ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ 

   Τακτική Έκδοση του Ιερου Ενοριακου Ναου

 Αγιου Νικολαου Του Νεου Θηβων

  Τηλ.& fax 2262024282

Η Μητέρα του πόνου

Όταν ο Κύριος εμπιστεύεται την Μητέρα του στον Ιωάννη, ταυτόχρονα χάρισε στους Σταυρωτές Του, σε εμένα και σ’εσάς ,ότι πολυτιμότερο είχε. ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ. Ανάμεσα στον Ιησού και σε μας στέκει η αιώνια Μεσίτριά μας. Η γλυκιά φωνή του Σταυρού Την έκανε Μητέρα δική μας, Μητέρα αληθινή όπως το ζήτησε ο Υιός Της “Ιδού η Μήτηρ Σου” λέει στον καθένα μας.

Και σαν μάνα του πόνου της εμπιστεύθηκε ο ευλαβής λαός μας όλους τους πόνους και τους καημούς του. Σε κάθε του πόνο ζητάει ίαση από Εκείνην. Της ανάβει κερί, καντήλι και θυμίαμα. Της ψάλλει ύμνους, παρακλήσεις, χαιρετισμούς και ικεσίες. Της αφιέρωσε εικονίσματα, Ναούς, Μοναστήρια και Εορτές .

Και δεν θα πάψει ποτέ η χριστιανική ψυχή να ανταποκρίνεται στην τελευταία επιθυμία του Εσταυρωμένου Υιού <<Ιδού η μήτηρ Σου>>. Ναι Παναγία μας! Πρόσδεξαι τις προσευχές των παιδιών σου και φέρτες στα πόδια του Υιού Σου που πόνεσε και σταυρώθηκε για μας. Δέξου την προσευχή μας σαν ένα απέραντο, ατελείωτο και αιώνιο “ευχαριστώ”.                                

π. Θεόκλητος Φεφές(†)

Οἱ λίθοι κεκράξονται…

             Οταν ὁ Χριστός ἐπῆγε γιά τελευταία φορά στά Ἱεροσόλυμα, ὁ λαός βγῆκε σέ προϋπάντησή του. Ἀναρίθμητα μάτια Τόν κοίταζαν. Καί ἀμέτρητα στόματα ἐφώναζαν μέ ἐνθουσιασμό: Ὡσαννά Υἱέ Δαβίδ! Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος… Ὁ Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ!  Μά αὐτό ἔκαμε τούς Φαρισαίους καί πρασίνισαν ἀπό τό κακό τους! Καί εἶπαν στό λαό, νά μήν κραυγάζει! Ἀπάντησε ἤρεμα ὁ Χριστός: «Ἄν αὐτοί σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται».Καί τώρα, εἴκοσι αἰῶνες μετά, μέ ἐρωτᾶς: Πῶς εἶναι δυνατόν νά φωνάξουν οἱ πέτρες;Σοῦ ἀπαντῶ: Μέ πολλούς τρόπους.                  

Πρῶτος τρόπος: Πέντε μέρες μετά τήν εἴσοδό Του στά Ἱεροσόλυμα, οἱ Ἑβραῖοι σιώπασαν, καί οἱ πέτρες φώναξαν: Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ! Ὅταν αὐτός τή Μεγάλη Πέμπτη ἦταν ἐπάνω στό Σταυρό «ἡ γῆ ἐσχίσθη καί αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν». Αὐτό τό σχίσιμο εἶναι ἡ φωνή τῶν λίθων! Μπορεῖ νά ὑπάρξει γλῶσσα πιό δυνατή καί πιό φοβερή ἀπ᾿ αὐτήν;

           Δεύτερος τρόπος: Ὅταν οἱ Ἑβραῖοι σιώπαιναν, οἱ εἰδωλολάτρες φώναζαν "Ὡσαννά"! Οἱ Ἑβραῖοι ἔβλεπαν τούς εἰδωλολάτρες σάν νεκρές πέτρες! Ὅταν λοιπόν οἱ Ἑβραῖοι σιώπαιναν γιά τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, οἱ Ἀπόστολοι τούς ἐκήρυξαν καί τούς ἐβάπτισαν. Καί αὐτοί ἀπό τότε ἔγιναν λίθοι ζῶντες, ζωντανές πέτρες! Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει: «καί αὐτοί ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός» (Α´ Πέτρ. 2, 5)!Καί νά τώρα, ζωντανές πέτρες, τά εἰδωλολατρικά ἔθνη, δοξάζουν τόν Κύριο. Ἐνῶ ἀντίθετα οἱ Ἑβραῖοι πετρωμένοι σιωποῦν.

