Συναχθήκαμε σήμερα να συνεορτάσουμε το Θαύμα του Αγίου μας ,την απόδειξη δηλαδή της αγάπης του, της Προστασίας του, του ενδιαφέροντος του για τον λαό αυτής εδώ της Ενορίας. Γιατί ο Άγιος μας, ενδιαφέρεται για όλους και προστρέχει στις ανάγκες όλων μας, ως «των νοσούντων άμισθος ιατρός,και των εν κυνδίνοις απροσμάχητος βοηθός,θλιβομένων τε θερμός υπερασπιστής και των εν παντοίαις αναγκαις υπέρμαχος».

Έχουμε αναλογιστεί για ποιον λόγο ο Άγιος θαυματούργησε;

Έχουμε σκεφτεί τι έκανε τον Οσιομάρτυρα μας να τρέξει και να βοηθήσει;

Έχουμε αναλογιστεί τι έκανε τον στρατιώτη του Χριστού να αφουγκραστεί τα κλάματα, τους στεναγμούς και την αγωνία των τότε Ενοριτών του;

Η εναγώνια προσευχή ήταν η αιτία που έκανε τον Οσιομάρτυρα του Χριστού Νικόλαο να επέμβει και να σώσει τους προσευχόμενους κατοίκους από το κακό που τους απειλούσε την ημέρα εκείνη του Οκτωβρίου του 1943.Προσευχή είναι, η επικοινωνία του ανθρώπου μετά του Θεού. Η συνομιλία του αδυνάτου, του καταρυπωμένου ανθρώπου μετά του παντοδυνάμου και αγίου Θεού. Η προσευχή είναι το κινητό τηλέφωνο διά του οποίου οιαδήποτε στιγμή μπορούμε να συνομιλήσουμε, όσο χρόνο θέλουμε, μετά του Θεού. Ο Θεός ως άκρα αγάπη, ως άκρως φιλάνθρωπος, ευχαρίστως ακούει τη φωνή του δημιουργήματος Του. Την ακούει μετά πολλής προσοχής και ανταποκρίνεται  στα αιτήματά μας, μας δίδει πλουσιοπάροχα ό,τι συμφέρει για τη σωτηρία της ψυχής μας, ό,τι είναι ωφέλιμο.Προσευχή σημαίνει να εκδιπλώσωμε την ψυχή μας ενώπιον του Θεού. Να εναποθέτωμε στις ρίζες του Σταυρού όλες μας τις θλίψεις, όλες μας τις ανάγκες, όλες μας τις αρρώστιες, όλα μας τα πάθη, τις ρυπαρές μας επιθυμίες, τις αδυναμίες μας, τη φτώχεια μας και τους κακούς μας λογισμούς. Και να ζητάμε από τον Κύριο να μας λυτρώση, να μας απαλλάξη απ’ όλα αυτά η να μας δώσει την δύναμη να υπομένουμε.Πάντοτε και σε κάθε τόπο μπορούμε να προσευχόμαστε. Και τα λόγια της προσευχής δεν πάνε χαμένα. Ελκύουν τη χάρη του Θεού, την ευλογία του ουρανού στη ζωή μας, και όλη η ημέρα, όλος ο χρόνος μας είναι χαρούμενος και ευλογημένος διότι μας παρακολουθεί και μας χαριτώνει ο Κύριος Ιησούς Χριστός.Η προσευχή γίνεται αιτία να κατέβει το θέλημα του Θεού στον άνθρωπο αλλά και να ανέλθουν τα αιτήματα των ανθρώπων στον Θεό.

Ο ελληνικός λαός σε αντίθεση με τους προγόνους μας  δεν είναι λαός προσευχής. Η θρησκευτικότητά του εξαντλείται στη διαφύλαξη παραδόσεων και εθίμων, και αγνοεί το μεγάλο θησαυρό της προσευχής, από τον οποίο μπορεί να αντλήσει δύναμη και πλούτο, ώστε να φαίνεται ο πιο ευτυχισμένος και αυτάρκης λαός του κόσμου.Εμείς οι χριστιανοί δεν προσευχόμαστε σωστά ερχόμαστε στην εκκλησία προσφέρουμε αρτοκλασίες, πρόσφορα, λουλούδια, λαμπάδες ,ασπαζόμαστε τις αγίες εικόνες ανάβουμε κεριά  αυτά όμως είναι εξωτερικά σχήματα .Μέσα μας τιμούμε τους Αγίους μας; Πως τους τιμούμε ;προσπαθούμε σε κάτι να τον αντιγράψουμε; Η μας εχει επηρεάσει και εμάς  η σαπίλα της εποχής ,η κοσμικότητα,ο προοδευτισμός  που σημαίνει όχι μόνο  άρνηση  των παραδόσεων μας αλλά του φρονήματος, του Εκκλησιαστικού, του Ορθόδοξου που μας παρέδωσαν οι Πατέρες μας.

