Το έργο της Λυτρώσεως και Σωτηρίας του ανθρώπου περνάει μέσα από την μετάνοια του αμαρτωλού. Αυτή ήταν και η αφετηρία του Κηρύγματος του Κυρίου. Δεν αρκεί μόνον η προσφορά της Θείας Χάριτος. Πρέπει να κινηθεί και ο άνθρωπος ελεύθερα να την αποδεχθεί. Τούτο όμως προϋποθέτει την αυτοσυναίσθηση της αμαρτωλότητας , την κάθαρση και μετάνοια και την εκζήτηση του Θείου Ελέους.

Αυτήν ακριβώς την αλήθεια έχει σαν νοηματικό κέντρο η Ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης . Δύο τραγικά πρόσωπα αμαρτωλών ανθρώπων είναι στο κέντρο της σκηνής.Η αμαρτωλός πόρνη και ο φιλάργυρος μαθητής. Με δυνατές αντιθέσεις υπογραμμίζεται ο διαφορετικός δρόμος που ακολούθησαν, και το διαφορετικό τέλος που κατέληξαν. Η γυναίκα με ειλικρινή μετάνοια και έμπρακτη λατρεία έλαβε την άφεση και εγεύθη τη σωτηρία . Ο αχάριστος μαθητής , έμεινε στο πάθος του αμετανόητος, έγινε προδότης και κατεκρίθη. «Αυτή ηλευθερούτο και ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού. Δείνον η ραθυμία! Μεγάλη η μετάνοια».

Αυτό είναι και το θέμα του υπέροχου Δοξαστικού των Αποστίχων, που συνέταξεν η Υμνογράφος Κασσιανή, η οποία αναφέρεται μεν στη μετάνοια της πόρνης του Ευαγγελίου, χωρίς όμως το πρόσωπό της να ταυτίζεται με αυτήν.Το έργο της Λυτρώσεως και Σωτηρίας του ανθρώπου περνάει μέσα από την μετάνοια του αμαρτωλού. Αυτή ήταν και η αφετηρία του Κηρύγματος του Κυρίου. Δεν αρκεί μόνον η προσφορά της Θείας Χάριτος. Πρέπει να κινηθεί και ο άνθρωπος ελεύθερα να την αποδεχθεί. Τούτο όμως προϋποθέτει την αυτοσυναίσθηση της αμαρτωλότητας , την κάθαρση και μετάνοια και την εκζήτηση του Θείου Ελέους. Αυτήν ακριβώς την αλήθεια έχει σαν νοηματικό κέντρο η Ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης . Δύο τραγικά πρόσωπα αμαρτωλών ανθρώπων είναι στο κέντρο της σκηνής.

Η αμαρτωλός πόρνη και ο φιλάργυρος μαθητής. Με δυνατές αντιθέσεις υπογραμμίζεται ο διαφορετικός δρόμος που ακολούθησαν, και το διαφορετικό τέλος που κατέληξαν. Η γυναίκα με ειλικρινή μετάνοια και έμπρακτη λατρεία έλαβε την άφεση και εγεύθη τη σωτηρία . Ο αχάριστος μαθητής , έμεινε στο πάθος του αμετανόητος, έγινε προδότης και κατεκρίθη. «Αυτή ηλευθερούτο και ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού. Δείνον η ραθυμία! Μεγάλη η μετάνοια».Αυτό είναι και το θέμα του υπέροχου Δοξαστικού των Αποστίχων, που συνέταξεν η Υμνογράφος Κασσιανή, η οποία αναφέρεται μεν στη μετάνοια της πόρνης του Ευαγγελίου, χωρίς όμως το πρόσωπό της να ταυτίζεται με αυτήν.