           Τρίτος τρόπος: Οἱ Ἑβραῖοι σιώπαιναν, μά ἐφώναζαν οἱ λίθοι τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Ἀκόμη καί σήμερα μᾶς φωνάζουν: Δέν θά μείνει "λίθος ἐπί λίθον"! Τό καύχημα καί ἡ δόξα τῶν Ἑβραίων, ὁ ναός τοῦ Σολομῶντος, σήμερα δέν ὑπάρχει. Μόνο ἕνας τοῖχος ἔχει ἀπομείνει. Γιά νά πηγαίνουν ἐκεῖ οἱ υἱοί καί οἱ θυγατέρες τῶν Ἑβραίων, νά χτυποῦν τά κεφάλια τους! Καί ὀνομάζεται μέχρι σήμερα "τό τεῖχος τῶν δακρύων"! Ἀπόμειναν οἱ πέτρες αὐτές, γιά νά φωνάζουν!

           Τέταρτος τρόπος: Οἱ Ἑβραῖοι πρό πολλοῦ σιωπαίνουν γιά τό Χριστό. Οὔτε χαίρονται. Οὔτε ἑορτάζουν. Οὔτε φωνάζουν Ὡσαννά! Γι᾿ αὐτό καί ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά καταστραφῆ ὁ μοναδικός ναός τους καί νά σταματήσουν οἱ θυσίες! Ἀλλά 100.000 ναοί πέτρινοι χτίσθηκαν ἀπό τότε! Καί δοξολογοῦν ἀνά τήν οἰκουμένη τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Νά λοιπόν, οἱ λίθινοι ναοί κραυγάζουν! Καί οἱ Ἑβραῖοι σιωποῦν.

           Ὅταν θά ἔλθουν οἱ ψευδοπροφῆτες καί οἱ ψευδόχριστοι, καί ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν θά "ψυγῆ", καί ἡ ἀνομία θά πληθυνθῆ, καί μαζί μέ τούς Ἑβραίους θά σιωποῦν ἀκόμη καί οἱ χριστιανοί, τότε θά ἀρχίσουν νά φωνάζουν τά οὐράνια σώματα. Θά φωνάζουν μέ τό δικό τους τρόπο. Μέ τή δική τους γλῶσσα. Καί θά ἀναγγέλλουν τόν ἐρχομό τῆς δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.

 Aγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

   “Παναγία μου,σε παρακαλώ….„

              Κάποτε ζούσε ένας Ιερέας ενάρετος και ευλαβέστατος , ο οποίος ονομαζόταν Πελάγιος . Στην Παναγία έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό. Όταν λειτουργούσε , δε διάβαζε άλλο Ευαγγέλιο και Απόστολο, παρά μόνο της Παναγίας .Αυτήν την ευλάβειά του φθόνησε ο εχθρός των ενάρετων και του έσπειρε στη διάνοια λογισμό ασεβέστατο και δίσταζε εμπρός στο Σώμα του Κυρίου, λέγοντας αυτά με τη σκέψη του : - Πως είναι δυνατόν το κοινό ψωμί, που παίρνουμε από τους αγρούς , να γίνεται Σώμα Θεού. Αυτές οι σκέψεις έθλιβαν αφάνταστα τον απλό Πελάγιο, χωρίς να βρίσκει απάντηση στο ερώτημά του. Τότε κατέφυγε στη Δέσποινα και Κυρία του κόσμου και Την παρακαλούσε με αυτά τα λόγια στην προσευχή του :«Παναγία μου, σε παρακαλώ ο ανάξιος δούλος Σου, να με φωτίσεις να γνωρίσω το Mυστήριο της Θείας Ευχαριστίας , πως μετατρέπεται ο Άρτος και ο Οίνος σε Σάρκα και Αίμα του Κυρίου μας , γιατί δεν μπορώ να το αντιληφθώ».

