Ίδετε τόν Μυροβλήτη, πού σήμερα έχουμε τήν μνήμη του ιερού μαρτυρίου του. Έχυσε τό αίμα του θεληματικά γιά τόν Χριστό καί τό έκαμε αένναη καί αστείρευτη πηγή λογής θαυμάτων, πηγή αγιασμού τής ψυχής καί του σώματος, μύρου πανίερου, ευφραντι­κού. 

    Η ψυχή βέβαια του Μεγαλομάρτυρα δίκαια χαί­ρεται στόν ουρανό τήν αιώνια καί καθαρή δόξα των αγγέλων τό σώμα του όμως δέν δοξάσθηκε μαζί μ’ ε­κείνη αλλά μοιάζει ή τωρινή τιμή σάν προδιαγραφή καί προτύπωση καί συμβολισμός σε σχέση με τήν θεϊκώτατη καί ουράνια δόξα, πού θά απολαύση μελλον­τικά. Κι αν είναι τέτοιας λογής ή προδιαγραφή καί ή προτύπωση, τί λογής θά είναι ή μελλοντική εκείνη κατακλείδα;

   Ανέκφραστη, όπως καί νάναι, καί ασύλ­ληπτη. Μακάρι καί εμείς μέ τίς πρεσβείες τού Μυρο­βλήτη, καθώς εδώ κοινωνούμε τό θείο μύρο, πού ξεχύ­νεται από τόν τάφο του, έτσι καί τότε νά γίνωμε θεω­ροί καί μέτοχοι τής δόξας εκείνης μέ τή χάρη καί τή φιλανθωπία του Ιησού Χριστού, πού δοξάζεται μέ τά εργα των μαρτύρων του, του Θεού τών όλων.

Άγ. Γρηγόριος o Παλαμάς