Αυτό που προσευχόμαστε στην Κυριακή προσευχή πρέπει και να το εννοούμε.  Λέμε αναμεσα στα άλλα αιτήματα:Γενηθήτω το  θέλημα σου ως εν ουρανώ και επι της γής. Να  είναι δηλαδή η ζωή μας, να είναι η κοινωνία μας  σε τέτοια  κατάσταση παραδείσια ώστε να προσομοιάζει ,όπως είναι στον Ουρανό να είναι και κάτω στην γή. Αυτό προσευχόμαστε. Και όσες φορές  κινούμαστε αντίθετα με την πνευματική μας πορεία προδίδουμε την ίδια την προσευχή και αποδεικνύουμε ότι δεν προσευχόμαστε συνειδητά.

Όσοι ακούσαμε από τους παλαιούς την εξιστόρηση του Θαύματος θυμόμαστε ότι μας μίλησαν για τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια τους εκείνη την ημέρα, την αγωνία και τον φόβο αλλά και για την συγκίνηση που τους είχε καταλάβει γιατί είχαν την εμπειρία της σωτηρίας από τις Ναζιστικές δυνάμεις και την σωτηρία του τόπου από το κακό. Εάν οι Γερμανοί είχαν εντοπίσει τα πυρομαχικά πόσοι από τους παλαιούς κατοίκους θα υπήρχατε σήμερα; Πόσα επώνυμα θα είχαν διαγραφεί από την ιστορία; Πόσες Οικογένειες θα είχαν ξεκληριστεί;Για να επέμβει ο Άγιος τότε, πάει να πεί ότι υπήρχαν προσευχόμενοι άνθρωποι και ο Άγιος για τους δικούς του ανθρώπους έκρυψε τα πυρομαχικά και έσωσε γέρους ,νέους,γυναίκες και παιδιά από τον θάνατο και την καταστροφή.Και καθώς περνούν οι γενεές  δεν πρέπει να προσλαμβάνουμε την ιστορία σαν εγκεφαλική γνώση. Σήμερα δεν κάνουμε μια ανάμνηση δεν θυμόμαστε κάτι που έγινε τω καιρώ εκείνω αλλά προσπαθούμε να αναβιώσουμε την συγκίνηση των κατοίκων που ευεργετήθηκαν από τον Άγιο και να εκφράσουμε και την δική μας ευγνωμοσύνη προς τον Οσιομάρτυρα Νικόλαο διότι χάρη σε εκείνον υπάρχουμε. Αφού δεν χύθηκε αίμα εκείνη την ημέρα του Οκτωβρίου είναι γιατί μέσα στον Ναό υπάρχει η παλαιά Θαυματουργή εικόνα του Αγίου που είναι σαν αποτύπωμα του Αγίου μας στον χώρο και στον χρόνο και μέσα από αυτήν ενήργησε ο Άγιος και προσέφερε την χάρη του σε προσευχόμενους ανθρώπους που είχαν ελπίδα στην προστασία και στην στοργή του.

Να δώσει ο Θεός να γίνουμε και εμείς που αποτελούμε την συνέχεια της Ενορίας μας ,να γίνουμε  άνθρωποι της προσευχής, της μετάνοιας, της Εκκλησίας για να γίνουμε παιδιά του Θεού, τέκνα αγαπημένα του Ουράνιου Πατέρα μας, μέλη συνειδητά της Ενορίας μας ,φίλοι και προστατευόμενοι  των Αγίων μας και ιδιαιτέρως του Προστάτη της γειτονιάς μας, της Ενορίας μας, της συνοικίας μας Οσιομάρτυρος Νικολάου του Νέου προς τον οποίον σήμερα με ευγνωμοσύνη καρδιακή προσφέρουμε την ευχαριστία μας.

Εκ του Ι.Ν