                 Κάποια μέρα που λειτουργούσε , αφού τελείωσε ο καθαγιασμός των Τιμίων Δώρων, όταν εκφώνησε το : «Εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου…»,εξαφανίσθηκε από το Δισκάριο ο Άγιος Άρτος . Παρά τις έρευνές του σ΄ όλο το Άγιο Βήμα , δεν έγινε δυνατό να Τον βρεί. Λύπη θανάτου κατακυρίευσε την ψυχή του και αιτίαζε την απιστία του και αμφιβολία που είχε στο Δεσποτικό Σώμα , που αναχώρησε , για να μην το κοινωνήσει .Ενώ σκεπτόταν αυτά ο ευλαβής Ιερέας , είδε εμπρός στην Αγία Τράπεζα την Παναγία ,η Οποία είχε στις αγκάλες Της τον Κύριο μικρό Βρέφος  και λέγει στον Πελάγιο :-Τούτο το βρέφος είναι ο Ποιητής της Οικουμένης . Αυτόν εγέννησα , Αυτός απέθανε στο Σταυρό ως άνθρωπος και ανελήφθει στους ουρανούς .

Αυτός και τώρα κάθε μέρα συγκαταβαίνει με άρρητο τρόπο και θαυμαστό με τη μορφή του Άρτου και του Οίνου, από πολλή αγάπη στους ανθρώπους , και δίδεται σε μετάληψη και αγιασμό της ψυχής τους . Όπως το Βρέφος αυτό έχει Αληθινό Σώμα , με Σάρκα και Αίμα, έτσι γίνεται και ο Άρτος και ο Οίνος , που ιερουργείς . Επειδή η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να τρώει ωμή σάρκα ανθρώπου και να πίνει αίμα , γι΄ αυτό πάνσοφα ο Ελεήμων, φαίνεται στον Άρτο και Οίνο, για να τον μεταλαμβάνουν οι πιστοί .

            Αφού είπε αυτά η Παναγία , απέθεσε το Θείο Βρέφος πάνω στην Αγία Τράπεζα και αμέσως έγινε άφαντη. Ο δε Ιερέας με φόβο μεγάλο πήρε στα χέρια του αυτό το Θείο Βρέφος , το ασπάσθηκε και πάλι το έθεσε πάνω στην Αγία Τράπεζα και το προσκύνησε με ψυχική αγαλλίαση και ευφροσύνη. Όταν σηκώθηκε από τη γη, το Βρέφος Ιησούς είχε γίνει άφαντο , και βλέπει πάλι μέσα στο Δισκάριο τον Άγιον Άρτο, Τον οποίο και κοινώνησε.                                                        

                                        Από το «Γεροντικό της Παναγίας»

Η  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΚΟΝΤΑ  ΣΤΟΥΣ  ΕΘΝΙΚΟΥΣ  ΜΑΣ  ΑΓΩΝΕΣ 

Ἡ Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας γράφτηκε μὲ αἷμα καὶ δάκρυα, ὑφάνθηκε  μὲ προσευχή, αὐταπάρνηση, θυσία, θάρρος ἀποφασιστικότητα, ἀρετὴ καὶ δικαιοσύνη. Ἡ Εκκλησία μας προσέφερε κι αὐτὴ τῇ δικῇ τῆς προσφορά, την δική τῆς «ἀρτοκλασία » στο πανηγύρι τῆς παλλιγγενεσίας, προσέφερε ὡς ἄρτους τὰ σώματα τῶν ἡρῴων τέκνων της, Ἱεραρχῶν, Ἱερέων, Ἱερομονάχων καὶ Μοναχῶν,  ὡς οἶνο τὸ αἷμα τους, ὡς ἔλαιον τὴν πιστὴ καὶ τὴν ἐλπίδα.

         Μὲ αὐτὰ συνεχίζει να χορταίνει σήμερα τοὺς «ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον», τοὺς ἐκζητοῦντες τὴν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεού και τὴν ἐλευθερία τοῦ Γένους.

24 και 25 ΜΑΡΤΙΟΥ

Ας ντύσουμε στα γαλανόλευκα τα σπίτια μας!

Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΟΡΤΗ