Συμβαίνουν τόσα γεγονότα γύρω μου, που αδυνατώ να εξηγήσω... Και τι να πω, στ' αλήθεια; Πως μπορεί ένας άνθρωπος να χωρέσει το σύμπαν και να κατανοήσει το όλον; Είναι αυτό που είχε ειπωθεί σε μια φιλική συζήτηση, πριν από λίγο καιρό... «Η ζωή είναι ένα κέντημα, μόνο που εμείς βλέπουμε, απλώς, τους κόμπους του. Ολόκληρο το σχέδιο θα το θαυμάσουμε στην άλλη ζωή!» Κι αν το καλοσκεφτεί κάποιος κρύβεται μεγάλη αλήθεια πίσω από αυτά τα λίγα λόγια.

Πράγματι, όσο κι αν κοιτάζουμε ψηλά στον ουρανό, πιο πιθανό είναι να στραβολαιμιάσουμε, παρά να βγάλουμε την παραμικρή έστω άκρη... Γιατί, στην περίπτωσή μας, συμβαίνει ό,τι ακριβώς και με τα παιδιά... Συνεχώς, απορούν για το καθετί, ψάχνουν απαντήσεις, προσπαθούν να καταλάβουν τις ενέργειες του πατέρα τους, αλλά όπως είναι φυσικό, αδυνατούν. Δεν μπορούν με το άγουρο ακόμα μυαλουδάκι τους να κατανοήσουν τις αποφάσεις και τις πράξεις του...

Το μόνο που μπορούν να κάνουν, είναι να τον εμπιστευτούν, ξέροντας πως ό,τι κι αν κάνει, το κάνει από αγάπη. Ακόμα κι όταν μοιάζει πως τα τιμωρεί, στην ουσία, το πράττει με σκοπό να τα βοηθήσει να μάθουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται το μάθημά τους, ώστε να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους, να δυναμώσουν και να προφυλαχθούν απο τους διάφορους κινδύνους, που καιροφυλακτούν ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Άλλωστε, ποιος γονιός είναι εκείνος που δεν φωνάζει ή δεν τραβάει το παιδί του, όταν εκείνο επιχειρεί να βάλει το χεράκι του στην πρίζα ή να περιεργαστεί επικίνδυνα απορρυπαντικά; Υπάρχει κάποιος νοήμων άνθρωπος που θα άφηνε το παιδάκι του να πάθει πρώτα ηλεκτροπληξία ή τροφική δηλητηρίαση, προκειμένου να μάθει από το πάθημά του; Θα διακινδύνευε ποτέ κανείς τη ζωή του σπλάχνου του, τόσο ανεύθυνα;

Γιατί λοιπόν να το κάνει ο Θεός, ο Πατέρας όλων μας; Νοιάζεται για κάθε του παιδί, όσο καλό ή κακό κι αν είναι αυτό. Ποιος, εξάλλου, μπορεί να ξεχωρίσει το παιδί του; Ποιος μπορεί να επιλέξει ποιο θα σωθεί και ποιο όχι;

Έτσι, κι ο Θεός θέλει να σωθούν όλα του τα παιδιά, γι' αυτό και σαν καλός ποιμένας ψάχνει εναγωνίως να βρει κι αυτό ακόμα που μπορεί να έχει χάσει το δρόμο του, και να το φέρει πίσω. Ο τρόπος που θα επιλέξει για να το πραγματοποιήσει, βεβαίως, είναι άγνωστος και κάποιες φορές φαινομενικά σκληρός, αλλά ίσως και μοναδικός, ώστε να το σώσει στα σίγουρα...

Όσο σίγουρο μπορεί να είναι ένα ενδεχόμενο, το οποίο δεν εξαρτάται μόνο από τη θέληση και το διακαή πόθο του Θεού-Πατέρα, αλλά και από τη βούληση κι ελεύθερη επιλογή του παιδιού! Γ,ατί το θέλημα του Θεού με ένα και μόνο ήμαρτον, που κρύβει μέσα του πραγματική μετάνοια μπορεί να μεταστραφεί και να εξευμενιστεί. Το αποδεικνύει, άλλωστε, η περίπτωση της Νινευή, η οποία γλίτωσε την καταστροφή, που είχε προφητευτεί, ύστερα από το κήρυγμα του Ιωνά και την ειλικρινή μεταμέλεια των κατοίκων της.

Η επιλογή όμως του παιδιού, ακριβώς επειδή είναι ελεύθερη, δεν μπορεί πάντα να προβλεφθεί, καθώς κάποιος είναι πιθανό απλώς να μη θέλει να σωθεί... Στην περίπτωση όμως που θέλει κάνει ό, τι περνάει από το χέρι του, προκειμένου να το επιτύχει. Όπως συνέβη στην περίπτωση του παραλυτικού από την Καπερναούμ, ο οποίος με τη βοήθεια των συνανθρώπων του, που δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είδους σχέση είχαν μαζί του, μεταχειρίστηκε κάθε μέσο, για να βρεθεί μπροστά στον Κύριο και να προσελκύσει μέσω της αδιαμφισβήτητης πίστης του, το σωσμό και το άμετρο έλεος Του...

Πνευματική Πολιτεία