρνουμε πάντοτε. Πολλές φορές χάνουμε τό βλέμμα Του καί τότε χάνουμε καί τόν δρόμο μας. Δέν πειράζει. Ὑπάρχει ἡ μετάνοια, ἡ ἐξομολόγηση. Μέ τό μυστήριο τῆς μετάνοιας καθαρίζουμε τήν ἐσωτερική μας μορφή καί ξαναμοιάζουμε στό αἰώνιο πρότυπό μας, στόν Χριστό.

Ἡ Κυριακή σήμερα εἶναι λαμπρή. Γιορτάζουμε τήν καθαίρεση τῶν ψεύτικων εἰκόνων καί τήν ἀναστήλωση τῆς ἀληθινῆς εἰκόνας, πού εἶναι τό πρόσωπο τοῦ ΘεάνθρωπουἸησοῦ. Γιορτάζουμε τήν κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου, πού παραμένει εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία, ὅσο εὔκολα βρωμίζει, τόσο εὔκολα καί καθαρίζει. Τήν ἀμαυρώνει ἡ ἁμαρτία, ἀλλά τή στιλβώνει ἡ μετάνοια. Ἄς ἀναρτήσουμε τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μέσα μας πολύ ψηλά. Πιό ψηλά ἀπό κάθε ἄλλη εἰκόνα. Ἄς θυμόμαστε ὅτι «εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν»! Ἔχουμε τό σωστό πρότυπο. Ἄς τό μιμούμαστε. Ἄς τρέχουμε κοντά Του. Ἐκεῖνος θά συμμορφώνει τή μορφή μας μέ τή δική Του μορφή. Θά μᾶς λαμπρύνει καί θά μᾶς δοξάζειμέ τή δική Του δόξα, πού ἁπλώνεται στούς αἰῶνες καί θά μεγαλύνεται πάντοτε.

Ι.Μ Δ